«Ντζιούλμα»

Kαμάρωσέ την δίπλα την φίλη μου την «Ντζιούλμα». Την ημέρα της εθνικής εορτής της Βραζιλίας, καβαλάει μια κούρσα από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης και βγαίνει να χαιρετήσει τα πλήθη. Φοράει και την προεδρική κορδέλα, το απόλυτο φετίχ στις χώρες της Νοτίου Αμερικής, μην τυχόν και την μπερδέψει κανείς με υποψηφία καλλιστείων.
Και ξέρεις, εκεί έτσι και σου περάσουν την κορδέλα, δεν έχει νάζια και μούτες, τύπου δεν μου αρέσει και την πετάω να κάνω καριέρα πορνοστάρ. Σε ψήφισα, φόρα τώρα την κορδέλα και προχώρα. Σε άλλες χώρες δίνουν και αξεσουάρ μαζί. Στην πατρίδα μου, για παράδειγμα, κονομάς και μια ράβδο. Στη Χιλή, σου πετάνε και μια αγκράφα στη μέση για τα κλειδιά και το κινητό.
Τώρα που το σκέφτομαι, στην παράγκα τη βαλκάνια που ζούμε, θα έπρεπε όποιος ορκίζεται πρωθυπουργός να παίρνει δώρο εκείνο το μαραφέτι από το Men in Black, που άστραφτε και όλοι όσοι είδαν εξωγήινους το ξέχναγαν οριστικά. Ορκίστηκες εσύ ανόητε ΓΑΠ; Βάρα μία στον κόσμο να ξεχάσει το «λεφτά υπάρχουν 1». Ανέλαβες Αντώνη μου Σαμαρά μου; Δώσε μία να ξεχάσει ο κόσμος τα Ζάππεια. Ετοιμάζεται ο άλλος ο «αριστερός» ο τέως πρόεδρος 15μελούς; Βουρ με το μηχανάκι να ξεχάσει ο κόσμος το «λεφτά υπάρχουν 2». Απλά πράγματα.
Για την «Ντζιούλμα» όμως λέγαμε που ετοιμάζεται να πάει σε εκλογές για να ξαναγίνει πρόεδρος. Κανονικά όλο αυτό θα ήταν μια τυπική διαδικασία. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είναι καλύτερη από όποιον άλλον διεκδικεί την ηγεσία της μεγαλύτερης οικονομίας της Νοτίου Αμερικής.
Όμως το πράγμα στράβωσε ξαφνικά, διότι παρουσιάστηκε στο δρόμο της μια παλιά γνώριμη. Πρόκειται για μια λεπτοκαμωμένη συμπαθέστατη οικολόγο πολιτικό εν ονόματι Μαρίνα Σίλβα. Αυτή και η «Ντζιούλμα» κάθονταν κάποτε στο ίδιο Υπουργικό Συμβούλιο με πρόεδρο τον αξεπέραστο Ινάσιο ντα Σίλβα, πιο γνωστό ως «Λούλα». Το Μαρινάκι ήταν υπουργός Περιβάλλοντος και η «Ντζιούλμα» υπουργός Ενέργειας. Εκ πρώτης όψεως καταλαβαίνεις ότι αυτά τα δύο υπουργεία έχουν ένα ζήτημα μεταξύ τους. Ο ένας τρέχει να σώσει το περιβάλλον και ο άλλος σκέφτεται τις επενδύσεις στην ενέργεια. Και μην φανταστείς ότι το Μαρινάκι ήταν σαν να λέμε υπουργός Περιβάλλοντος, τύπου Μπιρμπίλη και λοιποί κηπουροί ΓΑΠ. Φτώχεια καταραμένη το φουκαριάρικο. Αγώνας τρελός να μεγαλώσει τα χιλιάδες αδέλφια της και -μην απορείς- να μάθει να διαβάζει. Πρόκοψε όμως, βρήκε στο δρόμο της τον «Λούλα» που την πίστεψε και την βοήθησε.
Όμως, το Μαρινάκι δεν μακροημέρευσε στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Την έφαγαν τα κυκλώματα που λένε και στην Ελλάδα οι ανθυπο-celebrities. Κατέβηκε όμως μόνη της στις εκλογές του 2010 και κατάφερε να πάρει ένα 20%. Δεν το λες και λίγο. Εδώ στην παράγκα μας άλλοι με 20% συμπεριφέρονται σαν να πήραν 80%.
Τελικά σε εκείνες τις εκλογές, η «Ντζιούλμα» εξελέγη πρόεδρος και η ζωή συνεχίστηκε.
Έλα όμως που από σπόντα την βρίσκει και πάλι μπροστά της. Και διεκδικεί την προεδρία κανονικά και με τον νόμο. Μάλιστα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στον β' γύρο μπορεί και να κερδίσει. Πώς λέμε ΔΗΜΑΡ; Το ακριβώς αντίθετο.
Φυσικά, μην φανταστείς ότι η «Ντζιούλμα» κάθεται με σταυρωμένα χέρια να χάσει μέσα από τα χέρια της την κορδέλα. Έχει βάλει και αυτή τα διλήμματά της στο εκλογικό σώμα: θέτε εμένα που είναι σαν να έχετε τον «Λούλα» που τόσο λατρεύετε ή το Μαρινάκι που καλό είναι, δεν λέω, αλλά κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει, πώς να το κάνει, γιατί να το κάνει.
Το Μαρινάκι από την πλευρά του ποντάρει στην ανερχόμενη μεσαία τάξη της χώρας, τον κόσμο που ζει στα μεγάλα αστικά κέντρα, που είδε τη ζωή του να βελτιώνεται, αλλά ζητά περισσότερα και καλύτερα. Το είδαμε στις διαδηλώσεις που έγιναν πέρυσι. Τι να τα κάνουμε τα γήπεδα για το Mundial όταν οι υπηρεσίες υγείας και παιδείας είναι μέτριες προς κακές; Άδικο είχαν; Για μέτρα πόσα γκολ έφαγαν από τους Γερμανούς στον ημιτελικό. Και δώστου να κλαίνε τα φουκαριάρικα, και έκλαιγαν και άσχημα.
Τι τα θες; Έτσι έχει η κατάσταση σε αρκετές χώρες της Νοτίου Αμερικής. Ο κόσμος που είδε τη ζωή του να βελτιώνεται, έγινε πιο απαιτητικός. Το ίδιο πάει να γίνει και στην Ουρουγουάη τον άλλο μήνα που τελειώνει η θητεία του λατρεμένου Jose Mujica. Το ίδιο ίσως γίνει σε λίγους μήνες και στην Argentina που τελειώνει η 8ετία του Cristinakίου.
Ενώ εδώ στην παράγκα, ο κόσμος που έχει τρελαθεί να πληρώνει φόρους (για να σωθούν τα φτωχοποιημένα πελατάκια των κομμάτων) είναι έτοιμος να πιστέψει ακόμα και έναν άεργο, ημιμαθή τέως πρόεδρο 15μελούς που τους υπόσχεται χρυσά κουτάλια και πορσελάνες limoge. Λογικό δεν είναι;
Εγώ πάντως, έχω εμπιστοσύνη στους λατρεμένους brazucas. Όπως ξεπέρασαν το 7-1 από την Μέρκελ, έτσι θα κάνουν την καρδιά τους πέτρα και θα βγάλουν πάλι πρόεδρο «Ντζιούλμα».
Και να σου πω και ένα μυστικό; Το μεσαίο της όνομα είναι Βάνα. Για αυτό σου λέω, πρέπει να γίνουν πράγματα.