Σορός

Θα το έχεις διαβάσει το ποίημα υποθέτω. Θυμήσου μια στροφή του:

«Μπολιβάρ! Όνομα από μέταλλο και ξύλο, είσουνα ένα λουλούδι μέσα στους μπαχτσέδες της Νότιας Αμερικής. Είχες όλη την ευγένεια των λουλουδιών μεσ’ την καρδιά σου, μεσ’ τα μαλλιά σου, μέσα στο βλέμμα σου […] Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας».

Τον βλέπεις εδώ δίπλα τον Σιμόν Μπολίβαρ. Ομορφόπαιδο, έτσι; Τώρα, αν θυμίζει Έλληνα, είναι μια άλλη ιστορία. Η δική μας ιστορία είναι ότι ο φουκαράς μπήκε σε μπελάδες. Εκεί που έριχνε τις ξάπλες του στη σαρκοφάγο και περνούσαν τα λεφούσια οι τουρίστες και οι ντόπιοι για να τον χαιρετήσουν, ο γνωστός πρόεδρος της Venezuela, Hugo Chávez, αποφάσισε να τον αναστατώσει.

«Σήκω, πρέπει να πας στους γιατρούς» του είπε και πριν καλά-καλά προλάβει ο άλλος να αντιδράσει, είχαν πιάσει δουλειά στο Μαυσωλείο οι μπουλντόζες. Να ο Έλληνας, που είπε και ο ποιητής. Αμα ακούς μπουλντόζα, το μυαλό σου πάει πάντα σε greek αυθαίρετο ή δημόσιο έργο, δηλαδή πάλι αυθαίρετο.

Και μετά ο Chávez, άνοιξε τον υπολογιστή του και ενημέρωσε τα πλήθη από το twitter. Να πάλι ο Έλληνας. Μα τόση ομοιότητα πια! Από το twitter ενημερώνει ο Χρυσοχοΐδης, το υπουργείο Εξωτερικών (για αυτό θα χάσουμε το μισό Αιγαίο) και ο Γιώργος (επειδή όλο σε άλλη χώρα βρίσκεται).

Ο Chávez λοιπόν μας κελάηδησε στο twitter ότι θα κάνει test DNA στον Μπολίβαρ για να διαπιστώσει από τι πέθανε. Σου λέει, τι παραμύθια μου λέτε ότι πέθανε από φυματίωση. Σιγά μην μου πείτε ότι πέθανε επειδή έκοψαν τη σύνταξη από τις 32 άγαμες θυγατέρες του. Θύμα συνωμοσίας έπεσε ο άνθρωπος. Και κουβάλησε στο Καράκας καμιά 50αριά μέλη του CSI να κάνουν έρευνες.

Βρε σε τι μπελάδες μπήκε κοτζάμ Μπολίβαρ. Μεταξύ μας, ο «Ελευθερωτής» εδώ και χρόνια έχει μπει σε μπελάδες με τον Chávez. Μέρα νύχτα τον λιβανίζει, υποσχόμενος να αλλάξει τη χώρα στο όνομά του. Προς το παρόν έχει αλλάξει μόνο το όνομα της χώρας σε «Βολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας». Για τα υπόλοιπα, βλέπουμε. Luego, που λέμε.

Ένας φίλος venezolano μού είχε πει κάποτε ότι με τον Chávez δεν πλήττεις ποτέ. Είναι σαν το τσίρκο που εκεί που νομίζεις ότι έχεις δει όλα τα αλλόκοτα νούμερα, ξαφνικά σκάει μύτη και το πιο αλλόκοτο.

Για την ιστορία, ο Μπολίβαρ υπήρξε γόνος αριστοκρατικής και εξαιρετικά εύπορης οικογένειας. Φιλελεύθερος στις ιδέες και θαυμαστής της Αμερικανικής Επανάστασης για την Ανεξαρτησία, με εξαίρεση τη δουλεία. Κοινώς, μάλλον δεν θα του άρεσε ιδιαίτερα η Σκάρλετ Ο’ Χάρα στο Όσα Παίρνει ο Ανεμος.

Επιπλέον πίστευε ότι η Δημοκρατία ήταν πιο εύκολο να λειτουργήσει σε μια χώρα όπως οι ΗΠΑ, παρά στη Νότιο Αμερική, όπου βασίλευε η τυραννία, η άγνοια και η διαφθορά.

Για τις ιδέες του, εξακολουθούν να τσακώνονται δύο αιώνες τώρα. Αν κρίνω από τα σχόλια που διαβάζω στα ισπανόφωνα sites που ανέφεραν την είδηση της εκταφής, μόλις βρέθηκε νέο πεδίο τσακωμού.

Και να φανταστείς ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα, έχουμε τους ίδιους προγόνους, τους ίδιους τύραννους, τους ίδιους σωτήρες, τους ίδιους Μεσσίες. Και όμως, ακόμα τσακωνόμαστε. Τα ακούς Μπολίβαρ;

ΥΓ Εμείς του κάτω μαγαζιού (δηλαδή της Argentina) έχουμε και τη δική μας ιστορία με μια διάσημη σορό που για πολλά χρόνια δεν έβρισκε ησυχία. Επειδή όμως δεν είμαι καλός στους Βίους Αγίων, σου συνιστώ αυτό το βιβλίο: Τομάς Ελόι Μαρτίνες, Σάντα Εβίτα (εκδ. Ωκεανίδα).