Επτά

Αν κατάλαβα καλά, με κάλεσες στο γνωστό παιχνίδι που κυκλοφορεί τελευταία στην blogόσφαιρα για τις επτά αλήθειες που δεν σου είναι και τόσο γνωστές. Αν και νομίζω ότι οι περισσότερες σού είναι.
Γνωριζόμαστε καλά πλέον και δύσκολα κρύβεται οτιδήποτε. Ας προσπαθήσω όμως για να δω πόσο μπορώ να σε ξαφνιάσω:

1. Ακόμα και αν έχω γυρίσει το μισό πλανήτη, δεν αντέχω τα αεροδρόμια.
2. Δεν μαζεύω τίποτα. Η παραμικρή υποψία σωρού με αρρωσταίνει: χαρτιά, ρούχα, εισερχόμενα στο mail, «πρώην» κάθε είδους: συγγενείς (υπάρχουν και τέτοιοι), συνάδελφοι, φίλοι, γνωστοί.
3. Σιχαίνομαι τις γαρίδες: τη γεύση, την όψη, τη μυρωδιά τους
4. Είμαι τεμπέλης. Η τελειομανία και το φιλότιμό μου μάλλον οφείλονται σε κάποιον ανεξήγητο αυτοματισμό-ένστικτο. Μπορεί και σε γονίδιο.
5. Το απόλυτο απωθημένο μου: ένα ταξίδι στο χρόνο.
6. Δεν φοβάμαι το θάνατο. Αδιαφορώ πλήρως για το τι υπάρχει μετά. Τρέμω όμως την κατάντια του ανθρώπου από την αρρώστεια.
7. Δεν ξεχνάω ποτέ τους ανθρώπους που με αδίκησαν. Όμως αδιαφορώ για την ύπαρξή τους, γνωρίζοντας πόσο αυτό τους στοιχίζει. Και πώς το γνωρίζω; Γιατί προφανέστατα ισχύει και το αντίστροφο.

Ξαφνιάστηκες με κάτι;