Διαφημίσεις

Σε λίγες μέρες αρχίζει το Mundial. Αν κρίνω από κάτι εκπομπές που είδα στη Δημόσια TV, οι ίδιες φάτσες θα κάνουν παιχνίδι. Επομένως κατάλαβες: λάθος όλα τα ονόματα των παικτών εκτός από τα δισύλλαβα ελληνικά, λάθος όλες οι συνθέσεις, φουλ χαριτωμενιές, εξυπναδούλες, βαθυστόχαστες αναλύσεις και μηδέν ξένες γλώσσες.

Τώρα δεν ξέρω εσύ, αλλά εγώ έχω τον δικό μου καημό: Vamos Argentina, carajo τον λένε και δεν ξέρω μέχρι πού θα πάει. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και πολλές προσδοκίες, άλλωστε όλοι αυτοί οι ειδικοί μάς έχουν καταδικάσει: «Καλοί παίκτες, αλλά κακός ο προπονητής» λένε όλοι το ποιηματάκι. Μπορεί και να είναι έτσι. Ίσως πάλι να φταίνε και τα σορτσάκια που είναι λίγο στενά στον καβάλο. Τι να πω;

Εν τω μεταξύ, προχθές συνειδητοποίησα ότι η Εθνική Ελλάδας έχει χορηγό τη Vodafone. Πλάκα δεν έχει; Είναι η εταιρεία που κατηγορήθηκε ότι -μέσω αυτής- παρακολουθούσαν το τηλέφωνο του πρωθυπουργού. Θα μου πεις, χαρά στον πρωθυπουργό που παρακολουθούσαν, αλλά βρε αδελφέ είναι λίγο άκομψο. Βέβαια και ποιος να ήταν χορηγός; Η ανοιγοκλειόμενη πέργκολα ή τα είδη υγεινής Κυριακούλης; Και να μοιράζει κοτζάμ Καραγκούνης αυτόγραφα δίπλα σε καζανάκια;

Εν τω μεταξύ στην Argentina o αντίστοιχος χορηγός είναι ο κολοσσός της μπίρας Quilmes. Κάθε φορά που έχει Mundial όλοι περιμένουν με ανυπομονησία τη διαφήμιση που θα βγάλει. H φετινή μάλλον δίχασε, αν κρίνω από τα σχόλια.

Ξεκινά με τον θεό να ζητά λίγο την προσοχή όλων. Τον επάνω θεό, μην μπερδεύεσαι. Και αφού την κερδίσει ομολογεί ότι στο παρελθόν έβαλε και εκείνος το χεράκι του για να έρθει η Κούπα στη χώρα. Ξεκαθαρίζει όμως ότι υπήρξαν και φορές που εκείνος δεν έκανε τίποτα, γιατί δεν το άξιζαν. Αλλά και φορές που δεν χρειάστηκε να κάνει τίποτα, γιατί τα έκαναν όλα οι παίκτες. Και στο τέλος λέει: προσευχηθείτε, ζητήστε, υποσχεθείτε, γεμίστε τα μπαρ, τους δρόμους, τα σπίτια, τα γραφεία και καλύψτε τα πάντα με αυτά τα χρώματα. Εγώ πιστεύω σε εσάς.

Ιδού η διαφήμιση. Δεν ξέρω εσύ, εμένα μέτρια μου φάνηκε.

Να και μια άλλη διαφήμιση. Πρόκειται για ένα τηλεοπτικό κανάλι που θα μεταδίδει τους αγώνες. Στην αρχή, όσο και να ακούγεται περίεργο, διάφοροι Argentinos μιλούν για τα καλά της Ευρώπης: ένας ταξιτζής μιλά για τις συντάξεις στην Ελβετία, μια παρέα νεαρών λέει για τα ποδήλατα στην Ισπανία (λέει ο ένας: «το χρησιμοποιείς και μετά το παίρνει άλλος». Και ο άλλος στην παρέα απαντά: «και εδώ στο σουφρώνει άλλος»). Μετά ένας ηλικιωμένος λέει στο φίλο του: στη Γερμανία αν ρίξεις ένα χαρτάκι στο δρόμο, σε σταματάνε και σου λένε «αυτό είναι δικό σας». Και ο άλλος απαντά, «είναι θέμα κουλτούρας».

Και μετά το πλάνο αλλάζει. Στην Ευρώπη, Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Έλληνες και Αγγλοι μιλάνε για το πάθος των Argentinos με το ποδόσφαιρο.

«Στην Argentina μόλις βγει η ομάδα, πετάνε εκατομμύρια χαρτάκια» λέει ένας Γερμανός και ο φίλος του απαντά: «είναι θέμα κουλτούρας». Δύο Γάλλοι μιλάνε για το πάθος να τραγουδούν και στη νίκη και στην ήττα. Οι Ιταλοί δηλώνουν εντυπωσιασμένοι που στην Argentina μια κάλτσα γίνεται κουβάρι για να θυμίζει μπάλα και με αυτήν ξεκινά το παιχνίδι.

Μετά μπαίνουν στη μέση οι Έλληνες που λένε κάτι ακαταλαβίστικα, για το πόδι του Maradona. Πάλι καλά που υπήρχαν οι υπότιτλοι, γιατί τέτοια ελληνικά δεν μιλάει ούτε ο Παπανδρέου. Μετά ένας Γάλλος -που το μάτι του γυαλίζει επικίνδυνα- λέει ότι οι Argentos παίζουν με την καρδιά και ότι σε κάθε ομάδα-πρωταθλήτρια υπάρχει και ένας από δαύτους. Και το μάτι ακόμα να γυαλίζει. Πού τον βρήκαν, ας ήξερα…

Και η διαφήμιση καταλήγει ότι στο συγκεκριμένο κανάλι η Argentina είναι πιο Argentina. Και το Mundial πιο Mundial.

Και στην ΕΡΤ το Mundial είναι πιο ΕΡΤ. Και στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ και βλέπεις τι σου κόστισε και γυαλίζει το δικό σου μάτι.

Ιδού η διαφήμιση:


Και για να μην με ρωτάς ΚΑΙ φέτος: Οι Ισπανοί δεν τραγουδάνε στον Εθνικό Ύμνο, γιατί δεν έχει λόγια. Οι Argentos δεν τραγουδάμε στον Ύμνο, γιατί παίζεται μόνο η εισαγωγή. Αν τον έπαιζαν όλο με τα λόγια, το Mundial θα τελείωνε όταν το Hellas θα μηδένιζε το έλλειμμα.