Μαρκίζα

Κάπου διάβασα ότι το ΠΑΣΟΚ διαμαρτυρήθηκε για την τηλεοπτική κάλυψη του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Ο ευρωβουλευτής-εκπρόσωπος Τύπου-και-ήσυχος-άνθρωπος είπε ότι σου δημιουργείται η εντύπωση ότι την ιδέα του Μουσείου την συνέλαβε ένας Καραμανλής και την υλοποίησε ένας άλλος Καραμανλής. Κοινώς, το έργο έχει μόνο γαλάζιους πρωταγωνιστές, ούτε καν έναν πράσινο κομπάρσο.

Και φυσικά τσίμπησε το αφεντικό της δημόσιας ραδιοτέτοιας και βγήκε και του τράβηξε μια καταγγελία. Με το γνωστό οργίλο ύφος που πηγάζει από τη βεβαιότητα ότι τα κορόιδα θα εξακολουθούν να πληρώνουν μέσω ΔΕΗ το μισθό του. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Όλος αυτός ο καβγάς είναι μεν γελοίος, αλλά εξαιρετικά διδακτικός. Γιατί είναι αντάξιος της φαιδρότητας με την οποία μεταχειριζόμαστε τους σημαντικούς ανθρώπους: τους δοξάζουμε για το όραμα που είχαν, αρκεί να ήταν «δικοί μας». Και αυτό λέγεται πολιτική.

Σου λέει ο Τρικούπης είχε «όραμα» την ένωση Πελοποννήσου-Στερεάς κατά συνέπεια η Γέφυρα του Ρίου πήρε το όνομά του. Φυσικά, ο μπάρμπα Χαρίλαος δεν οραματίστηκε και 15 ευρώ διόδια, αλλά μην κολλάμε στις λεπτομέρειες. Του χρεώσαμε του χριστιανού ένα μάτσο καλώδια και τα ακριβά διόδια. Να πώς καταστρέφονται καριέρες…

Αντίστοιχα, κάποιος άλλος είχε τη φαεινή ιδέα να μετονομάσει τη Λίμνη Πλαστήρα σε «Κ.Καραμανλής», γιατί ήταν -λέει- δικό του όραμα ή κάτι τέτοιο.

Πιο σωστό βέβαια θα ήταν να μετονομάσουμε την Αθήνα σε «Κ.Καραμανλής» για το καταπληκτικό του όραμα να τη γεμίσει με την πιο άσχημη εκδοχή της τσιμεντένιας πολυκατοικίας. Επίσης, η λεγόμενη «παραλία» της Θεσσαλονίκης πρέπει να μετονομαστεί σε Plaza del Zorro, για ευνόητους λόγους. Εδώ πλέον δεν μιλάμε για όραμα, αλλά για Cirque du soleil.

Κάπως έτσι γέμισε ο τόπος κλειστά γυμναστήρια «Ανδρέας Παπανδρέου» και πολιτιστικά κέντρα «Μελίνα Μερκούρη». Δεν χρειάζεται να είσαι μάγος για να ξέρεις πότε έγιναν αυτά ούτε τι «χρώμα» είχε ο δήμαρχος με το όραμα.

Για να μην θυμηθώ εκείνες τις αρλούμπες αριστερών δημάρχων, οι οποίοι τη δεκαετία του 1980 έβαζαν ταμπέλα στην είσοδο του Δήμου ανακοινώνοντας ότι «εισέρχεστε σε αποπυρηνικοποιημένη» ζώνη…

Θυμηθείτε πώς γυάλισε το μάτι του Λάμπρου Κωνσταντάρα-Μαυρογιαλούρου στην ιδέα δημιουργίας της «Μαυρογιαλούρειου Αγροτικής Ακαδημίας»…

Έτσι και με το Μουσείο της Ακρόπολης. Τσακώθηκαν για τη μαρκίζα. Ξέχασε βέβαια ο εκπρόσωπος Τύπου-ευρωβουλευτής-και-ήσυχος-άνθρωπος ότι πρώτο το δικό του κόμμα ταύτισε το παγκόσμιο αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων με μια συγκεκριμένη (και πολύ αγαπημένη) ηθοποιό. Δεν παραγνωρίζω την προσφορά της, το σκεπτικό όμως είναι λάθος. Γιατί είναι άλλο πράγμα το σχέδιο και άλλο το όραμα. Και στην τελική, στις μαρκίζες τα ονόματα μετακινούνται.

Θα μου πεις, περίμενες καλύτερη μεταχείριση των σπουδαίων ανθρώπων; Εδώ στήθηκε ολόκληρη εκπομπή-ριάλιτι με τους Μεγάλους και κουβάλησαν από τον τάφο τους συγγενείς τους. Και μετά έβγαλαν και διαφημιστικά «ψηφίστε με γιατί σας έσωσα», «στείλε sms γιατί ανακάλυψα το φλοτέρ στο καζανάκι» και άλλα χαριτωμένα.

Και πάλι καλά να λέμε. Διότι αν είχε ορκιστεί πρωθυπουργός ο ΛΑΟπρόεδρος, θα μας είχε φέρει τα ντοκουμέντα από την ιστορική φωτογράφιση της βασιλίσσης Φρειδερίκης εντός του Παρθενώνα και θα σας έλεγα εγώ πώς θα λεγόταν το νέο Μουσείο. Και ποιος θα έκανε τα εγκαίνια.

Μια ζωή αχάριστοι…