Wiki

Την ιστορία με τα wikileaks την άκουσες; Χιλιάδες σελίδες απόρρητων εγγράφων του Στέιτ Ντιπάρμεντ (το μαγαζί που έλαβε ως παρηγοριά η Χίλαρι) διέρρευσαν στο διαδίκτυο, προκειμένου τα πρωινάδικα των 8 (γνωστά και ως «ειδήσεις») να έχουν λίγο κουτσομπολιό παραπάνω.
Σιγά το νέο θα μου πεις. Ο Πούτιν είναι λέει «κυρίαρχος αρσενικός σκύλος». Δηλαδή, τι θα ήθελες να είναι ο Πούτιν, που έφαγε τα νιάτα του στην KGB; Πεκινουά; O Σαρκοζί είναι «γυμνός αυτοκράτορας». Ναι, αλλά με την Κάρλα Μπρούνι στο πλάι του. Ο αδελφός Καντάφι χουφτώνει μια Ουκρανή. Είμαι σίγουρος ότι αυτή την αναφορά την έγραψε ο γνωστός φύτουλας της αμερικανικής διπλωματίας που οι μόνες του διακοπές ήταν με το Κολέγιο στο Aspen. Βρε μανίτσα μου, έχεις ποτέ ζήσει σε σκηνή, όπως ο αδελφός Καντάφι; Πόσα πράγματα φαντάζεσαι ότι μπορείς να κάνεις με άνεση σε σκηνή; Να ακούσεις μουσική, μπορείς. Να διαβάσεις, δεν μπορείς. Να παίξεις τάβλι, δεν μπορείς. Να πιείς καφέ, αδύνατον. Τι σου μένει; Η Ουκρανή (ή ο Ουκρανός). Τόσο απλό ήταν.
Για τη μόνη που είχε να πει καλά λόγια η Χίλαρι -σύμφωνα με τα wikileaks- ήταν η Μέρκελ. «Χρυσό κορίτσι, μεθοδικό και εργατικό». Σου κάνει εντύπωση που λάτρεψε την Γερμανίδα; Εμένα όχι. Σου λέει, πότε μάθαμε κάτι για τον άνδρα της Μέρκελ; Ενώ για τον άνδρα τον δικό μου έμαθαν και στον Αρη. Η Μέρκελ στο κρεβάτι απλά πιάνει μονότερμα τον σύζυγο στις θεωρίες για το καταραμένο το ευρώ (άσχετα αν πούλησε ένα σκασμό Cayenne). Αντίθετα η Χίλαρι, όταν ξάπλωνε με τον Bill, έμενε άυπνη να ακούει ιστορίες για λερωμένα φορέματα και γραμματείς. Έτσι λοιπόν έφτασε να ζηλεύει τη Μέρκελ. Ladies and gentlemen, I give you Miss Wikileaks 2010: Lady Angela Μέρκελ. Η Angela μιλά γερμανικά και άλλες πέντε γλώσσες, στον ελεύθερο χρόνο της παίζει τένις, μαθαίνει ιππασία, υπολογιστές, ψυχολογία, δέκαθλο, έπταθλο, κάνει πιλάτες, μισεί τη βία, αλλά ενίοτε καταστρέφει και καμιά χώρα του ευρω-νότου.
Να μην ξεχάσω: Δεν θέλεις να ξέρεις τι ξέρασε ο στόμας της Χίλαρι στα Wikileaks για το Cristinάκι. «Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήθελε πληροφορίες για την ψυχική υγεία της προέδρου της Αrgentina». Κοινώς, τη θεωρούσε τρελή. Στη χώρα που ο επόμενος πρόεδρος θα είναι η Σάρα Πέιλιν, το Cristinάκι θεωρείται κουκουρούκου. Προφανώς επειδή δεν αγάπησε ποτέ τρελά τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ. Δεν βαριέσαι. Εμείς είμαστε πιο τρελοί που λατρεύουμε το Cristinάκι, Χίλαρί μου.

Και για να σου μιλήσω σοβαρά: Διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο στον Guardian για το θέμα: «Η πληροφορία έχει τη συνήθεια να διαδίδεται» γράφει μια νεαρά Βρετανή, συμπληρώνοντας ότι το ίδιο συμβαίνει και με τον τεράστιο όγκο προσωπικών δεδομένων που συγκεντρώνει για μας το Κράτος ή απλά το Facebook. «Κάποτε είχε κόστος να αποκαλύψεις όλες αυτές τις πληροφορίες. Τώρα έχει κόστος να μην τις αποκαλύψεις». Σωστό. Γιατί όλο και κάποιος wikileaks θα βρεθεί που θα σου βγάλει τα άπλυτα στη φόρα. Σκέψου όμως πόσο περίεργα πράγματα ζούμε στην ψηφιακή εποχή: θα μπορούσες ποτέ να περάσεις από έλεγχο ασφάλειας με 19 χιλιάδες σελίδες απόρρητα έγγραφα στα χέρια; Τώρα όμως μπορείς. Η ψηφιακή εποχή σού επιτρέπει να περάσεις τον έλεγχο και να πας στο σπιτάκι σου, να τα τυπώσεις και να κάτσεις με την ησυχία σου να κοιτάζεις μέσα από κλειδαρότρυπες.
Με την τεχνολογία μπαίνεις παντού. Ακόμα και εκεί που δεν θα έπρεπε. Και αυτό είναι το γαμώτο για τους πολιτικούς, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους σαν τους γονείς που πρέπει να απαγορεύουν στα παιδιά τους να τα ξέρουν όλα. Υποτίθεται για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Στη Βρετανία -γράφει η νεαρά στον Guardian- πολλές φορές πίσω από ζητήματα «εθνικής ασφάλειας» κρύβονταν λεπτομέρειες για τη σπατάλη των χρημάτων του φορολογούμενου. Και φυσικά αυτό ήταν σκάνδαλο. Στη Βρετανία. Γιατί στην Ελλάδα, τα χρήματα του φορολογούμενου αποκαλούνται «δημόσιος χαρακτήρας», επομένως μπορούν να σκορπίζονται άνετα.

Και η ειρωνία: οι ΗΠΑ που σκίζονται για τη δημοκρατία και τη διαφάνεια σε κάτι χώρες σαν το Ιράν και την Κίνα, τώρα στεναχωρήθηκαν που ο κόσμος όλος έμαθε πόσο καλή είναι η Μέρκελ και πόσο τρελό το Cristinάκι.
Η συνταγή ήταν για πολλές δεκαετίες γνωστή σε καπιταλιστικούς και σοσιαλιστικούς παραδείσους: ο ισχυρός ελέγχει την πληροφορία που θα σου δώσει, παρακολουθεί και εσένα τον ίδιο. Στην ψηφιακή εποχή, ούτε την πληροφορία ελέγχει, ούτε απαραίτητα εσένα. Γιατί το μάτι των πολλών μπορεί τώρα να παρακολουθήσει τον ισχυρό.
Φυσικά αυτή η «Νέα Επανάσταση», καταλήγει η Βρετανή νεαρά, δεν είναι σίγουρο ότι θα έχει αίσιο τέλος. Αν θα φέρει έναν Νέο Διαφωτισμό της Πληροφορίας ή περισσότερο αυταρχικά καθεστώτα.
Εμένα πάντως με ικανοποιεί ένα πράγμα: που θα ξέρω πόσα ζευγάρια μάτια θα καρφώνουν τη Χίλαρι, όταν στο εξής θα ταξιδεύει στον υπόλοιπο κόσμο.

Γεια σου Cristinάκι με την τρέλα σου. Γεια σου και σένα Μέρκελ με τις νοικοκυροσύνες σου.

ΥΓ Wiki=fast (στη Χαβάη).