Τις προάλλες άκουγα –για πολλοστή φορά- το soundtrack της ταινίας Frida. Τι μοναδικός άνθρωπος η Frida Kahlo. Kαι τι μοναδική χώρα το Μεξικό. Ιστορία απίστευτη, μουσική και τέχνη προσκυνώ, αλλά πάνω από όλα έβγαλε τον Juan Rulfo, ο οποίος έχει γράψει το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει: Pedro Páramo (κυκλοφορεί και στα ελληνικά).
Στο soundtrack της Frida κολλάω με τα τραγούδια της Lila Downs και κάθε φορά συγκινούμαι όταν η Chavela Vargas ερμηνεύει το
Εν τω μεταξύ, η Llorona, είναι ένας από τους πιο γνωστούς θρύλους του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής. Μια αντίστοιχη Μήδεια, που σκότωσε τα παιδιά της και μετά έβαλε τέλος στη ζωή της. Και από τότε τριγυρνά αιώνια -σαν δαίμονας- κοντά σε ποτάμια κλαίγοντας (για αυτό και τη λένε llorona), θρηνώντας τα παιδιά της και ουρλιάζοντας για τις πράξεις της. Έχει γίνει πηγή έμπνευσης για τον κινηματογράφο και τη μουσική.
Στην ταινία Frida, εμφανίζεται η Chavela Vargas να τραγουδά τη Llorona και να τα πίνει παρέα με την Frida. Αθάνατη Chavela, χίλια χρόνια να ζήσεις.
πολυ ωραιο OST οντως, και το συγκεκριμενο απο τα τραγουδια που στροφογυρναν στο μυαλο σου για καιρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβάζεις ρολλά, καταπίνεις πολύ σκοτάδι και καταβροχθίζεις ό,τι απομένει, αφού τελειώσει αυτή η μουσική. Την απόλυτη σιωπή σου. Καλά έκανες και μας το θύμισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τι να πω τώρα ξέρεις την αγάπη μου για το Μεξικό!και εκτός των άλλων παράγει δύο πράγματα που αγαπώ Τεκίλα και Ταμπάσκο...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέραααα!
τι ψυχή έχει αυτή η γυναίκα ρε συ... μου σηκώθηκε η τρίχα....
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ ιδιαίτερη φωνή. λίγο μελαγχολική, λίγο παθιασμένη, λίγο συναισθηματική, λίγο πολύ..ντουζ πουάν
ΑπάντησηΔιαγραφήTeleio soundtrack, einai apo ta poly agapimena mou, kai to paradoxo einai oti den exw dei kan tin tainia:-) Xodro! Tin Chavela Vargas tin gnwrisa apo to "Luz de luna". Pragmatika yperoxi morfi kai parousia. Gia to "La Llorona" den exw logia, me sygkinei apisteyta opote to akouw! Episis agapimeno apo to soundtrack to duet tis Lila Downs me Veloso sto "Burn it blue".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα εγώ τι να πρωτοσχολιάσω; Όλες οι θεές μου (καλά, έχω κι άλλες, αλλά εστιάζοντας στο πολυαγαπημένο Μεξικό έστω) και πολλές μεγάλες τεχνοαγάπες σε ένα μόνο ποστ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα 'σαι καλά Αpos... Με γλύκανες εν μέσω απανωτών επιθέσεων άγχους! Τι ωραία :-)
Απίστευτη μελωδία και φωνή απο τις λίγες, και μένα είναι το τραγούδι που μου αρέσει πιο πολύ απο το soundtrack.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι συγκλονιστική η παρουσία της στην Frida. Ο κύριος λόγος που ξεκίνησα να μάθω ισπανικά πριν αρκετά χρόνια, ήταν για να μπορώ να καταλάβω και να τραγουδήσω τα τραγούδια της Chavela Vargas. Εδώ(και όχι μόνο, καθώς είναι ένα από τα 3 πιο αγαπημένα πρόσωπα στο Sobreviviendo) μπορείτε να ακούσετε την ίδια να μιλά για τη ζωή της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Pedro Paramo μαζί με την Εφεύρεση του Μορέλ του Casares συγκαταλέγονται στα πιο αλλόκοτα βιβλία που έχω διαβάσει. Η Λατινική Αμερική παράγει ουσιαστικό πολιτισμό στη λογοτεχνία, τη μουσική, τον κινηματογράφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό soundtrack, ωραία ταινία!!!Η Vargas μου θυμίζει πολύ Rodriges!!!Τι γυναίκες, τι φωνές !!!Καλησπέρα κι'ευχαριστώ που μου τις θύμισες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Marvin, εμένα τριγυρνά στο μυαλό μου μονίμως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνέφελη, anna και aa, μην ευχαριστείτε εμένα. Την Chavela και την Lila. Η Lila Downs έρχεται συχνά στην Ελλάδα, την βλέπω να ξανάρχεται και φέτος το καλοκαίρι.
bugάκο, πρέπει να την δεις την ταινία! Δεν γίνεται.
tantoguanto amor, μάλλον εμείς οι δύο δεν πρέπει ποτέ να φάμε και να πιούμε μαζί...
xipasmene, το αγαπημένο μου από το OST είναι το Pinotepa. Δυστυχώς δεν το βρίσκω στο youtube.
Juanita, εσένα σκεφτόμουν όταν έγραφα το post. Ξέρω πόσο αγαπάς το Μεξικό.
Pastaflora, χαίρομαι που έχεις διαβάσει Juan Rulfo. Χαίρομαι που βρέθηκες και εσύ στην Comala μαζί με τον ήρωα του βιβλίου. Δεν ξέρω αν είναι αλλόκοτο, δεν το είχα σκεφτεί έτσι.
ΤHANO, tovenito ψάξτε να βρείτε μουσικές της, αξίζει τον κόπο.
Εμένα πάλι Pastaflora με έχει δυσκολέψει αρκετά η Rayuela του Cortázar. Δυο χρόνια την παλεύω και δεν έχω κατορθώσει να την διαβάσω μέχρι τέλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήApo, την έχω την "πετριά", το παραδέχομαι. Τώρα από πού κι ως πού... άγνωστο!
Την Lila Downs την "έχρισε" και επίσημα η Chavela ως την συνεχίστριά της στην τελευταία συναυλία που έδωσε πριν καναδυό χρόνια. Την είχα ακούσει στου Παπάγου -την Lila- αλλά δεν νομίζω ότι την βοήθησε το κοινό, το οποίο δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με αυτό που προσπαθεί να περάσει στον κόσμο η Downs, τις βαθειές πολλαπλές και τόσο διαφορετικές ρίζες της mejicanidad.
Juanita, ήσουν σε εκείνη τη συναυλία στου Παπάγου?? τι πέρασα εκείνο το βράδυ... βλέπεις, τότε δεν είχα post να τα γράψω... κόσμος που απλά είδε φως και μπήκε... εμένα μου είχε πέσει δίπλα ένα τρελλό παρεάκι από 40άρες που μιλούσε για νύχια και ψώνια... καταλαβαίνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήη Rayuela, δύσκολο. έπεσες πολύ βαθιά και εσύ...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήαξιζε τον κόπο και με το παραπάνω... το tovenito ελπιζω να σημαινει κατι καλό :-}
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένη ταινία η Frida...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΧΑ! Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στις ισπανόφωνες συναυλίες. Είτε είναι rancheras, είτε flamenco, είτε son cubano... το κάθε είδος έχει το δικό του κοινό, που στην Ελλάδα είναι μετρημένο στα δάχτυλα. Οπότε, αυτό φαίνεται και στην "απόδοση" του καλλιτέχνη, δεν "ζεσταίνεται" τόσο ώστε να δώσει το μάξιμουμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού να δεις όταν τραγουδούσε ο Duquende (τον έχουν αποκαλέσει το "τέρας της Βαρκελώνης" για το εξαιρετικό ταλέντο του σαν cantaor) μαζί με τον Faiz, στο Σχολείο. Λύσσαγαν όλοι με τα ρυθμικά πακιστάνικα αϊ και ουϊ, άκρα του τάφου σιωπή όταν έβγαζε την ψυχή του ο Juan. Μόνο μια τρελλή φώναζε "viva Duque" για να τον εμψυχώσει και απορούσε ο καημένος, έψαχνε να βρει από πού ακουγόταν η φωνή, χαχα! Δεν χρειάζεται να σου πω ποιά ήταν η τρελλή ε;
Άντε τώρα όταν η Lila εξηγούσε με την αισθαντική φωνή και το πάθος της τα ήθη και τα έθιμά τους, να τα κουβεντιάσεις με τις διπλανές σου που μιλούσαν για ψώνια! (Κάτσε καλά όμως, δεν φταίει η ηλικία, μια χαρά είναι τα 40, ξέρω τί σου λέω, χαχα!)
Αυτό το Pedro Paramo, όλο μου το λες, όλο λέω να το διαβάσω και όλο το ξεχνάω.. όσο για την ταινία, όντως ωραία μουσική και ωραίες εικόνες..
ΑπάντησηΔιαγραφή