Freddo Party

Να δεις πώς το έλεγε ο Ανδρέας; Κέρδισε η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Θεϊκή ατάκα: να σε έχουν μαυρίσει όλοι και εσύ να κλείνεις έτσι απλά τη συζήτηση. Σε κάτι τέτοια ήταν μανούλα ο πρόεδρος. Ικανός να σε πείσει ότι ο Νόμος της Βαρύτητας δεν ισχύει στο Καστρί. Κρίμα που κάτι τέτοια ταχυδακτυλουργικά δεν μεταβιβάζονται μέσω DNA.
Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω εσύ, αλλά εγώ όλη αυτή τη συζήτηση περί αποχής την αντιμετωπίζω εντελώς απαξιωτικά. Ωραίο θέμα για να περάσουμε μια εκλογική βραδιά, να δείξουμε προβληματισμένοι, να κρατήσουμε λίγο παραπάνω στο studio τους καλεσμένους που κατουριούνται και περιμένουν το διαφημιστικό διάλειμμα για να δραπετεύσουν.
Ανοίγω παρένθεση: δεν ξέρω αν το πρόσεξες χθες, αλλά η Όλγα και το παρεάκι της μόνο που δεν έκλαιγαν από τη στεναχώρια τους που το ΠΑΣΟΚ δεν πήγε χειρότερα. Με το μαρκαδόρο στο χέρι ήταν να βάψουν μόνοι τους τον χάρτη γαλάζιο. Πρέπει να έχουν δει στον ύπνο τους ότι στην Οικουμενική θα γίνουν υπουργοί, δεν εξηγείται αλλιώς. Είχαν και τον επιστήμονα, ο οποίος, όσο μέτραγε τα κουκιά, τόσο έκλεινε την ψαλίδα. Στην αρχή της εκπομπής, το ΠΑΣΟΚ ήταν 5% μπροστά. Στο τέλος της εκπομπής, είχε πέσει στο 2%. Αν τον άφηνες μέχρι τα ξημερώματα στο studio θα είχε βάλει τη ΝΔ μπροστά δύο μονάδες. Και θα άνοιγαν σαμπάνιες στη Ρηγίλλης ότι ορκίζονται κυβέρνηση. Δεν βαριέσαι.
Κλείνω την παρένθεση. Αποχή λοιπόν. Σου πετάνε ένα νούμερο και κάνε ό,τι καταλαβαίνεις. Γιατί σε αυτό το 40% υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές συμπεριφορές. Αλλοι ζουν στο εξωτερικό και δεν θα ψηφίσουν ποτέ, όπως το σόι μου. Αλλοι είχαν πάει Μητροπάνο-Πέγκυ Ζήνα και γύρισαν την ώρα που η ταλαίπωρη δικαστική αντιπρόσωπος άνοιγε το εκλογικό κέντρο. Μέχρι να κοιμηθούν, πήγε 7. Βάρεσαν και ένα 12ωρο να αποβάλλει ο οργανισμός τα ποτά-μπόμπες, οπότε πάει η Δημοκρατία. Αλλοι πάλι την είδαν «Freddo Party» και πήγαν εκδρομή, βλασφημώντας που ΠΑΛΙ κουβαλήθηκαν τα πεθερικά στο πίσω κάθισμα. Και ξέρεις, ε; Η μέγαιρα η γριά πάντα κάθεται στη μέση της πίσω θέσης και εσύ που οδηγείς βλέπεις από τον καθρέφτη τα μούτρα της και ακούς τη μουρμούρα της ότι τρέχεις και ζαλίζεται. Αει σιχτίρ, Κυριακάτικα. Αλλοι πάλι έκατσαν στο κρεβάτι γιατί είχαν καλή παρέα, οπότε έχεις εικόνα για το παρακάτω. Προφανέστατα υπήρξαν και πολλοί που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν. Μπορείς, όμως, να πεις με σιγουριά; Όχι. Ξέρεις πώς να τους μετρήσεις; Ούτε.
«Δεν τα πήγα και άσχημα» λες εσύ, επειδή -θεωρητικά- υπάρχει ένας κόσμος που δεν σε μαύρισε, άρα στο χέρι σου είναι να τον κερδίσεις. Δεν τα λέω εγώ, αυτοί τα πιστεύουν. «Νικήσαμε» θα φωνάζεις εσύ από τον Περισσό. Ναι, αλλά με 40% αποχή, θα απαντούν σκασμένοι από τη ζήλεια οι Αλεκο-Αλέξηδες. «Σκίσαμε» θα φωνάζει η Νέα Αριστερά στη Ρηγίλλης. Ναι, αλλά με 40% αποχή, θα απαντούν οι πικραμένοι του ΛΑΟπρόεδρου.
Ο καθένας ανακατεύει τη σούπα του 40%, όπως τον βολεύει. Ασε που θα σε πιάσει στο στόμα του ο κάθε σοβαροφανής παπαρολόγος: εσένα που αναστέναζες κάτω από τα σεντόνια, που διαμαρτυρήθηκες, που πήγες στην Πέγκυ Ζήνα, που έφαγες στη μάπα την πεθερά, που ρούφαγες τον Freddo.
Ακου όμως και τα δυσάρεστα: οι αποφάσεις θα ληφθούν. Και πουθενά δίπλα από την απόφαση δεν θα υπάρχει ο αστερίσκος «ναι, αλλά με 40% αποχή». Το party τελείωσε άδοξα για σένα που τώρα θα βλέπεις στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας εκπρόσωπο της «Χρυσής Αυγής». Γιατί εκείνος, σηκώθηκε και πήγε. Και είναι μόνο η αρχή.
Θυμάσαι στη Βρετανία; Πριν λίγους μήνες έγιναν εκλογές. Και το 45% δεν πήγε να ψηφίσει, πιθανότατα γιατί είχε πιει 30 pints of lager το προηγούμενο βράδυ και δεν έβρισκε το polling station. Παίζει βέβαια να είχαν προσφορά οι Times το νέο βιονικό φτυάρι για τον κήπο, οπότε έκατσαν να κάνουν λίγο gardening. Και μόλις βγήκαν τα ερωτευμένα αγόρια στην πρωθυπουργία, σου έκοψαν 500 χιλιάδες θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Πουθενά όμως δεν λέει «ναι, αλλά με 45% αποχή». Και είναι μόνο η αρχή.
Θυμάσαι στις ΗΠΑ; Ο Obama είχε κερδίσει τις εκλογές του 2008 πολλούς μήνες πριν. Γιατί είχε κινητοποιήσει το σύμπαν μέσω Διαδικτύου. Aκόμα και οι χοντρές Αμερικάνες σηκώθηκαν από την πολυθρόνα και ψήφισαν. Yes we can, είπε η Debbie. Να πάω να ψηφίσω και στην επιστροφή σταματώ στου Jo's Diner και τσακίζω ένα double burger. Και το 2010 οι Ρεπουμπλικάνοι απλά έκαναν το ίδιο: Διαδίκτυο, «Tea Party» και τα μυαλά στα κάγκελα. Σου λέει, μέχρι το φεγγάρι θα φτάσουμε για να περάσει το μήνυμά μας ότι ο Obama είναι κρυφός οπαδός της Λαϊκής Συσπείρωσης. Και είναι μόνο η αρχή.
Αλλά μην πας τόσο μακριά. Δες το Ευρωκοινοβούλιο. Περίπου 750 νοματαίοι ευρωβουλευτές, αποφασίζουν και για σένα. Και σχεδόν όλοι έχουν εκλεγεί στις χώρες τους με ποσοστά αποχής έως και 60%. Δεν το λέει όμως πουθενά, όταν φτάνεις στο Στρασβούργο. Είδες τι έπαθες;
Καταπληκτική ιδέα η απροσδιόριστη «διαμαρτυρία» που χάθηκε μέσα σε ζεστά σκεπάσματα, εκδρομές, αδιάφορους γενικώς και τηλεοπτικούς παπαρολόγους, αλλά κάπου εδώ τελείωσε. Οι αποφάσεις θα ληφθούν. Και είναι μόνο η αρχή.