11-M

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται από την 11-M, την επίθεση της Αλ Κάιντα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης. Κοιμόμουν ακόμα εκείνο το πρωί, όταν η Ισπανίδα φίλη Elsa μου έστειλε το πρώτο sms: «Lo estás viendo?» (το βλέπεις;) διάβασα στην οθόνη του κινητού και αμέσως άνοιξα την ΤV...
Θυμήθηκα το σιδηροδρομικό σταθμό της Atocha που είχα περπατήσει λίγους μήνες πριν. Πάντα μου προκαλούσε τρόμο αυτός ο σταθμός-βοτανικός κήπος. Βγάζεις το εισιτήριό σου για το σούπερ γρήγορο AVE, μετά παρακαλάς να έχει καθυστέρηση το τρένο για να πάρεις πίσω τα χρήματά σου και στο μεταξύ έχεις και το νου σου μην σε καταβροχθίσει εκείνο το γιγάντιο φυτό πίσω σου.
Εκεί λοιπόν στην Atocha, αλλά και παραπέρα στο σταθμό της Santa Eugenia, οι Ισπανοί θα «πλήρωναν» τις αγκαλιές και τα φιλιά του κυρίου Αθνάρ με τον Bush στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας.
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα είπαν «καλά τους κάνανε». Όπως τότε στην 11η Σεπτεμβρίου.
Εύκολη κουβέντα όταν το βλέπεις από απόσταση, από τον καναπέ, από το laptop, από το αναπαυτικό έδρανο της Βουλής σου ή το φιλόξενο τηλεπαράθυρο.
Aλλο βέβαια αν η συντριπτική πλειοψηφία των 191 νεκρών της Μαδρίτης ήταν οικονομικοί μετανάστες (μουσουλμάνοι πολλοί) που απλώς πήγαιναν για δουλειά.
Κατά τη γνώμη μου όταν φωνάξεις «καλά τους κάνανε» έχεις επιλέξει στρατόπεδο: αυτό του κάθε Μπους και του κάθε Μπιν Λάντεν. Στην ίδια πλευρά τους τοποθετώ. Σε τίποτα δεν διαφέρουν.
Το πιο χυδαίο εκείνης της ημέρας ήταν ο πρόεδρος Αθνάρ (ο πρωθυπουργός στην Ισπανία λέγεται πρόεδρος). Σε λίγες μέρες είχε εκλογές και προκειμένου να σώσει το τομάρι του κόμματός του και κυρίως το διάδοχό του που διεκδικούσε με αξιώσεις τη νίκη, βγήκε και είπε ότι το έκαναν οι Βάσκοι. Αυτοί οι Βάσκοι, όλο σπίτια κλείνουν (βασκικής καταγωγής και ο Αργεντινός που έκλεισε χθες το σπίτι του ΠΑΟ με τη Villarreal), σου λέει ας τα ρίξουμε σε αυτούς.
Η ισπανική κοινωνία είναι εθισμένη να ακούει τη φράση ETA vuelve a matar (η ΕΤΑ ξανασκότωσε). Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια σαν τα ποδάρια του κυρίου Αθνάρ. Και η αλήθεια βγήκε στην επιφάνεια: όχι ότι η ΕΤΑ είναι τίποτα αγγελούδια, μην τρελαθούμε, αλλά hermano μην μας κοροϊδεύεις και μέσα στα μούτρα μας. Και έτσι στην κάλπη το μαύρο πήγε σύννεφο.
Θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι που η Elsa ήρθε στην Ελλάδα και μου έλεγε για την 11η Μαρτίου και κυρίως για τη συγκέντρωση στη Μαδρίτη κατά της τρομοκρατίας. Η βρόχα να πέφτει στρέιτ θρου και εκατομμύρια άνθρωποι (ναι εκατομμύρια) στο δρόμο. Μαζί και η Elsa. Βουβοί.
Ίσως να μοιάζει εξωγήινο για εμάς εδώ τους εκδηλωτικούς που στο DNA μας έχουμε τον σαματά και τη φασαρία, αλλά εγώ το βρίσκω λυτρωτικό. Αυτό το στρατόπεδο επιλέγω εγώ.
Σήμερα η El Paίs έχει μια συνέντευξη με την Πιλάρ Μανχόν, επικεφαλής της Αsociación 11-M Afectados por el Terrorismo, μιας οργάνωσης που ακόμα και σήμερα βοηθά θύματα της επίθεσης.

Όπως λέει η ίδια, υπάρχουν άνθρωποι σε κώμα, άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε. Λέει πολλά ακόμα, αλλά εγώ έμεινα στη φωτογραφία της. Κλασσική Ισπανίδα με μια διαφορά: το μελαγχολικό της βλέμμα. Προφανώς το κληρονόμησε εκείνο το πρωινό, όταν συνειδητοποίησε ότι μεταξύ των νεκρών είναι και ο 20χρονος γιος της.
Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να της εξηγήσω για την τρομοκρατία, τη Δύση, το Ιράκ, τον Bush, το «καλά να πάθετε», τις θεωρίες που ο καθένας μας περιφέρει και πίσω από τις οποίες οχυρώνεται. Εκείνη έχει την «κληρονομιά» της. Αν κάποιος βρει έναν τρόπο, ευχαρίστως εγώ να αναλάβω τη μετάφραση.
Προς το παρόν μένω σε μία από τις εκατοντάδες προτάσεις που είναι χαραγμένες στο μνημείο για τα θύματα της επίθεσης: Hace falta mucha fantasίa para soportar la realidad (χρειάζεται πολύ φαντασία για να αντέξεις την πραγματικότητα).

* Η φωτό του μνημείου από το flickr.