Σνιφάρω Κρατισμό

Υπάρχουν δύο πράγματα που σιχαίνομαι: 1. να ταξιδεύω δώδεκα ώρες για Αργεντινή και να ουρλιάζει ένα μωρό σε όλο το ταξίδι, 2. να ακούω ότι στην Ελλάδα επελαύνει ο νεοφιλελευθερισμός.
Μωρό έχω να ακούσω να ουρλιάζει πολλά χρόνια και είμαι ήρεμος. Περιέργως στο τελευταίο ταξίδι στην Αργεντινή, τον Οκτώβριο, παρόλο που μπήκα σε επτά αεροπλάνα, τα μωρά είχαν εξαφανιστεί. Μυστήριο...
Την άλλη, όμως, την κοτσάνα, την ακούω συνέχεια. Είναι βλέπετε και ο ΟΤΕ στη μέση, οπότε σου λέει, πέτα το, θα το φάνε οι χαχόλοι.

Καλό θα ήταν αυτοί που τα λένε να ανοίξουν κανά βιβλίο να διαβάσουν τι ακριβώς είναι φιλελευθερισμός.
Αγάπες μου, ο φιλελευθερισμός δεν λάτρεψε ποτέ τις ελληνικές θάλασσες και ακτές. Ούτε γούσταρε να τρώει σουβλάκια και να μένει σε rooms to let.

Αντίθετα, στην Ελλάδα ανθεί από το 1974 (τουλάχιστον) ένα πρωτότυπο είδος υπαρκτού σοσιαλισμού, που ποτέ δεν γκρεμίστηκε. Το γεγονός ότι δεν γκρεμίστηκε το 1989 το θεωρώ θετικό, αφού οι Ελληνίδες γλίτωσαν τα καμπαρέ της Δυτικής Ευρώπης.

Να το πάρουμε από την αρχή: Το 1974 έρχεται ο λεγόμενος «εθνάρχης» για να μας σώσει από τη δικτατορία που υποτίθεται ότι θα μας έσωζε από τον κομμουνισμόν. Και μας φτιάχνει, ο «εθνάρχης», ένα Σύνταγμα copy-paste με της σοσιαλιστικής Βουλγαρίας: όλα κρατικά, δηλαδή κομματικά. Από Πανεπιστήμια μέχρι τηλεόραση και ραδιόφωνο. Mέχρι και κανάλι των Ένοπλων Δυνάμεων είχαμε (ΥΕΝΕΔ).
Στην οικονομία, σχεδόν τα πάντα τα έκανε το Κράτος. Ανοίξαμε και σας περιμένουμε: η Ολυμπιακή του Τέλη, η Εμπορική Τράπεζα του Ανδρεάδη, κρατικός τουρισμός με Ξενία, κρατικός τζόγος, κρατικά ναυπηγεία και πυρομαχικά, κρατικές «προβληματικές επιχειρήσεις», αγοράζαμε λεωφορεία και τρόλεϊ από την Ανατολική Ευρώπη, τηλεφωνικά κέντρα από την Α.Γερμανία (ολυμπί – ολυμπί- ολυμπιακέ…) και κάπως έτσι σκοτώναμε την πλήξη μας.
Μετά την είδαμε αλλιώς και πιάσαμε πρώτο τραπέζι πίστα στην ΕΟΚ. Το χαρήκαμε, αλλά μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Δεν αλλαξοπιστήσαμε κιόλας. Αλλωστε, όταν έπεσαν στο τραπέζι οι όροι Ενιαία Αγορά και Μάαστριχτ, εμείς βγάλαμε το λιβάνι να κάνουμε έναν αγιασμό. Αυτά είναι του διαβόλου πράγματα.

Το παρατράγουδο number five έσκασε μύτη αργότερα και το λέγανε ΕΕ. Αλλά εμείς δεν μασήσαμε: Τι μας λες τώρα για ελεύθερο ανταγωνισμό; Εδώ η μπίζνα γίνεται με το Κράτος.

Και όταν οι κουτόφραγκοι άρχισαν να λένε, «σ' ιλ βου πλε, ανοίξτε και κάνα κλειστό επάγγελμα, φωνάξτε το Σάκη τον υδραυλικό να σφίξει λίγο τη βάνα των κρατικών επιχορηγήσεων», εμείς πάθαμε ABSOLUT υστερία. «Κάτω τα χέρια από το τιμημένο ερμητικά κλειστό επάγγελμα του ταξιτζή, του συμβολαιογράφου, του φαρμακοποιού, του του του…»
Μετά ήρθε πάλι ο κουτόφραγκος και άρχισε να φωνάζει «Αχτουνγκ! Αχτουνγκ! πρόστιμα για τους Κουρουπητούς, για τις Κορώνειες, για τους ρύπους, για, για, για». Εμείς, όμως, στο ύψος μας: τους ρίξαμε πέντε φάσκελα σαν την τύπισσα στη διαφήμιση της Aegean και το λύσαμε.

Αυτή ήταν και είναι η νοοτροπία όλων μας. Ο κρατισμός. Αβουλα όντα που περιμένουν το περίφημο Κράτος-κόμμα να τα κάνει όλα. Και το Κράτος φτιάχνει «Επιτροπές». Το απόλυτο φετίχ της ελληνικής κοινωνίας είναι οι «Επιτροπές» και οι «Φορείς» που ιδρύονται για να λύσουν όλα μας τα προβλήματα.

Λέξεις όπως ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, ιδιωτική πρωτοβουλία έχουν ταυτιστεί με τον Εωσφόρο. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στον ΣΕΒ κάθε βράδυ κάνουν τελετές με την Πεντάλφα και απ' έξω η Λουκά φωνάζει συνθήματα κατά του Ρουβά, του Πανούση και του Ψινάκη.

Και βέβαια ο επιχειρηματίας δεν είναι χαζός να κάθεται να τον βρίζουν. Στο τέλος το ρίχνει στις μπίζνες με το Κράτος ή πάει το μαγαζί στην «κακιά» ΠΓΔΜ ή το πουλάει το μαγαζί στον ξένο να ησυχάσει. Αφήστε που για να ανοίξεις ακόμα και ψιλικατζίδικο σου ζητάνε 500 δικαιολογητικά.

Παραδεχτείτε το: ο ΟΤΕ και ο κάθε ΟΤΕ που θα ακολουθήσει πωλούνται όσο όσο για να βουλώνουν οι τρύπες σε αυτό το Κράτος που γουστάρουμε να κρατάμε ζωντανό. Και ο πάτος του βαρελιού δεν έχει φανεί ακόμα.

Όλα τα άλλα, είναι κοτσάνες.

Στην τελική, ας μπει κάποιος στον κόπο να διαβάσει τι πρεσβεύει η ελληνική εκδοχή του φιλελευθερισμού (κλικ εδώ) και αν βρει ένα -έστω ένα- μέτρο που να έχει περάσει από το μυαλό κυβέρνησης τα τελευταία 35 χρόνια, εγώ θα πάψω να είμαι περονιστής σε όλες τις εκδοχές του περονισμού ιστορικά. Και αυτό είναι ΣΟΒΑΡΟ.