El Museo

Προτού ξεκινήσουν αυτές οι περίφημες διακοπές στη Σκόπελο, η γνωστή πολυπληθής παρέα πήγε στο Μουσείο «Κωνσταντίνος Καραμανλής is the best-Μην μου στεναχωρείτε τα ράσα» (δηλαδή στο Μουσείο της Ακρόπολης).

Είχα διαβάσει ένα σχετικό post του mahlerάκου, ο οποίος σηκώθηκε από τα χαράματα για να πάει, ενδεχομένως σπάζοντας και το ρεκόρ της γριάς που στήνεται από τις 6 στο National Bank για να ενημερώσει τα 343 ταμιευτήρια που διατηρεί από την εποχή που η Φρειδερίκη μοίραζε τα ευλογημένα «βιβλιάρια απόρων κορασίδων».

Δεν θέλω να στεναχωρήσω τον mahlerάκο, αλλά τζάμπα πήγε τόσο νωρίς. Στο Μουσείο δεν υπάρχουν ουρές ούτε χρειάζεται να κάνεις on line κράτηση. Για το on line υπάρχει ένα επιπλέον πρόβλημα: τα μηχανήματα αυτόματης έκδοσης εισιτηρίων δεν σου επιτρέπουν να πληκτρολογήσεις το όνομά σου στα ελληνικά. Κατά συνέπεια, αν έχεις κάνει κράτηση με το επίθετό σου στα ελληνικά (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο στην Ελλάδα) δεν μπορείς να τα παραλάβεις. Μεγάλη επιτυχία.

Κατά τα άλλα, εντυπωσιάστηκα. Δεν βρήκα ελλείψεις στην παρουσίαση των εκθεμάτων ή την εξιστόρηση. Δεν είδα κάτι λιγότερο από ό,τι έχω δει στην Καπέλα Σιξτίνα, το Λούβρο ή το Metropolitan. Ρώτησα και την παρέα και όλοι συμφώνησαν.

Ασε που όταν πας σε ένα Μουσείο πρέπει να έχεις και μια υποψία πού πας, αλλιώς κινδυνεύεις να την πάθεις σαν την Αμερικανίδα τουρίστρια που βγήκε έξω και αναφώνησε this is all very historical.

Πολύ μου άρεσε το φυσικό φως, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για Μουσείο. Και με το original Μνημείο να σε παρακολουθεί συνεχώς. Αυτό κι αν είναι σπάνιο.

Θα μπορούσε ασφαλώς να έχει περισσότερο υλικό για την ιστορία, την αρχιτεκτονική κλπ, αλλά υπάρχει και το Αρχαιολογικό.

Για τα γύψινα που έχουν τοποθετήσει δίπλα στα αληθινά Μάρμαρα, είναι άσχημα, όμως υπηρετούν ένα σκοπό. Όχι τόσο της προπαγάνδας, αλλά του να δεις αναλυτικά την ιερή και θαυμαστή ιστορία που περιγράφουν.

Τα μαγαζιά με δώρα μου φάνηκαν μέτρια σε ποικιλία και πρωτοτυπία, αλλά αυτά βελτιώνονται. Για το εστιατόριο δεν έχω άποψη.

Για το γεγονός ότι δεν μπορείς να πάρεις φωτογραφίες, ΟΚ είναι ενοχλητικό για κάτι ψώνια σαν εμένα, αλλά αν το σκεφτείς ψυχραιμότερα, μάλλον θα ήταν πιο ενοχλητικό το θέαμα εκατοντάδων ανθρώπων να βγάζουν συνέχεια φωτογραφίες. Είναι που ο Έλληνας δεν έχει και μέτρο. Δεν θα ξεχάσω μια φορά στην Παναγία των Παρισιών μια μάνα με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι να τσιρίζει στον άνδρα της «βάλε το παιδί σου λέω πιο κοντά στο άγαλμα! Δεν φαίνεται!» Και ξέρεις τώρα τι αντίλαλο κάνει η Παναγία…

Το κτίριο του Μουσείου απλά δεν με ενοχλεί. Μου αρέσει που φτάσαμε να διαφωνούμε για ένα κτίριο, αλλά στην Αθήνα της Αντιπαροχής και των γυάλινων Mall είναι λίγο υπερβολικό να μας φταίει αυτό το κτίριο.

Για την τιμή του εισιτηρίου έχω σοβαρές ενστάσεις. Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα όπου οι Μαυρογιαλούροι που κυβερνούν δεν είναι ικανοί να ξεχωρίσουν τη βλακεία από την «κοινωνική» πολιτική. Είμαι βέβαιος ότι θα γκρινιάζαμε αν το εισιτήριο έκανε 5 ευρώ (η Αριστερά θα έβγαζε πύρινες ανακοινώσεις και το ΠΑΣΟΚ θα ζήταγε εκλογές) και μετά θα πνίγαμε τον πόνο μας με ένα freddoσκατοccino που κάνει 7 ευρώ ή το βράδυ στα μπουζούκια, όπου στον παρκαδόρο και μόνο χαλαρά θα δίναμε 10 ευρώ για το αυτοκίνητο.

Τι να το κάνω, μανίτσα μου, το φτηνό εισιτήριο αν μεθαύριο πληρώνω περισσότερα σε φόρους για να μείνει ανοικτό ολόκληρο Μουσείο;

Μιλώντας για βλακώδη αντίληψη: Εξαιρετικό το φιλμάκι του Γαβρά για την ιστορία και τις καταστροφές στον Παρθενώνα. Το είδα λογοκριμένο, αλλά έμαθα ότι τελικά επιστρέφει στην αρχική του μορφή.

Ήταν προφανές ότι έτσι θα γινόταν. Γιατί είναι άλλο πράγμα ο κάθε Μαυρογιαλούρος να μην χαλάει το χατήρι του παπά της ενορίας του όταν πρόκειται για το Museo de Arte Folclórica de Petromagula de arriba και άλλο όταν έχεις να κάνεις με έναν από τους ελάχιστους εν ζωή Έλληνες με παγκόσμια ακτινοβολία (ή αλλιώς, ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΡΙΕΡΑ).

Είναι δεδομένο ότι θα εκτεθείς ανεπανόρθωτα.