Απάντηση

Μάλιστα λοιπόν, η βαρώνη Θάτσερ τα έλεγε αυτά το 1987. Η ειρωνία είναι ότι εκείνα τα χρόνια, η κοινή γνώμη δεν συμφωνούσε ιδιαίτερα μαζί της. Συμφωνεί όμως σήμερα. Έρευνα Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών έδειξε ότι το United Kingdom σήμερα είναι πιο «θατσερικό» από τότε. Θες και στοιχεία: Τα χρόνια της Θάτσερ, το 60% των πολιτών ήταν υπέρ των επιδοματικών πολιτικών, τύπου «αν βγάλω κριθαράκι στο μάτι από τη στεναχώρια που έχασε η Manchester, θα ζητήσω επίδομα». Σήμερα, το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 27%. Ούτε καν το 1/3 δεν συμφωνεί να πάρεις επίδομα επειδή πρήστηκε το μάτι. Ας πάρει η Machester παίκτες. Αντίστοιχα, πάνω από τους μισούς UnitedKingdomίτες τάσσονταν τότε υπέρ της αναδιανομής πλούτου μέσω φορολογίας. Σήμερα το ποσοστό είναι κάτω από 40%.
Δες, όμως, και το άλλο: οι πολίτες σε συντριπτική πλειοψηφία δηλώνουν πλέον ικανοποιημένοι από την επένδυση που έχει κάνει το Κράτος στις υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας. Για την Παιδεία μπορώ να σου πω και εγώ, γιατί την έχω ζήσει.
Γιατί συνέβη όλο αυτό; Γιατί στην εξουσία μετά τη μαντάμ με το μαλλί λάχανο ήρθαν οι Εργατικοί. Πριν όμως έρθουν, άλλαξαν την ονομασία της επιχείρησης σε New Labour. Αυτό δεν έκανε τώρα και ο Αντωνάκης της Πολιτικής Ανοιξης; Πήρε τη ΝΔ και την ονόμασε Νέα Αριστερά. Και πετάει συνθήματα, όπως η παλαιά αριστερά σε λίγο πιο σικ περιτύλιγμα. Διότι άλλο να βλέπεις τη δυσοίωνη φάτσα του κάθε Λαφαζάνη και άλλο τον σικ Πάνο Παναγιωτόπουλο με το μεταξωτό μαντίλι στο πέτο. Όπως και να το κάνεις, το σύνθημα θέλει marketing.
Έτσι λοιπόν και ο Τόνι Μπλερ. Πέταξε από πάνω τα πολύ αριστερά και επειδή δεν μπορούσε να πει το κόμμα PASOK, επέλεξε το New Labour. Και μπορεί για μερικές ώρες να τρόμαξε τη λατρεμένη μου Ελισάβετ ότι θα την καταργήσει, αν γίνει πρωθυπουργός, τελικά όμως ήταν απλώς παιδικό χιούμορ. Πώς μπορούσε να αγγίξει 3,5 εκατομμύρια χρόνια ιστορίας με stiff upper lip και τσάντα στο χέρι; Εννοείται ότι δεν είχε τα κότσια να αγγίξει την πολιτική της Μaggie. Ξέρεις τι έλεγαν τότε οι Βρετανοί για τη Θάτσερ; «Best man in Britain». Ποιος να συγκριθεί μαζί σου, που λέει και ο Νομπελίστας φιλόσοφος Γιαννάκης Πάριος.
Τελικά, αυτά τα τελευταία 30 χρόνια, μάλλον μπέρδεψαν τους Βρετανούς: «θατσερικοί» στην ιδέα του να μην χρηματοδοτούν επιδόματα, αλλά «μπλερικοί» σε πολιτικές επένδυσης σε Παιδεία και Υγεία. Εγώ με το φτωχό μου το μυαλό αυτό θα το μετέφραζα ως εξής: «δεν θέλω να δουλεύω εγώ για να πληρώνω τον κάθε τεμπέλη που θέλει επίδομα, αλλά δέχομαι να πληρώνω να πάω σε καλό νοσοκομείο ή να στείλω το παιδί μου σε ένα καλό δημόσιο σχολείο».
Και ίσως από αυτό το μπέρδεμα ήρθαν στην εξουσία τα «τρελά αγόρια». Τα οποία όμως, έπιασαν λάθος το ζήτημα. Προσπάθησαν, για παράδειγμα, να ξηλώσουν την Παιδεία και έβγαλαν κόσμο στους δρόμους. Για τα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές στο Δημόσιο δεν έχουν βγει ακόμα. Από τον Οκτώβριο πίνουν μπίρες σε pub και θα κάνουν -λέει- κινητοποίηση το Μάρτιο. Αλλά για την Παιδεία βγήκαν. Διότι στη Βρετανία (όπως και στις ΗΠΑ) για να σπουδάσει το Unitedkingdomiτάκι στο δημόσιο πανεπιστήμιο συνήθως παίρνει δάνειο. Το οποίο βεβαίως μετά έχει να ξοφλήσει. Για αυτό και σπουδάζει όσο πιο γρήγορα γίνεται, αποφεύγοντας το τάβλι στο Covent Garden, τις καταλήψεις και τις επαναστάσεις, ώστε να βρει μια δουλειά και να ξεχρεώσει. Εννοείται ότι δεν παίζουν γονείς, γιαγιάδες και νονές. Ρώτα και μένα που μαζί με έναν Βάσκο και μια Ισπανίδα τσοντάραμε για να ζήσει η συγκάτοικος Naomi (περίπου Κάμπελ).
Όταν λοιπόν έρχονται τα «τρελά αγόρια» της νέας κυβέρνησης και του τριπλασιάζουν τα δίδακτρα (δηλαδή το δάνειο), τι θα κάνει; Θα πάρει τους δρόμους, θα κάψει και δέντρα, θα πετάξει και ένα γιαούρτι στον Κάρολο που πήγε και παντρεύτηκε αυτή την ασχημομούρα.
Φυσικά, στη δική μας παράγκα, ορισμένοι αντί να δουν το δάσος που λέγεται Βρετανικό Πανεπιστήμιο, είδαν το δέντρο στην Trafalgar που καιγόταν. Και χάρηκαν για την επανάσταση και τους «νέους που εξεγείρονται». Οι γνωστές γραφικότητες. Δεν βαριέσαι. Πάντοτε υπάρχει και χαμηλότερα από το 2,16% του κυρ Αλέκου.
Ο «θατσερισμός» απεδείχθη die hard. Διότι όταν επί μια 25ετία βομβαρδίζεις την κοινή γνώμη με το lifestyle του money rules (που λένε και στα Τρίκαλα Κορινθίας), προφανέστατα οι «νοικοκυραίοι» θα γυρίσουν την πλάτη σε «κοινωνικές» πολιτικές. Και ο καθένας θα κοιτάει τον εαυτό του.
Μήπως σου θυμίζει τίποτα όλο αυτό; Εγώ νομίζω ότι η Maggie θα ήταν πολύ χαρούμενη αν το Alzheimer την άφηνε να δει πώς μια παραλλαγή του «θατσερισμού» ρίζωσε στην παράγκα μας. Το lifestyle του money rules με μπόλικο επίδομα και ολίγη από λαμογιά, χρόνια τώρα κάνει θραύση. Όσο για την «κοινωνία», προφανέστατα δεν υπάρχει. Έχει προ πολλού αντικατασταθεί από ατελείωτους «μικρόκοσμους».

ΥΓ Στη φωτογραφία η κοινωνία ως «μαύρο πρόβατο». Αγνώστου καλλιτέχνη.