Εγώ απλά νιώθω τυχερός που εκείνο το βράδυ ήμουν εκεί μπροστά και σε έβγαλα φωτογραφία.
Στην αρχή, που ήταν σκοτάδι:
Στη διάρκεια που ήταν πάθος:
Στο τέλος που ήταν όνειρο:
Ήταν ένα post αφιερωμένο σε σένα που μου έδωσες την ιδέα (χωρίς να το καταλάβεις) και σε σένα που λατρεύεις εξίσου τη Lila Downs.
Muchas Gracias apos!
ΑπάντησηΔιαγραφή(και για την αφιέρωση και τις μεταφράσεις)
Υ.Γ. Ο στόχος μου πάντως ήταν να βάλω ιδέες στους άλλους και μάλλον τα κατάφερα.
;-)
Καλημέρα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει δεν είναι του στυλ μου το κομμάτι αυτό αλλά καλό είναι! Και όταν υπάρχει πάθος!!!! Πετάαας!!!
Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
Μακάρι να ξανάρθει σύντομα.
Εγώ που σου έμαθα ολόκληρη Φανή Δρακοπούλου...ούτε μια αφιέρωση δεν έχω...χαχα!!! :-Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν την γνωρίζω, αλλά μαρέσει ακουγοντας την ..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα καλό σκ..
Gracias a VOS, Τσαλαπετεινέ. Βάλσαμο ήσουν με εκείνο το post.
ΑπάντησηΔιαγραφήJuanita, την επόμενη φορά να κανονίσουμε να πάμε μαζί.
Ηφαιστιωνάκο, η φωνή όμως είναι μοναδική.
Zero, θα έρθει και σένα η σειρά σου...
ΦΟΥΛΗ, Κάτι για νοσοκομεία διαβάζω αλλού. Ελπίζω να είναι όλα καλά...