Γήπεδο

Kαμιά φορά σκέφτομαι ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό που μας έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια ύφεσης. Δεν σου μιλώ για κρίση -όπως λένε οι περισσότεροι πονηρά- διότι κρίση υπάρχει εδώ και 30 χρόνια. Το να βρίσκεις δουλειά με μέσον δεν ήταν κρίση; Το να γλείφεις τον κάθε αγράμματο βουλευτή για το Δημόσιο δεν ήταν κρίση; Το να λαδώνεις για να κάνεις τη δουλειά σου ή για να μην πεθάνεις σε νοσοκομείο δεν ήταν κρίση; Το lifestyle του κώλου δεν ήταν κρίση; Η Ευρώπη ως αγελάδα που πρέπει να μας πληρώνει δεν ήταν κρίση; Το rooms to let δεν ήταν κρίση; Ο Έλληνας που «διακρίνεται στο εξωτερικό» δεν ήταν κρίση;
Ύφεση λοιπόν. Για να είμαστε σοβαροί. Και το μεγαλύτερο κακό της: χάθηκε οριστικά η ελάχιστη αίσθηση ότι ζεις σε ανεκτική κοινωνία. Τα πάντα αντιμετωπίζονται ποδοσφαιρικά, σου κολλάνε την ταμπέλα στο δευτερόλεπτο, τα άκρα έγιναν μόδα και όλοι έχουν πιάσει θέση σε απέναντι κερκίδες που βρωμάνε μπάφο. Όποιο θέμα και να πιάσεις, όποια άποψη και να διατυπώσεις θα βρεις μπροστά σου το γήπεδο. Kαι το κωμικοτραγικό: τις περισσότερες φορές οι κερκίδες εφάπτονται. Όλα μπερδεύονται γλυκά. Τα ίδια επιχειρήματα από ανθρώπους που κανονικά δεν θα άλλαζαν δεύτερο βλέμμα. Η μία ταμπέλα κολλάει πάνω στην άλλη.
Τσάκισε ο άλλος μια ανθρώπινη ζωή στην Πάρο; Πάμε γήπεδο: να ευνουχίσουμε όλους τους ξένους οι μεν, να ευνουχίσουμε και τους Έλληνες οι δε. Αν τολμήσεις να πεις κανένα αυτονόητο αυτόματα θα χαρακτηριστείς φασίστας ή/και συριζέος. Ανάλογα το χρώμα που θα έχει το αυτονόητο.
Το ίδιο και με την ύφεση. Έτσι και πεις ότι αυτό το Κράτος είναι απαράδεκτο, αυτόματα είσαι μνημονιολάγνος. Για να είσαι καλός άνθρωπος και να πας στον Παράδεισο, πρέπει να λατρεύεις το Δημόσιο, ώστε να είσαι τουλάχιστον ΣΥΡΙΖΑ ή/και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, διότι ούτε αυτοί τολμούν να πειράξουν τον κόσμο που διόρισαν. Αν ήταν στο χέρι τους, άλλους τόσους θα διόριζαν. Και αν τα δανεικά ήταν φτηνά, θα υπήρχαν συνταξιούχοι στα 35. Και η σύζυγος Ακη θα είχε πάρει καινούργιες κουρτίνες για το σαλόνι.
Αν πεις ότι τα μέτρα 11,5 δισ. ευρώ είναι ντροπή και πεταμένα λεφτά σε βαρέλι δίχως πάτο, κέρδισες το παράσημο του συριζέου ή/και την ταμπέλα ότι δεν θέλεις την 7η «σωτηρία της χώρας». Η πιθανότητα να είσαι απλά με τον κοινό νου δεν παίζει.
Το πράγμα μπλέκει λίγο με το Ευρώ. Διότι αν είσαι κατά του Ευρώ -όπως εγώ- είσαι με την Αλέκα ή την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι αδύνατον να είσαι με την κοινή λογική ότι σε μια χώρα-ανέκδοτο σαν την Ελλάδα, το Ευρώ ήταν κακόγουστη φάρσα. Απορώ πώς κοτζάμ καθηγητάκος επιπέδου Σημίτη δεν το κατάλαβε και μας πήρε στο λαιμό του. Τόσο χαμηλού επιπέδου διδάσκουν στο Πάντειο;
Αν πάλι είσαι υπέρ του Ευρώ, υποτίθεται ότι είσαι με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, αλλά τότε είσαι μνημονιολάγνος, οπότε πρέπει να είσαι με το Ευρώ, όπως το εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμένα πάλι αν με ρωτήσεις, θα σου πω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγαπά το Ευρώ όσο εγώ την Όλγα και το (χυδαίο) παρεάκι της. Αλλά εγώ που τα λέω αυτά είμαι μηδενιστής. Ενώ όταν τα λένε ογκόλιθοι εξυπνάδας επιπέδου Λαφαζάνη-Στρατούλη, είναι απλά «προσωπική άποψη».
Αν μιλήσεις για «ανταγωνιστικότητα» πάλι είσαι μνημονιολάγνος ή «φιλελές», όπως διαβάζω στο Twitter να γράφουν διάφοροι νυν-ΣΥΡΙΖέοι-μέχρι-χτες-ΠΑΣόκοι.
Το πιο ωραίο από όλα είναι που αρκετοί ανακάλυψαν τη γοητεία της Argentina και του Cristinaκίου που κρατικοποιεί, διώχνει ξένους, μοιράζει λεφτά και τέτοια.
Έτσι ακριβώς είναι, θα σου πω εγώ που λατρεύω Cristinάκι σαν Ευαγγέλιο. Με τη διαφορά ότι εκεί, παράγουν πλούτο. Ξέρεις τι είναι να ταΐζεις τους Κινέζους σόγια; Που εγώ δεν ξέρω ούτε στη φάτσα πώς είναι η σόγια. Έχει σημασία; Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν περιμένουν τον Αη Βασίλη να ρίξει λεφτά από το έλκηθρο.
Και φτάνουμε στο πιο πρόσφατο γηπεδικό παράδειγμα που έχει και λίγο glamour διακοπών: Ύδρα. Εδώ τα στρατόπεδα προϋπήρχαν: το ένα σου λέει, η φοροδιαφυγή είναι συλλογική ευθύνη. Δηλαδή, φταίμε όλοι, το οποίο στην παράγκα μας ερμηνεύεται ότι δεν φταίει κανένας. Αυτή τη λογική περιφέρει εσχάτως από εκπομπή σε εκπομπή ο «πολίτης Πάγκαλος».
Το άλλο στρατόπεδο έχει τη γνωστή ηλίθια «αριστερή» άποψη ότι οι πλούσιοι φοροδιαφεύγουν, πράγμα σωστό, αλλά αυτή η θέση αθωώνει άμεσα οποιονδήποτε προσδιορίζεται ως «μη πλούσιος». Εσύ ξέρεις πολλούς που να δηλώνουν πλούσιοι;
Κάπως έτσι το είδε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έσπευσε -ως γνήσιος Μαυρογιαλούρος- να υπερασπιστεί την κάθε κάργια της Ύδρας, επειδή είναι εκλογική του περιφέρεια. Δεν τον αδικώ τον φουκαρά. Είναι βαρύ να κουβαλάς στους ώμους σου την ΠΑΣΟΚική φαυλότητα 30 ετών. 
Αλλά κανείς δεν βγαίνει να πει το αυτονόητο: βάλε όσα πρόστιμα θέλεις, φέρε ΜΑΤ, φέρε Αρειανούς, φέρε και τη θεια σου την Αμερσούδα από το χωριό. Όσο βλέπεις ότι οι φόροι σου δεν πιάνουν τόπο, θα αδιαφορείς ή θα κλέβεις. Και με σαδιστική ικανοποίηση.
Όταν πληρώνω δημοτικά τέλη σε μια πόλη που βρωμάει κατρουλιό και είναι χεσμένη από τα περιστέρια, με την πρώτη ευκαιρία δεν θα ζητήσω απόδειξη. Εγώ αυτό μπορώ να κάνω. Ο άλλος θα φτιάξει offshore. O καθείς και τα όπλα του. Αν οι φόροι έπιαναν τόπο, κανείς δεν θα έψαχνε την πατέντα να συμπεριφερθεί σαν την κάθε κάργια της Ύδρας.
Αν και οι ίδιοι οι ΣΔΟΕ δεν ήξεραν τι ψητό έχει η υπόθεση, δεν θα έσπευδαν να μπλοκάρουν διαγωνισμό στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, ώστε να μην μπουν και άλλοι στο κόλπο. Συνέβη πριν από λίγους μήνες με το γνωστό επιχείρημα ότι «θέλουν να καταργήσουν το δημόσιο χαρακτήρα» της Υπηρεσίας.
Αλλά και εγώ που τα λέω όλα αυτά, είμαι «φιλελές», ακραίος, μηδενιστής και ό,τι άλλο σου βρεθεί πρόχειρο.
Όπως λένε και στα Τρίκαλα Κορινθίας, common sense is not that common. Δυστυχώς.
Για αυτό, μην κάνετε λάθος, που λέει και ο Σαμαράς: ακόμα και αν διά μαγείας απαλλαγούμε από την ύφεση, η κρίση θα εξακολουθεί να μας κλείνει λάγνα το μάτι...