Όλα πίσω

Με καύσωνα φεύγεις με ζέστη γυρίζεις. Τουλάχιστον έχεις την ικανοποίηση ότι τα άφησες όλα πίσω. Τηλέφωνα, ίντερνετ και σκοτούρες. Και πώς να μην τα αφήσεις όταν βρεθείς στη Σκόπελο. Χρόνια είχα να δω τόσο πράσινο σε νησί και λογικό, αφού είχα κολλήσει 4.500 ένσημα στις Κυκλάδες και στα Δωδεκάνησα. Αλλά και μεγάλη καφρίλα αυτό το λιμάνι του αγίου τέτοιου για να πας στις Β.Σποράδες. Βασικά φταίει ο δρόμος με τα έργα. Κοντεύουμε να τελειώσουμε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και στην Ελλάδα ακόμα φτιάχνουμε αυτοκινητόδρομους (της πλάκας).
Σκόπελος λοιπόν. Τα αγαπημένα μου: το πράσινο που έφτανε μέχρι την παραλία, η ελάχιστη παρουσία Ιταλών και Αγγλων, το καταπληκτικό ψάρι, οι τομάτες (χρόνια αδυναμία), τα καλά φρούτα, η απίστευτα όμορφη Χώρα, τα πεντακάθαρα νερά, οι ευγενικοί άνθρωποι, η ηρεμία και οι σχετικά καλές τιμές. Τι άλλο να ζητήσεις; Επίσης το νησί φημίζεται και για τις πίτες του, απλά εγώ με τις πίτες δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Οι ενδιαφερόμενοι όμως τις τσάκισαν.
Εξαίρεση στο θέμα της ευγένειας: στη Γλώσσα (βόρεια του νησιού) υπάρχει ο φούρνος της κυρά Λένης. Όλοι μας είπαν να πάμε να πάρουμε ωραία ψωμιά, γλυκά, κουλούρια και τα σχετικά. Το μόνο που δεν μας είπαν ήταν για την αγένεια του προσωπικού. Λυπάμαι που το λέω, αλλά ΑΓΕΝΕΙΑ. Δεν αξίζουν ούτε μισό σεντ του ευρώ. Μακάρι να το διαβάσει κάποιος αυτό το post και να κάνει κάτι για αυτό. Και δεν το είπα εγώ ο ξυνός, το είπαν και καλοπροαίρετοι άνθρωποι, οπότε καταλαβαίνετε...

Το μόνο μειονέκτημα: σφήκες και μέλισσες. Αγαπημένα έντομα, δεν λέω, αλλά βρε μανίτσα μου, τόσο κόπο κάνει αυτή η κυβέρνηση του καταλληλότερου να προβάλει το Greece και μου έρχεσαι εσύ να πάρεις στο κατόπι τη Γερμανίδα την τουρίστρια; Όπου εν τω μεταξύ, η μέλισσα έχει πάθει και μία μετάλλαξη και μόλις μυριστεί αντι-ηλιακό με δείκτη προστασίας άνω του 35, όπως επίσης και σκοπελίτικη τυρόπιτα, ορμάει όπως ο Παπαθανασίου στο πορτοφόλι μας.
Ήταν μια φουκαριάρα Σαλονικιά μπροστά μου με το φραπόγαλο και το αντι-ηλιακό καρύδα (της είχε ξεμείνει από δημαρχίας Σωτήρη Κούβελα) και την κυνηγούσε ένα μαύρο έντομο σε μέγεθος καρύδας. «Πλάκα με κάνεις ρε μαλάκα» φώναζε η Σαλονικά, ζητώντας από τον έρημο τον αγαπητικό να κάνει κάτι. Ο οποίος αγαπητικός είχε εμφανιστεί στο νησί με τατουάζ μΠΑΟΚ στο (αγύμναστο) μπράτσο και πετσέτα θαλάσσης με τον δικέφαλο. Εννοείται ότι δεν έκανε τίποτα. Και τι να σου κάνει βρε αγάπη μου; Αντε να σου τραβήξει μια καταγγελία για τη διαιτησία και τον Γκαγκάτση, αλλά το αραλίκι για να διώξει το μαύρο έντομο δεν το άφηνε. Και η ξανθιά με το φραπόγαλο πάλευε μόνη. Και ο τουρισμός στο Greece έπιανε πάτο.
Η Σκόπελος είναι το νησί που γυρίστηκε το Mamma Mia!, αλλά οι κάτοικοι δεν έχουν κόψει και τις φλέβες τους να το φωνάζουν και καλά κάνουν. Έχουν κάτι ταμπελίτσες σε ορισμένες παραλίες, αλλά έως εκεί. Η ομορφιά είναι τέτοια που καμία ταινία δεν θα έδινε επιπλέον αίγλη. Μια καφετέρια πήρε το μάτι μου με το όνομα «Mamma Mia», αλλά ένα απόγευμα είχαν βάλει μια γιγαντο-οθόνη που πρόβαλε τον αγώνα Slavia-ΠΑΟ, οπότε με το που είδα το 3-1 αναφώνησα Mamma Mia! και κατάλαβα γιατί ονομάζεται έτσι...
Crash test γριάς στην παραλία Πανόρμου VS παραλία Αγ.Προκόπη (Νάξου, από πέρυσι): χαλαρά κερδίζει η Σκόπελος. Η γριά είχε μέθοδο. Μπλοκάκι με απίστευτο σχεδιάγραμμα με οριζόντιες και κάθετες γραμμές και ανάμεσα σε αυτές κάτι νούμερα. Έκανε μια γύρα, σημείωνε στο μπλοκάκι και μετά άραζε. Εννοείται ότι δεν ερχόταν να σε ενοχλήσει ξανά, καθότι το σχεδιάγραμμα έκανε auto refresh κάθε πέντε λεπτά. Ενώ η άλλη στη Νάξο, το πάλευε με συμβατικά μέσα: έριχνε το γέρο στη μάχη να κόβει αν άλλαξαν τα κορμιά στις ξαπλώστρες και εκείνη περνούσε μετά για να εισπράξει. Ελαφρώς κακομούτσουνη.
Όσο για την παρέα, καλή αλλά ούτε μια γρίπη δεν έφεραν. Όλο και έπεφταν κάτι φταρνίσματα, αλλά τι να το κάνεις. Αυτά ούτε τον Αβραμόπουλο δεν φοβίζουν. Και επειδή η Ισπανίδα φίλη κάνει συλλογή Hello Kitty (δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό) τρώγαμε όλη μέρα παγωτά με αυτό το όνομα. Να βλέπεις τώρα εμένα το μαντράχαλο με την τρίχα στο πόδι και ροζ κυπελλάκι στο χέρι να κοιτάω με αγωνία στον πάτο να δω τι δωράκι Hello Kitty υπάρχει. Δεν βαριέσαι. Κανείς δεν είναι τέλειος. Το παν είναι να διαφημίσουμε το beautiful Greece.
Και επειδή λοιπόν όσο φτάρνισμα και να έπεσε δεν κόλλησε η γρίπη, πάλι εδώ στο γραφείο...

ΥΓ1 Μια μέρα στη Σκόπελο είχε φωτιά. Δίπλα στην παραλία βλέπαμε το αεροπλάνο που έριχνε νερό. Έριξε, έριξε και έσβησε. Κανά δυο μέρες υπήρχαν πυροσβέστες στο σημείο για το φόβο της αναζωπύρωσης. Τυχαία άκουσα στις «έγκυρες» τηλεοπτικές ειδήσεις (ξέρετε ποιες) περιγραφή της φωτιάς που εγώ έβλεπα live. Ειλικρινά υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξαναδώ τηλεοπτικές ειδήσεις. Θα έπρεπε να ντρέπονται.
YΓ2 Ανακάλυψα το νέο μου ρεκόρ στο πόσο αντέχει το νευρικό μου σύστημα την παιδική φασαρία-ουρλιαχτά-κλάμματα-τσιρίδα-υστερία γονέων: 2 δευτερόλεπτα. Προηγούμενο ρεκόρ: 5 δευτερόλεπτα.
ΥΓ3 Φωτογραφίες εδώ.