Παρωδία

Πέρασε στο ντούκου, αλλά σήμερα ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος. Θα μπορούσε βέβαια να αλλάξει και στο εξής η 31η Μαΐου να αποκαλείται Παγκόσμια Ημέρα Επιθέσεων σε Διεθνή Ύδατα. Ή ακόμα καλύτερα Παγκόσμια Ημέρα Απόνερων της Eurovision.

Το καλύτερο θα ήταν να βρεθεί μια Παγκόσμια Ημέρα κατά Όλων των Παγκόσμιων Ημερών. Θα την γιόρταζα με μεγαλύτερη χαρά και από το Bicentenario της πατρίδας μου. Που λέει ο λόγος...

Για να μην σε κουράζω, εδώ στην παράγκα μας επειδή το έχουμε ρίξει στις περικοπές και δεν περίσσευαν φράγκα για εορτασμούς (κοινώς, δεν υπήρχε σάλιο ούτε για να στρίψεις τσιγάρο), η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καπνίσματος εορτάστηκε με προβολή του περσινού έργου. Τότε που υπήρχαν λεφτά. Μόνο οι φάτσες άλλαξαν.

Πέρυσι είχες το αστραφτερό χαμόγελο του Αβραμόπουλου, φέτος το -άσε μην το χαρακτηρίσω- χαμόγελο της Μαριλίζας. Κατά τα άλλα, τα ίδια μέτρα, οι ίδιες κυρώσεις, οι ίδιες απαγορεύσεις, οι ίδιες υποσχέσεις, οι ίδιες προτροπές.

Το έργο πέρυσι -αν θυμάσαι- εξελίχθηκε σε μια all time classic ελληνική παρωδία: Στη χώρα που όλοι έχουν βάλει στο μάτι και θέλουν να αφανίσουν από τον χάρτη -άλλωστε το έχει πει και ο Μεγάλος Mickey, όπως τουλάχιστον κατ' επανάληψη μας υπενθυμίζουν οι Λάκηδες- οι νόμοι εφαρμόζονται εφόσον και εάν. Εφόσον δεν μας θίγουν και εάν μας συμφέρουν.

Κάπως έτσι εφαρμόστηκε και ο Νόμος του αστραφτερού Αβραμόπουλου. Θα μου πεις, εδώ έγιναν τα τέρατα από την προηγούμενη κυβέρνηση, κόντεψαν να βγουν οι γριές από τα μνήματα να τους μαυρίσουν στις εκλογές και εσένα σε πείραξε που δεν εφαρμόστηκε ο Νόμος Αβραμόπουλου;

Σε κάθε περίπτωση, κάπως έτσι θα εξελιχθεί και φέτος το έργο: γκρίνια στα παράθυρα, στα πάνελ θα ουρλιάζουν με υφάκι ξερόλα οι γνωστοί «επαναστάτες» θεριακλήδες, οι ακόμα πιο γνωστοί επιχειρηματίες θα κλαίγονται ότι «ήταν που ήταν η κρίση, τώρα θα μας βάλουν οριστικό λουκέτο», ενώ στα πρωινάδικα θα ακούγονται και σαχλαμαρίτσες τύπου «το ΔΝΤ μας κόβει και την τελευταία απόλαυση» (προφανώς οι άνθρωποι αυτοί το σεξ το θεωρούν αγγαρεία).

Μετά θα αρχίσουν οι εξαιρέσεις, τα τετραγωνικά, οι ειδικοί χώροι στα σκυλάδικα όπου η τραγουδιάρα θα κάνει πέρασμα για να φωνάξει «δικό σας» και άλλα τέτοια υστερικά.

Ύστερα ο νόμος θα εφαρμοστεί για μια βδομάδα, μετά θα αρχίσει το αθάνατο «δεν μας ενημέρωσαν» και τελικά θα ατονήσει.

Και το λαϊκό κίνημα θα έχει σημειώσει μία ακόμα περηφανή νίκη κατά του σιωνισμού, του ΔΝΤ και του φασισμού.

Γιατί βρε Μαριλίζα μου θέλεις να ξεφτιλιστείς κατά αυτό τον τρόπο; Γιατί δεν βγαίνεις έτσι απλά να πεις, δυστυχώς αποτύχαμε, αλλά αν γουστάρει κάποιος από ΦΙΛΟΤΙΜΟ βρε αδελφέ να εφαρμόσει το νόμο, ας το κάνει. Απλά.

Και αν ακόμα δεν μας πετύχεις στο φιλότιμο, ξέρεις τι ψυχοπονιάρηδες-καψούρηδες είμαστε. Ξέχασες που κάποτε στείλαμε τη Βίσση στη Eurovision να χτυπιέται στα ακριβά πατώματα για λογαριασμό όλων μας;

Μπορεί λοιπόν και να σε λυπηθούμε. Δεν είδες τον άλλον που παραδέχθηκε ότι πήρε χορηγία από τη Siemens και κοντεύει να ξεκινήσει τηλεμαραθώνιος για να τελειώσουν οι σπουδές των παιδιών του;

Για θύμισέ μου, την 1η Ιουνίου τι Παγκόσμια Ημέρα είναι;