Mafa

Θα ορκιζόμουν ότι κάποτε είχα κάνει ένα post αφιερωμένο στη Mafalda. Έψαξα να το βρω, αλλά άδικος κόπος. Δύσκολα βρίσκω οτιδήποτε. Και μπροστά μου να είναι.
Πάμε πάλι: Η Mafalda γεννήθηκε το 1962 από τον πλέον ταλαντούχο που γέννησε η πατρίς: Joaquín Salvador Lavado, πιο γνωστός ως Quino (Κίνο).
Σου ανοίγω μια παρένθεση. Η πατρίς γέννησε και άλλους σπουδαίους στο χώρο, όπως την Maitena (Burundarena) με τις φοβερές Mujeres Alteradas. Oι παλαιότεροι (αν υπάρχουν παλαιότεροι από μένα) θα έχουν ακούσει και τον Mordillo. Σίγουρα έχεις δει σκίτσα του. Σου κλείνω την παρένθεση.
Η Mafa λοιπόν γεννήθηκε το 1962 για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα Clarín. Κάτι πήγε στραβά όμως και αναβλήθηκε. Δεν μου κάνει εντύπωση, τέτοια κωλο-εφημερίδα που είναι. Τελικά, η πρώτη δημοσίευση ήρθε το 1964 και η τελευταία το 1973. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά πολλά, όπως επίσης αρκετοί ήταν οι χαρακτήρες που γεννήθηκαν στην πορεία για να πλαισιώσουν τη μικρή Mafa: οι ελαφρώς σαλεμένοι γονείς της, ο μικρός αδελφός Guille, ο ονειροπόλος Felipe με τα πεταχτά δόντια, η μικρομέγαλη και ελαφρώς επιπόλαια Susanita, ο γεννημένος επιχειρηματίας και ολίγον αντιπαθής Manolito και η Libertad.
Να μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της:

Εδώ η αλήθεια είναι χρειάζεσαι μικροσκόπιο. Ίσως το κλικ βοηθήσει. Η Susanita προτείνει στη Mafa (η οποία συμφωνεί) να παίξουν τις κυρίες, όπως η μαμάδες τους. Να μαζευτούν για τσάι και λακριντί. Η μαμά έξω από την πόρτα έχει στήσει αφτί όλο καμάρι, αλλά και περιέργεια. «Πάμε λοιπόν» συμφωνούν οι μικρές... «Ποια θα πει την πρώτη ανοησία;» αναρωτιούνται στο τέλος. Και η μαμά, κάγκελο.
Παντού τα ίδια. Η Susana εξομολογείται στη Mafa ότι ραγίζει η καρδιά της όταν βλέπει φτωχούς. Για αυτό και της προτείνει, όταν μεγαλώσουν, να φτιάξουν ένα Ίδρυμα για να βοηθούν τους ατυχήσαντες (αν σου θυμίζει κάτι). «Και θα διοργανώνουμε μπουφέδες με κοτόπουλο, γαλοπούλα και χοιρινό και όλα αυτά. Και έτσι θα μαζεύουμε χρήματα... Για να μπορούμε να αγοράζουμε στους φτωχούς αλεύρι, σιμιγδάλι και φιδέ και όλες αυτές τις αηδίες που τρώνε αυτοί...»
Διαχρονικό και πολυεθνικό. Η Mafa περνάει από το σαλόνι και στέκεται μπροστά στην TV. «Θεέ μου, τι χάλια πρόγραμμα!» αναφωνεί, για να διαπιστώσει λίγο μετά ότι η συσκευή δεν είναι στην πρίζα. «Συγγνώμη, είναι η συνήθεια» λέει προς την οθόνη.

Απλά μαθήματα Πολιτικής (και) Οικονομίας. Μονόλογος Mafa. «Τόση δα ήμουν όταν ήδη άκουγα ότι η χώρα ήταν σε κρίση... Τώρα είμαι τόση (δείχνει με το χέρι) και εξακολουθώ να ακούω ότι η χώρα είναι σε κρίση.... Μπας και η κρίση έχει αυξητικές ορμόνες, για να φτάσει μέχρι πού άραγε;»
Στο σχολείο η δασκάλα βάζει άσκηση: «Ένας γαιοκτήμονας έχει μια έκταση 5.000 μέτρα φάτσα και 6.000 μέτρα σε βάθος και αποφασίζει να την περιφράξει. Ανέθεσε στον ειδικό να βάλει τους πασσάλους έναν ανά 20 μέτρα. Πόσους πασσάλους θα χρειαστεί;» Η Mafa αρχίζει τους υπολογισμούς, αλλά η δασκάλα έχει αντιρρήσεις. «Για ξαναδές το. Λες να χρειάστηκε τόσους;» της λέει. Και η Mafa απαντά: «Γιατί; Εκτός από ολιγάρχης είναι και τσιγκούνης;»
Εδώ είναι η πλέον αγαπημένη. Η Mafa αναρωτιέται: «Γιατί μια γυναίκα δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος της χώρας;» Και αρχίζει να το επεξεργάζεται: βλέπει μια γυναίκα πρόεδρο να μελετά τα Μυστικά του Κράτους. Μετά τα βάζει κάτω, το σκέφτεται λίγο, κοιτά πονηρά τη συσκευή και αρχίζει τα τηλέφωνα με διάθεση κουτσομπολιού. «Α!» απαντά η Mafa στην αρχική της απορία...
Che nenita, στη συγκεκριμένη περίπτωση έκανες λάθος. Αλλά εμείς σε αγαπάμε έτσι κι αλλιώς.
Καλά δεν λέω;