Happy

Έχεις ακούσει για το Ευρωβαρόμετρο; Υπάρχει λοιπόν και Latinobarómetro. Μια αντίστοιχη ιστορία από ερωτηματολόγια και στατιστικές που κυκλοφορεί στη γειτονιά μου. Το πιο πρόσφατο έχει τη μορφή τούβλου και σου δίνει στοιχεία για μια ολόκληρη δεκαετία, ώστε να κάνεις συγκρίσεις. Εφόσον βέβαια δεν σου κολλήσει ο Adobe Reader και καταφέρεις να διαβάσεις 130 σελίδες.
Ακου να μαθαίνεις: Η Δημοκρατία στη Νότια-Κεντρική Αμερική γνωρίζει δόξες. Το ίδιο και η εγκληματικότητα, η οποία θεωρείται σοβαρότερο πρόβλημα και από την ανεργία. Μάλιστα στη Venezuela το ποσοστό των πολιτών που αξιολογεί την εγκληματικότητα ως το σοβαρότερο ζήτημα είναι 64%, όταν ο μέσος όρος σε όλη την περιοχή είναι μόλις 27%.
Παρόλα αυτά, η Νότιος-Κεντρική Αμερική είναι ο πλανήτης happy. To θυμάσαι το τραγουδάκι; Το 71% δηλώνει ικανοποιημένο με τη ζωή του με πιο τα happy ατομάκια να συγκεντρώνονται σε Costa Rica, Βραζιλία, Παναμά, Argentina και την Κολομβία της Shakira και του θεού Juanes. Υπάρχει βέβαια και ο αντίποδας: στον πλανήτη un-happy ζουν στο Εl Salvador, το Περού και τη Βολιβία.
Η Δημοκρατία, λοιπόν, στις δόξες της: το 61% την αγαπά και την προσέχει, έναντι μόλις 48% πριν από 10 χρόνια. Πολύ πάνω από το μέσο όρο οι πολίτες στη Venezuela του Chávez, στην Uruguay και στη Βολιβία. Κάτω από 50% είναι στη Guatemala, το Μεξικό και την Παραγουάη.
Στις δόξες της και η ελευθερία του Τύπου: το 78% δηλώνει ότι υφίσταται. Στην Argentina το ποσοστό είναι 90%. Λογικό. Διότι αν σκεφτείς ότι όλα τα ιδιωτικά κανάλια βρίζουν όλη μέρα το Cristinάκι, βγάζεις το συμπέρασμα ότι εδώ υπάρχει ελευθερία. Και μην φανταστείς, τύπου Όλγα και παρεάκι που καλούν 10 υπουργούς της κυβέρνησης και κάνουν «δύσκολες» ερωτήσεις μέχρι να πέσει το ρεπορτάζ για τη μούμια-φιλάνθρωπη. Σου μιλάω για βρίσιμο πατόκορφα.
Μιλώντας για μούμιες: Είτε το πιστεύεις είτε όχι, ένα 19% των πολιτών αξιολογεί θετικά την τελευταία δικτατορία που πέρασε από τα σκέλια του. Σοκαριστικά πάνω από το μέσο όρο είναι οι Κολομβιανοί με 45% (οι τελευταίοι χουνταίοι ξεκουμπίστηκαν το 1957), ενώ μόλις ένα 8% πιστεύει το ίδιο στη Βολιβία (τελευταίο πραξικόπημα το 1982). Στην Argentina το θετικό ποσοστό είναι 14%, αλλά έτσι και τους πιάσω στα χέρια μου αυτούς, θα τους στείλω να κάνουν περαίωση και να πληρώσουν ημιυπαίθριο. Και μετά βουρ στην Κατσέλη για επιχειρησιακή σύμβαση. Να συνέλθουν.
Άλλη κουλή ερώτηση: «Αν θέλετε να προωθήσετε μια ιδέα/αίτημα, τι κάνετε;» Οι περισσότεροι (32%) απάντησαν ότι οργανώνονται σε ομάδα. Είναι αυτό που έλεγε ο Βαμβακούλας «θα κάνουμε μια τριμελή επιτροπή από τέσσερα άτομα». Πολύ πάνω από το μέσο όρο είναι οι δικοί μου στην Argentina, διότι ο συμπατριώτης είναι πονηρός: σου λέει, θα μαζευτούμε και θα βρούμε και γκόμενα.
Ερώτηση κρίσεως: τοποθετήστε την αφεντιά σας τον άξονα δεξιά-κέντρο-αριστερά. Πιο δεξιοί νιώθουν στην ΛΑΟνδούρα (46%), στον Αη Δομίνικο (βοήθειά τους) και στην Κολομβία (α ρε, Juanes). Tα πιο αριστερά ατομάκια είναι οι Uruguayos. Στη Venezuela σου δίνω απόδοση να παίξεις στοίχημα: από 25% οι δεξιοί και αριστεροί, ενώ οι κεντρώοι είναι 28%.
Στην Argentina, έλαβον: δεξιοί 20% (λένε αλήθεια), αριστεροί 12% (βασικά είναι Peronistas σαν εμένα, αλλά δεν κατάλαβαν την ερώτηση) και το 46% κεντρώοι (δηλαδοί Peronistas). Υπάρχει και ένα 18% που δεν τοποθετείται πουθενά. Προφανώς είναι Peronistas, αλλά έβλεπαν ποδόσφαιρο και τσακώνονταν πάλι για τον Maradona.
Διαχρονικά από το 2002 η πλέον δημοφιλής κυβέρνηση είναι η δικιά μας: o Néstor Kirchner και το Cristinάκι μου με 60%. Βλέπε κλωτσιά στο ΔΝΤ.
Στο Latinobarómetro υπάρχουν και ερωτήσεις για χαβαλέ. Για παράδειγμα, οι πολίτες δηλώνουν ικανοποιημένοι από το επίπεδο των δημόσιων υπηρεσιών. Και εγώ το ίδιο. Ειδικά όταν πάω ΕΛΤΑ και είναι μέσα 40 γριές (οι ίδιες) με λογαριασμό ΕΥΔΑΠ των 3 ευρώ.
Παρακάτω: σε άλλη ερώτηση να βαθμολογήσουν το πόσο ηθικό ή ανήθικο είναι να μην πληρώνεις φόρους, ψυχή δεν τόλμησε να πει ότι είναι ηθικό... Πρέπει επειγόντως να τους μιλήσουμε για τις off-shore του Βουλγαράκη.
Επιπλέον, το 58% δηλώνει ότι υπέρ της οικονομίας της αγοράς. Πιο ένθερμοι υποστηρικτές στη Βραζιλία, την Uruguay και τη Venezuela. Τα ακούτε, Αλεκο-Αλέξηδες;
Εξαιρετικά αγαπητός ο Ομπάμα: το 73% έχει θετική γνώμη με συντριπτικά ποσοστά αγάπης και λατρείας σε Χιλή, Αη Δομίνικο (βοήθειά τους) και Costa Rica. Αντίθετα μόλις το 55% αγαπά Ομπάμα στη Venezuela (που δεν είναι λίγο), ενώ εμείς στην Argentina είμαστε κάτω από το μέσο όρο.
Στην κλίμακα 1 (δικτατορία) έως 10 (δημοκρατία), οι πολίτες τοποθετούν τις ΗΠΑ στο 7, τον Καναδά στο 6,7, την Ισπανία στο 6,6 την Venezuela στο 4,5 και την Κούβα στο 3,5. Ο μέσος όρος των χωρών της Κεντρικής-Νοτίου Αμερικής είναι 6,5 με πιο δημοκρατική χώρα να θεωρείται η Uruguay με 7,9 και λιγότερο η Βολιβία με 5,4.
Δημοφιλέστεροι πολιτικοί είναι ο Ομπάμα, ο μπαρμπά Juan Carlos (τα ύστερα του κόσμου), ο José Zapatero, ο Lula της Βραζιλίας, η Dynasty woman της Costa Rica και το Cristinάκι μου. Λιγότερο δημοφιλής ο Fidel Castro. Mην σου κάνει όμως εντύπωση: παρά τη γενική συμπάθεια που έχει η Cuba, λόγω και του εμπάργκο, το 2010 έβγαλε προς τα έξω ένα μάλλον κακό πρόσωπο, που είχε να κάνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ναι, υπάρχουν και αυτά. Και οι latinos που έχουν φάει τη δικτατορία με το κουτάλι, έχουν ενστάσεις, τι να κάνουμε τώρα;
Τέλος, μπορείς να φανταστείς τι ψηφίζει η νέα γενιά ως σημαντικές αξίες για το μέλλον; Τους καλούς τρόπους, την υπακοή και το σεβασμό-ανοχή. Σε πολύ χαμηλά ποσοστά η αξία της σκληρής εργασίας (για να μην ξεχνιόμαστε).
Το θέμα της υπακοής έχει ενδιαφέρον. Σκέψου ότι το ποσοστό στη Νότιο-Κεντρική Αμερική είναι 80%, όταν στις ΗΠΑ είναι 32%, στην Κίνα 15%, στη Γερμανία της γαϊδάρας Μέρκελ 12% και στην Ιαπωνία μόλις 4%. Υποψιάζομαι ότι τα χαμηλά ποσοστά σε χώρες της Ευρώπης είναι γιατί η υπακοή θεωρείται δεδομένη, άρα δεν υπάρχει λόγος να την αναφέρεις. Όταν όμως ακούς Shakira, Juanes και Lila Downs, υπάρχει ένα θεματάκι.

ΥΓ Στη φωτό ο λατρεμένος Juanes. Δεν έβαλα Shakira, γιατί θα πήγαινε άπατο το Latinobarómetro.