Funky

Σου έχω καλά νέα: Βρέθηκε η αιτία για την παιδοφιλία των παπάδων. Την εξήγηση ανέλαβε να δώσει ο εκπρόσωπος του μεγαλύτερου μαγαζιού, μεσιέ Μπενουά (ελληνιστί κυρ Βενέδικτος): «τα περιστατικά κακοποίησης πρέπει να ειδωθούν μέσα στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της δεκαετίας του 1970, όταν δηλαδή η παιδοφιλία δεν θεωρείτο το απόλυτο κακό, όπως σήμερα».
Το κατάλαβες; Επειδή σου λέει τότε ήταν όλα λίγο funky και στo Studio 54 της Νέας Υόρκης γινόταν του Μνημονίου το κάγκελο, ε και οι τράγοι θώπευαν κανένα αγοράκι. Βέβαια, η δεκαετία πέρασε και το Studio έκλεισε, αλλά το κουσούρι έμεινε.
Πάλι καλά, να λες, που ο μεσιέ Μπενουά έχει το θάρρος να αναφέρεται στο θέμα.
Όπως ξέρεις, το οικείο υποκατάστημα παπάδων δεν τα συζητά αυτά. Απλά κάνει «αυτοκάθαρση», όπως με μπόλικη ξετσιπωσιά είχε δηλώσει κάποτε ένας από δαύτους. Κοινώς, θωπεύουμε, τρέχουμε στην πλατεία Κουμουνδούρου να μαζέψουμε τις κασέτες (αν θυμάσαι) και μετά τραβάμε και μια «αυτοκάθαρση». Και αν ακόμα έρθει η «Ώρα της Κρίσης» και αρχίσεις να ανεβαίνεις τα σκαλιά για την Αυλή του Παραδείσου που λέει και μια λαϊκιά τραγουδιάρα, μην ανησυχείς. Το σύνθημα είναι «αυτοκάθαρση» και το παρασύνθημα η μηχανή Nespresso για καφέ. Ρώτα και τον George Clooney.
Kαι αφού το οικείο υποκατάστημα παπάδων έλυσε όλα του τα προβλήματα, κυκλοφόρησε και «φυλλάδιο» με άθλιο layout, αλλά σωστό ροζ χρώμα, προκειμένου να έχει να πορεύεται η γριά που περιμένει με τις ώρες στα ΕΛΤΑ για να πληρώσει το λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ (των 3 ευρώ) ή ο γέρος που περιμένει το link του Γιωργάκη του Αυτιά για να κατακεραυνώσει την κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το φυλλάδιο που κρατά στο χέρι της η γριά, η χώρα τελεί υπό την κατοχή των δανειστών της. Σιγά το νέο, μανίτσα μου. Εδώ και 200 χρόνια με δάνεια ζει. Ο γερολαδάς κυκλοφορεί στο δρόμο. Όπου να' ναι σκάει μύτη και ο Αρτέμης Μάτσας για να πει «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», ενώ στα φανάρια σε λίγο θα μοιράζουν φυλλάδια για τμήματα προετοιμασίας μαθητών στο «κρυφό σχολειό».
Βέβαια, εφόσον η χώρα τελεί υπό κατοχή, οι περισσότεροι από τους τράγους δεν θα πάρουν είδηση: είτε «γιατί θα μελετούν» (όπως μελετούσε ένας όμοιός τους στα χρόνια της δικτατορίας), είτε γιατί θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους κατακτητές. Σταθερή παγκόσμια αξία αυτό το τελευταίο.
Οι λίγοι που θα πετάξουν το ράσο για να κάνουν αντίσταση, θα ξεχαστούν (αφού πρώτα συκοφαντηθούν), για να δικαιωθούν μετά από 50 χρόνια, όταν η χώρα θα έχει ξοφλήσει και την τελευταία δόση εκείνου του δανείου του Στρος-Καν και η Πετρούλα με μπόλικo botox all over, θα κυνηγά έναν άλλο τύπο του ΔΝΤ που θα ζητά τις ίδιες μεταρρυθμίσεις και τις ίδιες θυσίες. Με άλλο δάνειο στο χέρι.
Στο φυλλάδιο με τα άθλιο lay out, αλλά σωστό χρώμα, εξαπολύονται μύδροι κατά των πολιτικών που πάντοτε υπολόγιζαν το «πολιτικό κόστος». Δεν θέλω να είμαι άδικος, το ξέρεις, για αυτό και θα το παραδεχθώ: Να αγιάσει το στόμα σου, χρυσή μου. Διότι αν δεν το υπολόγιζαν, θα είχαν χωρίσει το Κράτος από την Εκκλησία, θα είχαν στείλει το ΣΔΟΕ να κυνηγά τα πάσης φύσεως φακελάκια που διακινούνται σε γάμους-βαφτίσια-κηδείες-μνημόσυνα, ενώ ο γνωστός αισιόδοξος υπουργός Οικονομικών θα είχε βάλει και κανένα φόρο. Εξαιρώ πού θα βρισκόταν τώρα εκείνος ο τύπος που προσπάθησε να πουλήσει φύκια λίμνης για να εισπράξει ολυμπιακά ακίνητα.
Τα χώνει όμως και σε μένα που παρασύρθηκα από την ευμάρεια και τα υλικά αγαθά και καταναλώνω μέρα-νύχτα. Τώρα άμα θα σου φέρω τη φωτογραφία από τα εγκαίνια του The Mall με τον τράγο πρώτη μούρη, εγώ θα φταίω; Εξαιρώ την κουρσάρα του μητροπολίτη, η οποία είναι μονίμως παρκαρισμένη πάνω στο πεζοδρόμιο -εδώ παρακάτω- και δεν μπορεί να περάσει ούτε παιδικό καρότσι.
Θα μου πεις, και δεν πρέπει ο τράγος να έχει άποψη; Να έχει. Και να κυκλοφορεί όσα φυλλάδια θέλει. Σκασίλα μου για το layout. Αρκεί να μην πληρώνω εγώ το μισθό του. Τα ακριβώς ίδια θα σου έλεγα και για τους πανεπιστημιακούς, των οποίων τον μισθό επίσης πληρώνω ισοβίως, για να λένε με περισσό θράσος, ότι δεν θα εφαρμόσουν το νόμο. Λες και το ΑΕΙ το κληρονόμησαν από τον πατέρα τους.
Και το κερασάκι στην τούρτα: όλη αυτή η ιστορία πολύ στεναχώρησε τη φίλη μου την Αλέκα. Διότι σου λέει, πρώτα μου κλέβει τα συνθήματα η Νέα Αριστερά του Αντωνάκη, τώρα μας την έπεσε και νέο παρεάκι να βαράει το Μνημόνιο. Έτσι όπως το πάμε, στο τέλος θα μας προκύψει αντιμνημονιακή και η γνωστή φιλάνθρωπη μούμια.
Τελικά, δεν είχε δίκιο ο μεσιέ Μπενουά. Μπορεί τα funky 70s να «δικαιολογούσαν» στο μυαλό του τη θωπεία, η σημερινή όμως εποχή είναι ακόμα πιο funky: ένας σε θωπεύει και οι υπόλοιποι -καταγγέλλοντας- συνωστίζονται στην κλειδαρότρυπα για να πάρουν μάτι.