Κάποτε μου έβαλες το μαχαίρι στο λαιμό για να σου πω τις πέντε ταινίες που θα διάλεγα να είχα μαζί μου σε ένα ερημικό νησί. Παιδεύτηκα λίγο, αλλά τις βρήκα. Είναι εδώ, αν δεν το θυμάσαι.
Πολύ πιο δύσκολο θα ήταν αν είχα να επιλέξω πέντε τραγούδια. Ακούγεται σχεδόν εφιαλτικό: μόνο πέντε τραγούδια! Θα έβρισκα όμως τρόπο: Θα έφτιαχνα τουλάχιστον 50 διαφορετικές λίστες με πέντε τραγούδια. Και μετά θα κοιτούσα ποια πέντε εμφανίζονται σχεδόν σε όλες. Και το αποτέλεσμα θα ήταν αυτό. Ξεκινώ ανάποδα για να μην σκάσει μύτη πρώτο το ισπανόφωνο:
Το πρώτο είναι εύκολο. Μεγάλωσα με Cure, ακόμα και αν δεν έβαψα ποτέ τα νύχια μου. Το ανεπανάληπτο τραγούδι λέγεται Lullaby. Και φοβερό video clip. Και πάνω από όλα ο στίχος: spiderman is having me for dinner tonight.
Δεύτερο σχετικά εύκολο. Prodigy. Δεν υπάρχει αυτό το συγκρότημα, oύτε αυτό το τραγούδι: Breathe. Όσο αναπνέω, ελπίζω να το ακούω. Για το video clip, είναι απαραίτητη η γονική συναίνεση, καθότι είναι φουλ στην κατσαρίδα. Για τον κροκόδειλο στο κρεβάτι δεν έχω πρόβλημα, έχουν συμβεί και χειρότερα. Υπόψη, το breathe βοηθά να σου περνάνε και τα νεύρα. Διαπιστωμένο.
Πάμε παρακάτω. Η Αλκηστις είναι σταθερή αξία ό,τι και να τραγουδάει. Αστους να λένε και να γκρινιάζουν. Και σπάνιος άνθρωπος. Αυτό το τραγούδι είναι το αγαπημένο: Παραμύθι. Ακου στίχο: «Παίρνω τη φαρέτρα μου, πόσο απέχει -μέτρα μου- η τρέλα». Πόσο να απέχει άραγε η τρέλα;
Περνάμε στα δύσκολα. Τα ισπανόφωνα. Όποιον και να αφήσω απέξω θα με κυνηγάει στον ύπνο να μου ζητάει τα ρέστα. Θα με βρίζει στα ισπανικά, στα αργεντίνικα ισπανικά, στα μεξικάνικα ισπανικά και πάει λέγοντας. Έχετε δίκιο, αλλά στον δικό μου λαιμό ακουμπάει το μαχαίρι.
Οπότε επιλέγω καταρχήν το Dos Gardenias. Πιάσε λίγο το στίχο: dos gardenias para ti, con ellas quiero decir ‘te quiero te adoro’. Λιτά και μεγαλόπρεπα τα έχεις πει όλα. Ξεκαθάρισες τη θέση σου, είσαι κύριος, είσαι ρομαντικός και η μπάλα έχει περάσει στο απέναντι στρατόπεδο. Θα διαλέξω την εκδοχή με τους Amparanoia, λόγω συμπάθειας στην τραγουδίστρια.
To καλό το φυλάμε για το τέλος. Αν έπρεπε να ακούω μία και μόνο φωνή από την Argentina, η επιλογή είναι απλή: Ο Roberto Goyeneche και ο ορισμός του θρυλικού τραγουδιού. Vuelvo al Sur. Και το bandoneón του Astor να σου τρυπά το αφτί. Σε αυτό το τραγούδι υπάρχει μια λέξη που σπάνια ακούγεται πλέον: dignidad (αξιοπρέπεια). Όταν την προφέρει ο Goyeneche με τον δικό του μοναδικό τρόπο, συνειδητοποιείς ότι σου λείπει ακόμα περισσότερο. Και ο Goyeneche και η αξιοπρέπεια.
H lista einai toso mikri pou de xwrane parapanw, pragmati. Pantws einai polyxrwmi, den einai kai eukolo na pernas apo prodigy se dos gardenias
ΑπάντησηΔιαγραφήcure,... lullaby αγαπημενο τραγουδι της εργενικης ζωης
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τα αλλα ωραια ειναι αλλα αυτο μου θυμιζει πολλα
πώς να διαλέξεις από ήχους που πάντα συνοδεύουν τις στιγμές μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήαξεπέραστοι cure.
με bauhaus απίστευτα βιωματικοί.
και το pornography τι να πει κανείς για αυτό το που ούτε λέξεις υπάρχουν να το χαρακτηρίσουν.
πολύ καλό σου σουκού!
με cure και prodigy (καλά ειδικά με αυτό με κούφανες!) αδυνατώ να ταυτιστώ! μου μένει στα αυτιά ένας θόρυβος-βόμβος και όχι μουσική! too electronic for me! τέλος πάντων, σε συγχωρώ επειδή είσαι εσύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο vuelvo al sur το ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα και το λάτρεψα από την εκτέλεση του caetano veloso (ξέρω είναι βραζιλιάνος, αλλά κάνε την καρδιά σου πέτρα!χαχα)
δύσκολο πάντως να διαλέξεις μόνο 5! θα πρέπει να κάνουμε όπως στα όσκαρ, να τα χωρίσουμε σε κατηγορίες όπως λες!
πάντως μπορώ να σου συνεχίσω το μαχαίρι, να στο κάνω δίκοπο και μετά από ταινίες και τραγούδια να σε βάλω να γράψεις και βιβλία για να ολοκληρωθεί ο πολιτιστικός οργασμός!
Φανταστικό το τελευταιο τραγουδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήσσ. Aν μαζι με την μανια μου για τα ισπανικα και την μανια μου για την Αργεντινη που εχω τελευταια, μου κολλήσει και μανια για το Ταγκο....Χάθηκα!
Μα καλα, δε θα επαιρνες μαζι σου τα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=Fh-wBywAri4
http://www.youtube.com/watch?v=0O2QQ3NMa54
felicidades por tu blog!
ελπίζω να μην ναυαγήσουμε μαζί στο νησί χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήάσχετο, αυτό το τραγούδι της Πρωτοψάλτη δεν το έχω ξανακούσει. Από ποιό δίσκο είναι????
ΑπάντησηΔιαγραφήFyki, καθόλου εύκολο δεν είναι πίστεψέ με.
ΑπάντησηΔιαγραφήaswte, και μένα μου θυμίζει πολλά. Πάρα πολλά.
basnia, βλέπω κόλλησες και εσύ στους Cure. Είδες; Φαίνονται τα χρονάκια μας...
tovenito, με τα βιβλία είναι πιο εύκολο. Αλλά θα είναι για σένα πιο δύσκολο! Τα περισσότερα είναι ισπανόφωνα..
Νίκο, μακάρι να κολλήσεις με το tango. Είναι μεγάλο πάθος.
con la tabakiera, gracias por todo, sos muy amable. Πολλά ξέχασα και έχεις δίκιο. Αλλά είπαμε: μαχαίρι.
mahlerάκο, τόσο μακριά τα γούστα μας; Το «Παραμύθι» της Αλκηστις είναι από το άλμπουμ «Υδρόγειες Σφαίρες».
κοίτα, τα 2 πρώτα οκ κι εγώ τα άκουγα κάποτε και ενίοτε επιστρέφουν ως ακούσματα. Αλλά όχι να τα ακούω κάθε μέρα στο ερημονήσι. Η Πρωτοψάλτη καλή, αλλά με το συγκεκριμένο θα κόψουμε τις φλέβες μας από την πρώτη μέρα. ούτε να πεινάσουμε στο νησί δεν θα προλάβουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν δυνατον να μην με την κολλησω αργεντινικη μουσικη ;; Ανατρεχω σε παλαιοτερα ποστς και ανακαλυπτω τραγουδαρες οπως αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://aposargentino.blogspot.com/2010/06/blog-post.html
Σουπερ και ας μην ειναι τάγκο.
"συνειδητοποιείς ότι σου λείπει ακόμα περισσότερο. Και ο Goyeneche και η αξιοπρέπεια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα λόγια κι αν είναι puñalada... ιδίως αυτές τις μέρες...
Από όλα τα τραγούδια των Prodigy, αυτό;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, καλά.
Μαχαίρι στη λίστα; όχι δεν το δέχομαι,εσύ όμως είσαι το αφεντικό..
ΑπάντησηΔιαγραφήκάτι για μένα; ας είναι και όπερα θα χαρεί το άλλο γατόνι πάρα πάνω...
καλημέρα.
mahlerάκο, το σενάριο είναι υποθετικό, καθότι δύσκολα μπορώ να φανταστώ ότι θα είμαι προετοιμασμένος να βρεθώ σε ερημονήσι, ώστε να υπάρχουν αυτά τα τραγούδια και μόνον. Πάντως, σε Αλκηστούλα σού έχω και πιο ιδανικά για κόψιμο φλέβας: «Εμείς οι Δυο», για παράδειγμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήNiko, χαίρομαι που αυτό το blog έχει υπάρξει και σε κάτι χρήσιμο.
George, ναι είναι ακραίο. Αλλά από τότε που το άκουσα, κόλλησα με αυτό το τραγούδι.
Gracias Juanita. Parece que coincidimos en el pensamiento.
ΦΟΥΛΗ, πολύ φοβάμαι ότι αν η λίστα είχε όπερα, θα έκοβα εγώ τις φλέβες μου...
Οι Cure κάποτε με ρίχναν σε κατάθλιψη...έδινα πολύ βάση στα λόγια παρά τη χαρούμενη μουσική! Τώρα, με φτιάχνουν (άτιμες ορμόνες!) :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένοι Prodigy! Ξεδίνεια βρε παιδάκι μου!!!
Και η Άλκηστις... τι να πεις... αγαπημένη!
Για τα Ισπανόφωνα δεν έχω άποψη αλλά για να τα ακούσω άλλη μια... :)
Αχ καλέ μου Άπος, κομμάτια μ' έκανες μ' αυτό σου το ποστ. ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Lullaby ήταν είναι και θα είναι και δικό μου νο. 1. Όπως και πολλά άλλα των Cure. Και των Prodigy.
Από Άλκηστη θα προτιμούσα τα "Παιδικά παιχνίδια" (ποτέ δεν μπόρεσα ν' αποφασίσω αν με αρέσει περισσότερο η δική της εκτέλεση ή εκείνη του Μαρίνου), αλλά το "Dos gardenias" το προτιμώ από Buena Vista Social Club.
(Σε παρακολουθώ πάντα, να ξέρεις.)
Τι έγινε Μανιταράκι; Ακόμα περιμένω την ετυμηγορία... χε χε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένη μου Ανέφελη, τιμή μου που εξακολουθείς να με διαβάζεις. Μακάρι να συνέχιζες και εσύ το blogging. Το Dos Gardenias των BVSC, είναι αξεπέραστο. Απλά είπα να το συνδυάσω με έναν λίγο διαφορετικό ρυθμό.
Πολύ μου αρέσει να διαβάζω λίστες. Ειδικά η δικιά σου, apos, και απρόβλεπτη (Πρωτοψάλτη και, περισσότερο, το τραγούδι που διάλεξες) και αναμενόμενη μαζί (Piazzola).
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία, γιατί έχω όρεξη για τραγουδάκια αυτό το βράδυ :)
Φώτη μου, ξέρω πόσο σου αρέσουν οι λίστες. Αυτό που δεν ξέρω είναι γιατί σου φάνηκε απρόβλεπτη η αγάπη μου (έρωτας) για την Αλκηστη. Μάλλον δεν το έχω γράψει ποτέ. Τώρα όμως το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήdignidad και prodigy! ΝΑΙ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι με αυτή τη σειρά, Pasta μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή