Κογκρατσουλέισονς

Ο αθλητής δίπλα, χωρίς να το ξέρει, έγινε ο ήρωάς μου από τους Αγώνες του Λονδίνου. Κέρδισε ωραιότατα τα 1.500μ χωρίς να κάνει τα καραγκιοζιλίκια των Τζαμαϊκανών, αφιέρωσε τη νίκη του στην Αλγερία και μετά προσπάθησε να αποφύγει τον υπάλληλο της κρατικοδημόσιας ελληνικής TV  που είχε στήσει καρτέρι για να του πάρει συνέντευξη. Ξέρεις, εκείνες τις συνεντεύξεις που ξεκινούσαν με τη φράση «φερστ οβ ολ, κογκρατσουλέισονς». Δεν γλίτωσε, αλλά και μόνο για την προσπάθεια, είναι ο ήρωάς μου.
Εμείς οι υπόλοιποι δυστυχώς δεν καταφέραμε να γλιτώσουμε το χάλι της «μετάδοσης». Ήξερες βέβαια ότι θα εξελιχθεί σε τραγωδία το όλο πράγμα, γιατί σε μια σταλιά χρεοκοπημένη χώρα ζούμε, οι ίδιοι τηλε-άνθρωποι κάνουν καριέρα. Ο θεός των Ελλήνων να την κάνει δηλαδή.
Το ψιλιάστηκες από την Τελετή Έναρξης, όταν άκουσες τον υπάλληλο να μιλά για την «βασίλισσα Ελίζαμπεθ». Γενικά με το πρωτόκολλο είχαν ένα θέμα. Λογικό θα μου πεις, αφού εμείς εδώ ξεφορτωθήκαμε τους δαπανηρούς και φαύλους γαλαζοαίματους, για να δώσουμε τη θέση τους σε Ακηδες με DNA λαϊκά ελληνικό που θέλουν να ζήσουν εξίσου δαπανηρά και φαύλα.
Αλλά και να προσπεράσεις το πρωτόκολλο, μοιραία θα πέσεις πάνω στη γραμματική του Δημοτικού, που βασανίζει αιώνες τώρα τους Ελληνόπαιδες. Τ' ακούς Βύρωνά μου Πολύδωρά μου ή είσαι πολύ «μπίζι» με τον διορισμό της κόρης;
Εκείνη η φουκαριάρα η βασίλισσα Βικτωρία ποτέ δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι το όνομά της δεν κλίνεται στα ελληνικά. Έτσι, ένας άλλος τύπος πρέπει να μας είπε ίσα με 50 φορές «το μνημείο της βασίλισσας Βικτώρια». Μην σου πω και Ομόνοια.
Η περιγραφή αγωνισμάτων εκτός Σταδίου ήταν αποθέωση. Οι υπάλληλοι είχαν ανοίξει το φυλλάδιο του Παυσανία Travel και όποιον πάρει ο χάρος. Με χαρά έμαθα κάτι που αγνοούσα και ας έχω ζήσει 2 χρόνια στο Λονδίνο: υπάρχει εντός της πρωτευούσης η «πόλη του Γουεστμίνστερ». Πληροφορήθηκα ότι το μουσείο του Λονδίνου «έχει πολλά αξιοθέατα». Η λεωφόρος The Mall στα αγγλικά προφέρεται "Μαλ", αλλά το δικό μας καμάρι το έλεγε "Μολ". Όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί.
Έμαθα ακόμα ότι το «Πάρκο Σεν Τζέι» είναι εντυπωσιακό. Προφανώς είναι ο Αγιος Τζέι, τη μνήμη του οποίου τιμά ο τηλεοπτικός θρύλος του «Dallas», Jay R. Αν θυμάσαι τη σειρά, κάποτε κάποιος προσπάθησε να δολοφονήσει τον μεγιστάνα Jay R. Εκείνος όμως είχε Αγιο. Τον Αγιο Σεν Τζέι και σώθηκε. Έτσι, με καθυστέρηση 30 ετών λύθηκε ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά μυστήρια.
Οι αθλητές του μαραθωνίου πέρασαν επίσης από την «Ντάουνινγκ Στριτ, Δέκα». Μην σου πω και Έντεκα. Μπορεί και Δώδεκα. Κι ούτε ένα τηλεφώνημα.

Θα μου πεις, πρέπει να τα ξέρουν; Θα σου απαντήσω με ερώτηση: είσαι πάντα τόσο large με τα λεφτά που βγαίνουν από την τσέπη σου για να πληρώνονται άλλοι; Τότε γιατί διαμαρτύρεσαι για τα χαράτσια και τους φόρους;
Στο στίβο ζήσαμε επικές στιγμές. Ο Usain Bolt ασπάστηκε με συνοπτικές τον μωαμεθανισμό ως «Χουσεΐν Μπολτ». Το ακόντιο καρφωνόταν στα 75 μέτρα ακριβώς και ο υπάλληλος έβλεπε μια βολή «γύρω στα 80 μέτρα». Έτρεχε ένας μαντράχαλος στο μήκος, βούταγε το πόδι στην πλαστελίνη σε βαθμό κακουργήματος και ο υπάλληλος μιλούσε για τεράστιο άλμα. Τέτοια συγκίνηση είχε να ζήσει από το πρώτο άλμα του ανθρώπου στη Σελήνη.
Με την προφορά, δεν στο συζητώ. Και καλά να σου πέσει καμιά μασαζού Ταϊλανδή που το έχουν γρουσουζιά επίθετο μικρότερο από 97 γράμματα. Στα βασικά σου μιλάω. Να αρχίζει το επίθετο από «βου» και ο άλλος να λέει «σου». Λόλα, να ένα μήλο. «Σου» και «α», «σα». Εξαιρώ εκείνο τον φουκαρά τον Coe, o oποίος διαχρονικά αποκαλείται «Κόε». Πρέπει να έχουν προηγούμενα μαζί του, δεν το εξηγώ διαφορετικά.
Κάποιος από δαύτους σχολίασε προς στιγμή το θέμα της προφοράς, χρησιμοποιώντας το τρισμέγιστο επιχείρημα: «και οι Αμερικάνοι στη Βαρκελώνη λάθος είπαν την Πατουλίδου». Αθώε υπάλληλε! Ας μην έπεφτε η μαύρη η Αμερικανή και θα σου έλεγα εγώ αν θα πληρώναμε ακόμα τη δόξα της Βούλας. Και στην τελική, ο Αμερικάνος έκανε λάθος το όνομα, αλλά τα υπόλοιπα τα έκανε σωστά. Μπήκες ποτέ στον κόπο να ακούσεις επαγγελματική δημοσιογραφική περιγραφή;
Θυμήθηκα και εκείνη την ολυμπιονίκη από την Αιθιοπία, η οποια ευτυχώς δεν ήξερε ελληνικά. Θα είπαν ίσα με 500 φορές ότι η «Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι της». Ακόμα και στο βάθρο που είχε ανέβει, ο υπάλληλος το έλεγε και το ξαναέλεγε. «Η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι της». Τόσο πολύ που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα κυματίσει η γαλανόλευκη. Αμ δε. Και μετά που κοίταξα τον πίνακα των μεταλίων, τζίφος. Μηδέν σε χρυσά.
Και υποτίθεται ότι αυτοί είναι οι έμπειροι. Που μέσα στην εμπειρία τους, κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει και η συγγνώμη. Αν δεν ξέρεις ή βαριέσαι, μπορείς ωραιότατα να μάθεις ή να το βουλώσεις. Και να κάνεις το σταυρό σου που -ελέω κρατικοδημόσιας TV- κανένας δεν μπορεί να σε κουνήσει από τη θέση σου, διότι θα βγει ένας ηλίθιος επιπέδου Λαφαζάνη να καταγγείλει «ξεπούλημα των λαϊκών ολυμπιακών αναγκών».
Επίσης, αν είσαι επαγγελματίας δεν καλοπιάνεις τους Έλληνες αθλητές. Δεν τους λες συγχαρητήρια ακόμα και αν βγήκαν τελευταίοι. Δεν κατηγορείς τους «κακούς διοργανωτές» για τα πλάνα, όταν έχεις χάσει το ένα από τα δύο ελληνικά μετάλια. Δεν αποφαίνεσαι μονίμως ότι για τις κακές επιδόσεις των Ελλήνων έφταιγε η ατυχία, ο καιρός, ο αέρας, οι πάπιες, το τσάι, τα αυτοκίνητα που πάνε ανάποδα, η λίρα, οι περίεργες βρετανικές πρίζες και οι νιπτήρες που έχουν χωριστά το ζεστό από το κρύο.
Πάλι καλά που σχεδόν όλοι οι αθλητές είχαν την αξιοπρέπεια να μην αποδέχονται τα «συγχαρητήρια» και να δίνουν υπόσχεση για το μέλλον.
Βέβαια, είδες και τα χαΐρια του Mega: Το κανάλι που δείχνει τούρκικα σίριαλ, επαναλήψεις επιπέδου παραπέντε, Σκορδολιάγκα με λεζάντα «Χριστός Ανέστη» και αποκαλεί ενημέρωση την Όλγα και το (χυδαίο) παρεάκι της, απεφάνθη ότι οι Βρετανοί έκαναν χειρότερους Αγώνες από τους «δικούς μας».

Δεν ξέρω για τους «δικούς σας», αλλά τουλάχιστον οι Βρετανοί ξέρουν από τώρα τι θα κάνουν τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Διότι στη Βρετανία -όπως και αλλού- δεν υπάρχει γενικώς και αορίστως το «Δημόσιο». Αυτή η πελώρια νεοελληνική συμβολή στον παγκόσμιο πολιτισμό. Υπάρχει αυτό που αποκαλείται taxpayer. Με σάρκα και οστά.

«Κογκρατσουλέισονς» λοιπόν. Ας γκρεμίσουμε και τα Τείχη να τους υποδεχθούμε. Καλά να πάθουμε.