Υποδοχές

Και αφού τελειώσαμε με την γκρίνια, πάμε σε ευχάριστα πράγματα. Η υποδοχή των Ολυμπιονικών πάντοτε γίνεται αφορμή για φιέστες. Ιδιαίτερα στην Κεντρική και Νότιο Αμερική που δεν μαζεύουν και πολλά μετάλια. Κάτι περισσεύματα από το σάρωμα των ΗΠΑ, της Κίνας και των «δημοκρατιών» της πρώην ΕΣΣΔ. Εν τω μεταξύ, σε ορισμένες από αυτές τις «δημοκρατίες» έχουν κρατήσει λίγη από την ντόπα που κατασκεύαζαν σε εκείνο το έκτρωμα που ονομαζόταν Ανατολική Γερμανία, προκειμένου να ανεβαίνουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Δες, για παράδειγμα, εκείνο τον άνδρα που κέρδισε χρυσό στη σφαίρα γυναικών. Τελικά όμως τον πήραν χαμπάρι και το έχασε. Κέρδισε βέβαια λίγα λεπτά δημοσιότητας, προσφέροντας ικανοποίηση στον δικτάτορα που τον κυβερνά. Ας πρόσεχαν να ανακάλυπταν καλύτερα προϊόντα που δεν ανιχνεύονται εύκολα. Τόσοι και τόσοι φόρεσαν μετάλλια, μοίρασαν αυτόγραφα, γλέντησαν, χόρεψαν... μην λέμε ονόματα.

Μοιραία λοιπόν τα μετάλια για τις χώρες της δικής μου γειτονιάς είναι μετρημένα στα δάκτυλα. Και η φιέστα παίρνει διαστάσεις μυθικές. Δες επάνω το ομορφόπαιδο από τη Venezuela που έφερε το μοναδικό χρυσό στη χώρα. Ο πρόεδρος Hugo -ο οποίος διεκδικεί την τρίτη επανεκλογή από τότε που άρχισε να επανεκλέγεται με δικαίωμα εκλογής στην επανεκλογή- oργάνωσε μεγαλειώδη υποδοχή για τον Rubén Limardo, ο οποίος διέπρεψε στην ξιφασκία. Και το δώρο; Το σπαθί του Libertador Simón Bolívar. Υποθέτω όχι το αυθεντικό. Μεγάλη τιμή για τον ωραίο Rubén, ο οποίος φαντάζομαι ότι μετά την ξιφασκία πάει βουρ για σαπουνόπερα.

 

Εδώ έχεις τα γνωστά τεμάχια. Το Cristinάκι ποζάρει με τον Sebastián Crismanich, χρυσό μετάλιο στο Τάε Κβο Ντο. Ποιος θα μας το έλεγε ότι θα είχαμε τέτοια διάκριση, που κανείς δεν ξέρει τι στην ευχή είναι πάλι τούτο το άθλημα. Μας έφαγαν τα ποδόσφαιρα και να πεις ότι έχουμε και καμία επιτυχία... Τέσσερα μετάλια μαζέψαμε στους Αγώνες και ένα παρ' ολίγον χάλκινο για τη χρυσή γενιά του μπάσκετ. Το παλικάρι επάνω έφερε το μόνο χρυσό, το οποίο χάρηκε δεόντως στο βάθρο, ρίχοντας το κλάμα της ζωής του. Μην τον βλέπεις έτσι που χαμογελά, όλη η οικογένεια έχει παράδοση στο ξύλο. Κανονικά θα έπρεπε να σχολιάσεις που η πρόεδρος φόρεσε το μετάλιο, αλλά μην βιάζεσαι. Δες λίγο παρακάτω.

Ιδού η γνωστή «Ντζιούλμα» της Βραζιλίας με δύο μετάλλια παρακαλώ. Τρία χρυσά μάζεψε η Βραζιλία, συνολικά 17. Μια χαρά για την επόμενη οικοδέσποινα των Αγώνων. Εδώ χαμογελά παρέα με πυγμάχους, ενώ κανονικά μέσα της κλαίει που έχασε το χρυσό στο ποδόσφαιρο. Καλά κάνει και χαμογελά, ελπίζω με αυτό το ζεστό χαμόγελο να αντιμετωπίσει τις βιτριολικές κριτικές που θα γίνονται την επόμενη 4ετία -κυρίως από Βρετανούς- για την οργανωτική προετοιμασία των Αγώνων του 2016. Ελπίζω επίσης στην Τελετή Έναρξης να μην φορέσει αυτό το ταγιέρ.

Στη Δομινικανή Δημοκρατία οι τύποι είναι large. Πήραν ένα χρυσό με τον θρύλο Félix Sánchez και ένα αργυρό. Ο Félix έριξε επίσης το κλάμα της ζωής του στο βάθρο και δικαιολογημένα. Εδώ παρέα με τον πρόεδρο, ο οποίος χάρισε δωρο-επιταγές. Αρχικά το ποσό μοιάζει τεράστιο για μια χώρα φτωχή σαν τη δική του. Αμα το ψάξεις όμως, τα 10 εκατομμύρια pesos dominicanos, είναι περί τις 200.000 ευρώ. Ψίχουλα, αν σκεφτείς ότι εδώ στην χρεοκοπημένη -εδώ και δεκαετίες- παράγκα μας, μοιράζαμε διορισμούς στο Δημόσιο και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Με φτηνά δανεικά που στη συνέχεια έγιναν ακριβά. Μωρέ, αν δεν είχαν ακριβύνει, ακόμα θα διορίζανε. Και θα υπήρχαν άνθρωποι που θα έβγαιναν στη σύνταξη στα 35. Χρυσό μετάλιο φαυλότητας.

Τούτο εδώ το φουκαριάρικο που βλέπεις είναι από τη Guatemala. Λέγεται Erick Barrondo και κέρδισε το πρώτο μετάλιο στην ιστορία της χώρας του. Έτρεξε 20χλμ βάδην στους δρόμους του Λονδίνου, ευτυχώς χωρίς να ακούει τα σχόλια των υπαλλήλων της ΕΡΤ, και βγήκε δεύτερος. Πίσω, τού οργάνωσαν επίσης large υποδοχή, δεδομένου ότι ολυμπιακό μετάλιο δεν είχαν ξαναδεί. Εδώ με τον πρόεδρο Otto Pérez Molina, ο οποίος από στρατιωτικός εν αποστρατεία έγινε πρόεδρος χώρας. Συμβαίνουν και αυτά.

Τέλος, ο απερχόμενος πρόεδρος του λατρεμένου México ποζάρει με τους Ολυμπιονίκες. Συνολικά, 7 μετάλια, με κορυφαίο το χρυσό στο ποδόσφαιρο εις βάρος της Βραζιλίας. Επική νίκη που γιορτάστηκε δεόντως. Οι πανηγυρισμοί ήταν μάλλον ταπεινοί στο προεδρικό, καθότι ο Felipe Calderón ολοκληρώνει τη θητεία του σε λίγους μήνες. Μεταξύ μας, με τέτοια θητεία, καλύτερα που δεν τράβηξαν μακρύτερα οι πανηγυρισμοί. Πάντως, έτσι όπως το κόβω το γκαζόν από πίσω, ένα μονό θα το έπαιζαν οι Ολυμπιονίκες.
Χαλαρά.