Ανακεφαλαίωση

Τι κατάλαβα από την εκλογική φλυαρία των τελευταίων εβδομάδων. Ή αλλιώς, πώς αξιολογείς τα τεμάχια όταν είσαι σε τρικυμία:

Νικήτας Κακλαμάνης, δήμαρχος whatever: Για τα προβλήματα της Αθήνας φταίει η κυβέρνηση. Τα είπε και ξαλάφρωσε. Αμ, τότε να αλλάξουμε τον τίτλο. Αντί, δήμαρχος Αθηναίων να λέμε «διαχειριστής των προβλημάτων της Αθήνας, για τα οποία φταίει η κυβέρνηση». Κύριε διαχειριστά, ανάψτε και δύο ώρες το πρωί το καλοριφέρ, γιατί οι γριές στον τρίτο κοντεύουν να λαμπαδιάσουν με τη ξυλόσομπα. Είμαστε τώρα να τρέχουμε για πυροσβεστήρες;

Γιώργος Καμίνης, τέως Συνήγορος και υποψήφιος δήμαρχος: Για τα προβλήματα της Αθήνας φταίει ο Νικήτας Κακλαμάνης. Δηλαδή ο διαχειριστής. Αρα να κάνουμε συνέλευση να αλλάξουμε διαχειριστή. Να ζεσταθούν και οι γριές στον τρίτο όροφο, να πετάξουμε επιτέλους και την ξυλόσομπα. Εντελώς μεταξύ μας, γιατί ένας αξιόλογος καθηγητής και Συνήγορος του Πολίτη να θέλει να μπλέξει με Νικήτες και Δήμους, θα αποτελεί την απορία μου στο εξής.

Δημαρο-Μητρόπουλοι, υποψήφιοι περιφερειάρχες whatever και αντιμνημονιάδες. Μπορεί να μου ήταν ανέκαθεν αδιάφορος ο Φρέντυ Γερμανός, αλλά ξεχωρίζει μια σκέψη του: η δημοσιογραφία είναι ένα καταπληκτικό επάγγελμα, αρκεί να το εγκαταλείψεις νωρίς. Θα συμπλήρωνα το εξής: Να το εγκαταλείψεις νωρίς, αλλά αν είναι να στραφείς στην πολιτική, καλύτερα να μην το εγκαταλείψεις. Το ίδιο ισχύει και για το καθηγητιλίκι: καταπληκτικό λειτούργημα με προνόμια που πληρώνει το Δημόσιο (δηλαδή ο ηλίθιος ο φορολογούμενος), αρκεί να μην το εγκαταλείψεις για την πολιτική. Θες παράδειγμα; Ο αξιόλογος καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος κατέληξε να είναι just Πάκης-συνήγορος τέως καταλληλότερου. Πόσο πιο χάλια;

Η Αλέκα. Πολύ φίλη μου: Αν οι πολίτες δεν καταδικάσουν τώρα τα μεγάλα κόμματα που φέρνουν νέα μέτρα με συγχωρείτε, αλλά δεν θέλουν. Συγχωρεμένη να είσαι. Απλά μια παρατήρηση, φιλενάδα: κακώς πιστεύεις ότι τον Έλληνα τον διέβρωσε ο καπιταλισμός. Πότε ήρθε μανίτσα μου, ο καπιταλισμός στην Ελλάδα και δεν το πήρα είδηση; Πάλι αλώνιζα στην Argentina; Αmorosa, την εδώ παράγκα ένα πράγμα τη διέβρωσε: η προσμονή για διορισμό στο Δημόσιο για τις γνωστές «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Θυμήσου τον Χαρίλαο: «Πέσε για ύπνο και άκου τι θα σου πει το μαξιλάρι». Μεγάλη κουβέντα, αλάνθαστη μέθοδος.

Γιάννης Μίχας, νομάρχης και υποψήφιος δήμαρχος whatever: Σε λίγους μήνες θα καθαρίσω τον Πειραιά. Μάλιστα. Τι ώρα θα περάσει το απορριμματοφόρο να ενημερώσω την κυρία Πελαγία; Την ξέρεις την περίπτωση; Πετάει τα σκουπίδια από τον πρώτο, νομίζοντας ότι ο τενεκές είναι μπασκέτα. Με σπάσιμο μέσης, όπως το 1987 στο ΣΕΦ ο Νίκος Γκάλης και στα μικρόφωνα ο Φίλιππας Συρίγος να κατακεραυνώνει τον Σοβιετικό σύντροφο προπονητή Γκομέλσκι που θέλει να ρίξει στο παρκέ τον γερο-Γιοβάισα. Αξέχαστες στιγμές.

Γιάννης Σγουρός, νομάρχης και υποψήφιος whatever: Όλοι είμαστε κατά του Μνημονίου. Καλά μην παίρνεις και όρκο. Κάποιοι είναι υπέρ. Είτε γιατί πιστεύουν ότι θα σωθεί η Ελλάδα, είτε γιατί απέκτησαν λόγο ύπαρξης. Ούτε στην Αννίτα τέτοια μεγαλεία.

Βασίλης Κικίλιας, αθλητής και υποψήφιος whatever: Είμαι ένας από εσάς. Καταρχήν για να είμαι εγώ ένας από σένα, μού λείπουν καμιά 10αριά πόντοι (σε ύψος). Ασε που δεν έχω και το πουλόβερ που έχεις ρίξει πάνω από το πουκάμισο και το οποίο μού θύμισε έναν ψηλό που έμπαινε το πρωί στα «Εστάρβουκς» (έτσι λέμε στα ισπανικά τα Starbucks) για να πάρει ένα tazo-tall- latte-no fat-no cream-no sugar, που κάνει μόνο 4,50 ευρώ. Το ίδιο στη Νέα Υόρκη το πίνεις με 2,5 δολάρια. Tσεκαρισμένο.

Αδωνις Γεωργιάδης, υποψήφιος whatever: Θα λιώσω το τέμενος και θα τσακίσω το παραεμπόριο. Μήπως γίνεται να κλείσεις και το Mega? Και να τους πάρεις όλους να πουλάνε door-to-door τα άπαντα του Θουκυδίδη. Να κάνουν και κάτι χρήσιμο στη ζωή τους.

Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός κάπου στο Μαραθώνα. Αν δεν βγουν οι δικοί μου, θα τρέχετε σε εκλογές, γιατί οι «αγορές» θα δούνε τα μούτρα του Δημαρά, του Νικήτα και του Κικίλια και τα spread θα πάνε στις 1.000 μονάδες. Ενώ αν δούνε τη μούρη του Σγουρού και το blog του Τατούλη, θα καλμάρουν. Μήπως θα στείλει και ο Μπουτάρης τίποτα κρασιά; Προσοχή όμως: λευκό στη Standard’s και ροζέ στην Poor’s. Mην θυμώσουν και έρθουν και άλλα μέτρα.

Aντώνης Σαμαράς, curator στη Ρηγίλλης και πρόεδρος της Πολιτικής Ανοιξης (still): Ψηφίστε μας και θα σας σώσω. Δάκρυσα. Σε ένα μήνα θα σου ρίξει το έλλειμμα, σε δύο βδομάδες τη χοληστερίνη (την κακή), σε τρεις μέρες τσακίζει το σάκχαρο και σε δύο ώρες εξατμίζει τα τριγλυκερίδια. Με άλλη δοσολογία. Θα παίρνετε τα χάπια σας, κυρία Τασία μου, και να πείτε και του Μήτσου να συνεχίσει κανονικά τα Viagra. Αφού όλοι οι νέοι φασώνονται στα Facebook, ας μείνει και κάποιος να κάνει σεξ.

Kώστας Καραμανλής, συνταξιούχος δόξα και τιμή. Κάπου –λέει- τον κάλεσαν και εκείνος πήγε και «μίλησε». Kαι τι είπε; Δεν θα πάει σε πρόωρες ο πρωθυπουργός. Αμα το λες εσύ που έχεις πάρει και Διδακτορικό στις πρόωρες, κάτι θα ξέρεις. Τώρα γιατί είναι είδηση ότι «μίλησε», ας ήξερα. Εσένα, όταν σε καλούν κάπου δεν μιλάς; Μόνο για τον μπουφέ πας; Αυτά τα κάνουν μόνο οι «διανοούμενοι» και οι δημοσιογράφοι. Ψωμόλυσσες.

Γιώργος Καρατζαφέρης, simply ΛΑΟpersona: Τι Σαμαράς, τι Δημαράς. Τα γνωστά πιασάρικα του προέδρου. Οσονούπω βγαίνουν και τα Τζαβαράκια να χορέψουν στο πρωινό του Τηλε-Αστυ με τη Μαρία Μπεκατώρου. Εννοείται μετά το κορίτσι του καιρού. Το οποίο ψάχνει στον χάρτινο πολιτικό χάρτη της Ελλάδας να σου βρει την Καστοριά κάπου έξω από τη Δράμα. Ανεπανάληπτη.

Αλεκο-Αλέξηδες. Πάμε μαέστρο: «Καρδιά μου καημένη πώς βαστάς και δεν ραγίζεις, στον ψεύτη ντουνιά τόση απονιά που αντικρύζεις». Αφιερωμένο. Meanwhile, η κυρία Ελισάβετ, πού χάθηκε; Πού είναι ο Βάγκνερ; Πού είναι ο Πουτσίνι;

Αν μου περάσει η τρικυμία μέχρι την Κυριακή, θα ψηφίσω. Καλό βόλι από τώρα. Και θυμήσου: το ψηφοδέλτιο έχει μέγεθος σεντονιού. Το διπλώνεις στα οκτώ και γυρίζεις το πλυντήριο στους 40. Χωρίς πρόπλυση. Σημαντικό.