Κλόουν

Λατρεμένη Νάκυ Αγάθου. Καμάρωσέ την στο βίντεο και δες πώς υπήρξε προφητική περίπου 25 χρόνια πριν: Η χώρα μας συμμετέχει στον διαγωνισμό με το τραγούδι «Κλόουν».

Τρεις κορυφαίες προσωπικότητες κατάφεραν να προβλέψουν τα μελλούμενα σε αυτή τη χώρα: Η Νάκυ, ο δυσοίωνος θίασος της Αλέκας και ο εξίσου δυσοίωνος θίασος του πατέρα Παΐσιου. Το ξέρω ότι ήθελες να βάλεις και τον Τράγκα, αλλά η περίπτωσή του είναι κάπου μεταξύ Αλέκας και Παΐσιου, που ουσιαστικά είναι το ίδιο.
Τα έμαθες λοιπόν: σωθήκαμε για μια ακόμα φορά. Δεν ξέρω τι λες εσύ, αλλά εγώ αυτές τις απανωτές σωτηρίες πολύ τις χαίρομαι για ένα λόγο: κάθε φορά έχεις και μία διαφορετική συμμορία απέναντί σου. Στην πρώτη σωτηρία-χρεοκοπία ήταν μόνο ο trendy-fit Γιώργος με τους κηπουρούς του, τους βουλευτές που έκλαιγαν, τους σχολιαστές υπουργούς του, τον ΛΑΟπρόεδρο και την Ντόρα (σταθερή αξία). Όλοι οι άλλοι απέναντι. Από τον Αντωνάκη μέχρι την Αλέκα και τον γέροντα Παΐσιο.
Μετά ήρθε η νέα σωτηρία, όπου έμεινε ο «κουακέρος» Παπαδήμος, ο trendy-fit, η Ντόρα (σιγουράκι), η Ελσα Παπαδημητρίου, η Πολιτική Ανοιξη του Αντωνάκη και η ΝΔ του Βορίδη.
Όσο για το club των απέναντι, εκεί γίνεται του Κουτρούλη ο Γάμος. Στο πλευρό της Αλέκας και του γέροντα Παΐσιου, μπήκε η Χρυσή Αυγή, ο ΛΑΟπρόεδρος με τις ρεζέρβες του Τηλεάστυ, κάτι λιμά από τα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας» και το απάγκιο του ΠΑΣόκου, δηλαδή ο Κουβέλης. Guest star ο γνωστός άεργος Αλέξης να μοιράζει πιστοποιητικά ελληνοφροσύνης, απειλώντας παράλληλα με την κλανίτσα του την Ευρώπη ότι αν γίνει πρωθυπουργός, θα σκίσει όλο το Μνημόνιο.
Αχ βρε Νάκυ μου, πόσο μέσα έπεσες: «Κλόουν». Τέτοιος θίασος δεν έχει βρεθεί ξανά στην Ευρώπη. Και τα καλύτερα στα φυλάω για το τέλος: από την αρένα θα περάσει ο γραφικός που εκτοξεύει Μνημόνια, ενδεχομένως και ο Πάνος (εντελώς) Καμμένος, ο οποίος μπορεί και να το φάει. Σελίδα-σελίδα με τη συνδρομή του γάλακτος που θα προσκομίσει η γνωστή όψιμη κουμμουνίστρια.
Το καλύτερο της υπόθεσης: η ανάπτυξη. Τείνει να εξελιχθεί σε urban legend. Τη φαντάζομαι σαν ένα κακοποιημένο κοριτσάκι, που κάποιος το έχει κάπου κλειδωμένο και όλοι ψάχνουν να το βρουν. PSI Athens. Βρείτε την ανάπτυξη. Τι καραμέλα και αυτή! Και ο ανιψιός μου ξέρει ότι η ανάπτυξη είναι θέμα σχεδίου, αλλά κυρίως πολιτικού γούστου: εσύ μπορεί να έχεις γούστο Obama, o άλλος να γουστάρει Μέρκελ, η άλλη τη Βόρειο Κορέα και εγώ μοντέλο Αrgentina. Δεν θα τα χαλάσουμε. Προς το παρόν, έχουμε δικαίωμα να διαφωνούμε.
Όμως θα ήταν διδακτικό να βγει μια φορά σε ένα κανάλι κάποιος που προσπάθησε σε αυτή τη χώρα να κάνει «ανάπτυξη». Μην το πας πολύ μακριά, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα: κάποιος που να προσπάθησε να στήσει μια επιχείρηση. Να καινοτομήσει βρε αδελφέ. Να σου πει: ήταν εύκολο; βρήκε χρηματοδότηση; σταθερό φορολογικό σύστημα; χρειάστηκε να λαδώσει; έμπλεξε με γραφειοκρατία και χαρτούρα; έπεσε σε απρόβλεπτα χαράτσια; του έκαψαν την επιχείρηση; τα παράτησε και έφυγε για πάντα; Από τις απαντήσεις που θα λάβεις, θα υποψιαστείς γιατί έρχεται ή δεν έρχεται ή πώς έρχεται αυτή η φουκαριάρα η «ανάπτυξη». Θα καταλάβεις μακριά από φωνές και συνθήματα πόσο κοντά ή μακριά είναι η σωτηρία. Αλλά βλέπεις, στα δελτία με την Όλγα και το (χυδαίο) παρεάκι της, αυτά δεν έχουν θέση. Δεν πουλάνε.
Παραδέξου, πάντως, την ευστροφία αυτών που μας έσωσαν αυτή τη φορά. Θα φέρουν εδώ επιτηρητές, διότι κατάλαβαν (επιτέλους) με τι λαμόγια πολιτικούς έχουν να κάνουν. Επιπλέον, θα φτιάξουν ειδικό λογαριασμό για να παίρνουν πίσω τα δανεικά, διότι κατάλαβαν (επίσης επιτέλους) ότι το ελληνικό κράτος είναι ο μπαταχτσής της Οικουμένης.
Σε παλαιότερα επεισόδια χρεοκοπίας υπήρχε το «Μονοπώλιον» σε σπίρτα, ώστε να παίρνει πίσω ο δανειστής τα φράγκα.
Στη σύγχρονη εκδοχή του, το «Μονοπώλιον» περιλαμβάνει τον υπέροχο μεταπολιτευτικό θίασο. Τα κέρδη είναι βέβαια, καθώς το κουτάκι έχει πολλά σπίρτα: κόμματα εξουσίας, διαμαρτυρίας, βλακείας, συνδικαλιστές, επαγγελματίες παράγοντες, Λάκηδες, τιμητές των πάντων και άλλα πολλά μπουμπούκια.
Όρεξη να έχεις να καις. Είναι και της μόδας.