Sevilla

H αλήθεια είναι ότι δεν έχω θέμα με το «κούρεμα». Εσύ που με γνωρίζεις, έχεις δει την κατάσταση: εδώ και χιλιάδες χρόνια έχω υποστεί απώλειες της τάξης του 75%, κατά συνέπεια δεν έχει μείνει και τίποτα για «κούρεμα». Με ένα wettexάκι το περνάμε το κεφάλι και με μια μηχανή (γερμανική παρακαλώ) θερίζουμε και ό,τι απέμεινε. Με απόλυτη ακρίβεια. Αν είχα Γερμανό επίτροπο θα ήταν πολύ περήφανος για τη συνέπεια και την πειθαρχία μου, δεν το συζητώ.
Επομένως σε κουρέα δεν έχω κάτι. Έχω όμως πρόταση στο άλλο σκέλος: Σεβίλλη.
Πρωτεύουσα της ζεστής και ξερής Ανδαλουσίας, μικρή και ανθρώπινη, διάσημη για χιλιάδες λόγους, ιστορική για εκατομμύρια άλλους, φοβερή μουσική παράδοση, καταπληκτικό φαγητό και μοναδική ισπανική προφορά. Έχει και υπερβολική θρησκευτικότητα που σε τρομάζει, ειδικά όταν βλέπεις τις μαύρες κουκούλες της Semana Santa να κοσμούν με περηφάνεια τα bar. Δυστυχώς.
Πάνω στη φωτογραφία το σύμβολο της πόλης. La Giralda. Ένας μιναρές που έγινε καμπαναριό, γιατί η Ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές. Και όταν η Ισπανία έδιωξε τους Άραβες (moros), η «Ισπμιλίγια» ονομάστηκε Sevilla. Kαι το τζαμί έγινε Καθεδρικός. Σου συστήνω ένα ωραίο βιβλίο για το θέμα. Tariq Ali, Στον Ίσκιο της Ροδιάς (εκδ. Αγρα).
Το εσωτερικό του Παλατιού, Reales Alcázares, ισπανιστί. Προφανώς ήταν αραβικό παλάτι, το βλέπεις από το στυλ, αλλά και από το νερό στη μέση. Οι Αραβες λάτρευαν το νερό, όπως εύκολα διαπιστώνεις σε όποιο παλάτι βρεθείς. Ιδιαίτερα στην Granada. Eδώ στη Sevilla υπάρχει αυτό το παλάτι, τμήμα του οποίου χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από το γνωστό κουτσόσογο, τον μπαρμπά Χούαν Κάρλος, την κόρη της Φρειδερίκης και τους υπόλοιπους. Στην πόλη έγιναν οι γάμοι και της μεγάλης κόρης του κουτσόσογου, της πιο άσχημης. Ο γάμος (εννοείται) ότι διαλύθηκε, διότι τόση ασχήμια πόσο να την αντέξει ο γαμπρός; Κρίμα τα έξοδα.
Ο ποταμός Guadalquivir, αν και στην πραγματικότητα εδώ είναι ο παραπόταμος. Το κτίριο δεξιά λέγεται Torre de Oro και τηρουμένων των αναλογιών είναι ο Λευκός Πύργος: αρχικά φυλακή και μετά θησαυροφυλάκιο. Εκεί μάζευαν το χρυσάφι που έκλεβαν οι conquistadores από τη Νότιο και Κεντρική Αμερική. Έφτανε το βαπόρο και ξεφόρτωνε: κολιέδες, χρυσά δόντια, μασέλες, ράβδους και ό,τι άλλο φανταστείς. Και οι Ισπανοί κολύμπαγαν στο χρυσάφι σαν τον Σκρουτζ, κοροϊδεύοντας όλους τους υπόλοιπους ισχυρούς εκείνης της περιόδου που δεν κατέβασε η κούτρα τους να δανείσουν εκείνοι δύο φραγκάκια στον Κολόμβο να σκυλο-πνιγεί για χατήρι τους. Καλά, ας ζούσε τότε η Μέρκελ και θα σου έλεγα εγώ ποιος θα κολύμπαγε στο χρυσάφι.
Plaza de España. Μια τεράστια πλατεία, μείγμα art deco και αραβικής αρχιτεκτονικής, η οποία βρίσκεται εντός του πιο γνωστού πάρκου της πόλης. Το κτίριο κατασκευάστηκε πριν τον Εμφύλιο για να στεγάσει μια παγκόσμια έκθεση. Υπόψη ότι η Sevilla ήταν από τις πρώτες πόλεις που έπεσαν στα χέρια του Franco. Υπενθύμιση: λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη του Εμφυλίου, δολοφονήθηκε ο Federico García Lorca.
Το σήμα-κατατεθέν της Ανδαλουσίας, ίσως και όλης της Ισπανίας. Abanico ή πιο απλά βεντάλια. Εδώ μια τσιγγάνα έχει πιάσει πόστο. Κανονική βδέλα για να αγοράσεις, δεν το συζητώ, δύσκολα γλίτωνες. Αλλά και η ποικιλία, απίστευτη.
Λεπτομέρεια από το κάγκελο (barandilla) σε μια γέφυρα εντός της ίδιας πλατείας. Φέρνει λίγο σε Βαρκελώνη.
Η Sevilla από το καμπαναριό που λέγαμε πριν. Στο πολύ βάθος, η καινούργια πόλη, η οποία αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στις αρχές του 1990 με αφορμή την Expo 92, την παγκόσμια έκθεση που συνέπεσε με τα 500 χρόνια από τα σκυλο-πνίχτικα ταξίδια του Χριστόφορου. Εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 1990 έπεσε πολύ χρήμα στην πόλη από την κυβέρνηση του σοσιαλιστή Felipe González. Γενικά στην Ισπανία έπεφτε πολύ χρήμα και πολλά έργα, λόγω και των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης. Ίσως το πιο εμβληματικό έργο είναι το τρένο υψηλής ταχύτητας (ΑVΕ). Δες και τον παραλληλισμό: εκεί AVE και εδώ με τους Ολυμπιακούς της υπερφίαλης Γιάννας και της ισχυρής Ελλάδας του καθηγητάκου Σημίτη ένας ψωρο-προαστιακός και ένα λειψό Μετρό. Και στην Iσπανία το AVE επεκτείνεται ακόμα και σήμερα παντού, εδώ έχουμε τα τρένα του Τρικούπη και οι νέοι σταθμοί του Μετρό ρημάζουν, γιατί κανένα ευθυνόφοβο ανθρωπάκι επιπέδου Καστανίδη δεν θέλει να υπογράψει για τα συστήματα Siemens. Δεν βαριέσαι. Καλύτερα φτωχοί και μόνοι μας, που λένε και οι συνοδοποίροι πλέον ΛΑΟπρόεδρος και Αλέκα. Αυτό κι αν ήταν «Καλλικράτης». Απορώ που δεν συνένωσαν και τα κανάλια τους.
Να και μια προκομένη Sevillana σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές: Triana. Στενά δρομάκια, πολλές φορές μετά βίας χοράει αυτοκίνητο, πολύχρωμα σπίτια και ατελείωτες εκκλησίες. Η πόλη μπορεί να σου προκαλέσει μοναδικό θρησκευτικό δέος, αλλά και φόβο με την υπερβολική κατάνυξη της Semana Santa. To υπόλοιπο κομμάτι του χρόνου όμως, είναι ένα όνειρο. Στο ξαναλέω: πολλά κιλά ιστορίας με νικητές και ηττημένους, θρησκείες που εναλλάσσονταν, θεούς που φυγαδεύονταν νύχτα για να πάρουν άλλοι τη θέση τους, πολιτισμούς άλλων ηπείρων που γίνονταν λάφυρα φτιαγμένα από χρυσό.
Όσο δυνατά και να παίζει η μουσική, όσο θόρυβο και να κάνουν οι castañuelas, όσο και να σε κυνηγάει μια τσιγγάνα να σου πουλήσει οτιδήποτε, η Ιστορία παραμονεύει και σε κυνηγάει σε κάθε σου βήμα.
Αυτή είναι η Sevilla που έχω να σου προσφέρω. Για κουρέα ψάξε αλλού.