Medianeras

H ταινία-απωθημένο της φετινής σεζόν ήταν βεβαίως από την πατρίδα. Εσύ μπορεί να την είδες, εμένα είχε γλιστρήσει από τα χέρια μου. Medianeras (μεσοτοιχίες). Να σου πω τι ακριβώς είναι η μεσοτοιχία; Υποθέτω ότι παντού είναι το ίδιο: ο ακάλυπτος εξωτερικός τοίχος ενός κτιρίου, ο οποίος (τουλάχιστον στο BAires) ντύνεται με διαφήμιση. Eνίοτε δίνει την ευκαιρία για μικρές παρανομίες, αφού πολλοί ένοικοι ανοίγουν παραθυράκια για να μπει λίγο φως.
Το θέμα δεν είναι ο ορισμός. Είναι τα παιχνίδια που μπορεί να σου παίξει, όταν ζεις σε μια μεγαλούπολη την εποχή του Διαδικτύου, όπου όλα (μα όλα) γίνονται με ένα κλικ.
Η ταινία θα μπορούσε να είναι και ένα ταξίδι/ύμνος στην αρχιτεκτονική ποικιλία-ομορφιά-ασχήμια μιας λατρεμένης πόλης που ακούει στο όνομα Buenos Aires.
Κτίρια με ιστορία, κτίρια πανύψηλα (όσοι έχουν πάει το γνωρίζουν), όμορφα, περίεργα, μικρά δίπλα σε μεγάλα, μεγάλα δίπλα σε μικρά, κλασσικά, μοντέρνα, με μπαλκόνια, χωρίς μπαλκόνια, κτίρια με τραγικό παρελθόν, δυσάρεστα, φρικτά, χαρούμενα, αλλόκοτα. Συνυπάρχουν και κλείνουν μέσα τους ανθρώπινες ιστορίες. Όπως των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας.
Ο Martín είναι φοβικός, σπάνια κάνει κάτι εκτός διαδικτύου, σχεδιάζει websites και ψάχνεται. Η Mariana είχε πρόσφατο χωρισμό (όπως λένε και οι αστρολόγες), την παλεύει με την παρα-αρχιτεκτονική και παιδεύεται γενικώς. Με ποια έννοια; Μην το ψάχνεις, γενικώς.
Θεωρητικά τους χωρίζει μια μεσοτοιχία. Και ενώ ψωνίζουν στα ίδια μέρη, ενώ κυκλοφορούν στην ίδια γειτονιά, δεν έχουν καταφέρει να γνωριστούν. Και πώς να τα καταφέρουν, όταν σε μια πόλη τόσο μεγάλη το να ψάχνεις το άλλο μισό είναι σαν εκείνο το εικονογραφημένο βιβλίο Find Wally, όπου ο αναγνώστης ψάχνει μέσα στο πλήθος να βρει αυτόν τον περίεργο χαμογελαστό τύπο με τα αστεία γυαλιά.
Δεν περιμένεις βέβαια καμία φοβερή ανατροπή, το θεωρείς σχεδόν δεδομένο ότι κάτι θα γίνει και τελικά θα γνωριστούν.
Αλλά μέχρι αυτό να συμβεί, θα βλέπεις στιγμιότυπα από μια ζωή που θα μπορούσε να είναι η δική σου και η δική μου.
Σήμερα, χθες, αύριο.