Malvinas

Islas Malvinas. Ξέρεις πού βρίσκονται; Αν στα πω Falkland Islands, βοηθάει; Μην ανησυχείς, ούτε οι Βρετανοί ήξεραν. Τουλάχιστον μέχρι τις 2 Απριλίου 1982. Ήταν εκείνη την ημέρα που η Χούντα της Αργεντινής αποφάσισε να παίξει με ένα συλλογικό απωθημένο: την ανακατάληψη των Νησιών, τα οποία κατέχει παράνομα το Λονδίνο από το 1833.

Εκείνο το πρωινό της 2ας Απριλίου 1982 πολλοί Βρετανοί άφησαν για λίγο το φλιτζάνι με το τσάι και το έριξαν στη γεωγραφία για να τα βρουν στον χάρτη. Να δεις πώς το λέγαμε στο Στρατό όταν έπαιρνες μετάθεση για Έβρο: πινέζα. Μόνο που στην περίπτωση της Βρετανίας των αποικιών η πινέζα μπορούσε να είναι στην άλλη άκρη του κόσμου. Θες να βρεις τα Νησιά; Όπως κοιτάς τον παγκόσμιο Ατλαντα, το κόβεις όλο αριστερά και βάζεις όπισθεν. Μόλις φτάσεις Νότιο Ατλαντικό τραβάς χειρόφρενο. Θα μου πεις, πώς έφτασαν εκεί; Μεγάλη ιστορία. Μεγάλη όσο και ο Στόλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, αν σου δίνει μια εξήγηση.

Αλλά τέτοιος πόνος για δύο κωλονήσια, τον φανταζόσουν; Όλοι πέρασαν από εκεί. Ισπανοί, Γάλλοι, Αργεντινοί, Βρετανοί. Η μαγκιά ήταν ότι όποιος έφτανε έστηνε παράγκα, έβαζε ταμπέλα rooms to let και άπλωνε δύο ξαπλώστρες.

Μετά πέρναγε ο επόμενος σκαφάτος, έβαζε νέα ταμπέλα rooms to let, έβαφε τις ξαπλώστρες άλλο χρώμα και παρίστανε τον ιδιοκτήτη. Οι τελευταίοι σκαφάτοι ήταν οι Βρετανοί, οι οποίοι μαζί με τις ξαπλώστρες έφεραν και μερικούς δικούς τους. Ξέρεις, τους γνωστούς τουρίστες που πάνε στο Φαληράκι ντυμένοι καλόγριες και πίνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ανάθεμα και αν έχουν στην τσέπη τους περισσότερα από 20 ευρώ για δέκα μέρες.

Και κάτσε μετά εσύ ο Argentino να φωνάζεις Las Malvinas son Argentinas. Όταν λες Malvinas Argentinas, αδελφέ, you mean εκεί που βλέπω κάτι Βρετανούς τουρίστες που έχουν κατεβάσει τη βερμούδα; Πρέπει να είσαι τρελός. Και αν δεν είσαι τρελός, είσαι ηλίθιος. Αν είσαι και τρελός και ηλίθιος και δολοφόνος, τότε είσαι η Χούντα. Η οποία εκείνο το πρωινό της 2ας Απριλίου πίστεψε ότι ένα συλλογικό απωθημένο θα κάλυπτε τη φτώχεια, τον πληθωρισμό που έτρεχε με 90% και τη φρίκη. Ένας δικτάτορας κατέλαβε τα Νησιά και μετά την είδε νέος Juan Perόn: Βγήκε στο μπαλκόνι του Προεδρικού Μεγάρου να φωνάξει το δικό του μολών λαβέ: «si quieren venir que vengan». Ακόμα και σήμερα απορώ πού βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να τον χειροκροτήσουν. Γιατί η Πλατεία μπροστά στο ιστορικό προεδρικό μπαλκόνι χωράει πολλούς, πίστεψέ με.

Ο στρατηγός είχε το δικό του macho απωθημένο: Απέναντι στη Σιδηρά Κυρία Θάτσερ ήθελε να παραστήσει τον Ατσάλινο Δικτάτορα. Σου λέει, σιγά που θα αφήσουν το τσάι οι Βρετανοί (είμαι σίγουρος ότι θα τους αποκάλεσε αδελφές) για να φτάσουν στην πινέζα. Κούνια που τον κούναγε. Διότι η Σιδηρά Κυρία κατάφερε μέσα από μία τόσο γελοία και ανόητη υπόθεση να ράψει πρωθυπουργικό ταγιέρ για μια νέα τετραετία. Ξαφνικά όλοι στη Βρετανία ξέχασαν την ύφεση και την ανεργία και ανακάλυψαν την πινέζα. Σημαίες παντού, πατριωτικό αίσθημα και ένα αίτημα: send our lads to kick some Argentine butt! Και όταν λέμε lads, μην φανταστείς τις αδελφές που πίστευε ο δικτάτορας: μιλάμε για επαγγελματίες στρατιώτες και για έναν στόλο από αεροπλανοφόρα, τορπιλάκατους, θωρηκτά και ό,τι άλλο βάλει ο νους σου. Μέχρι και πρίγκιπα έστειλαν. Καλά, δεν το συζητώ, αν είχε γίνει ο πόλεμος 20 χρόνια αργότερα, θα έστελναν και την Καμίλα.

Ενώ ο δικτάτορας ξέρεις τι είχε στείλει; Σαστισμένα παιδάκια σαν αυτό που βλέπεις επάνω. Πιτσιρίκια, που στη συνέχεια άφησε και νηστικά. Νηστικά! Αδιάβαστα πήγαν τα μικρά μου. Και όταν οι Βρετανοί βύθισαν και το πιο σημαντικό καταδρομικό (ΑRΑ General Belgrano) έμειναν οι γενναίοι πιλότοι. Αλλά οι πιλότοι σπάνια κερδίζουν έναν Πόλεμο. Έστω και αυτόν τον Πόλεμο.

Χρειάστηκε να περάσουν 74 μέρες για να υψωθεί και πάλι η βρετανική σημαία. Όχι, ταμπέλες δεν ξήλωσαν. Ούτε ξαπλώστρες χρειάστηκε να ξαναβάψουν. Μόνο να θάψουν περίπου 1.000 νεκρούς, στην πλειονότητά τους Argentos.

Οι τυχεροί της υπόθεσης ήταν οι κάτοικοι των Νησιών, οι οποίοι καλό θα ήταν να πίνουν και καμιά μπύρα στη μνήμη του δικτάτορα. Πέταξαν από πάνω τους την ρετσινιά της πινέζας. Το Λονδίνο τους έδωσε σημασία, έστειλε λεφτά, έφτιαξε βάσεις, μοίρασε διαβατήρια. Ούτε καν ιθαγένεια δεν είχαν μέχρι τότε. Σε τέτοια ξεφτίλα τους είχε η Μεγαλειότατη.

«Τουλάχιστον» μετά από αυτό ξεκουμπίστηκαν οι δικτάτορες από την πατρίδα. Και ήταν τόσο χυδαίοι μέχρι την τελευταία στιγμή. Να φανταστείς ότι τα πιτσιρίκια που γύρισαν νικημένα από τα Νησιά, τα έκρυψαν! Για να μην συνδεθεί η εικόνα του νηστικού και ταπεινωμένου στρατιώτη με τις μουτσούνες τους.
Οι δικτάτορες «ξεβρακώθηκαν» οριστικά στα μάτια μιας κοινωνίας που σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, θεωρούσε το χακί σαν εγγυητή μιας κάποιας σταθερότητας. Και τι ειρωνία: τους ξεβράκωσε μια Σιδηρά Κυρία με μαλλί-λάχανο και ένα μάτσο αδελφές (όπως έλεγαν οι δικτάτορες) στρατιώτες.

Το απωθημένο όμως παραμένει. Γράφτηκε μάλιστα και στο Σύνταγμα της πατρίδας ότι με ειρηνικά μέσα τα Νησιά πρέπει να αποκτήσουν και πάλι γαλάζιες ξαπλώστρες. Καλά κρασιά...

¡ Descansen En Paz hermanos de la Guerra!