Μυστικό

Το σηκώσαμε το τιμημένο. Στην τέχνη. Για να μην νομίζεις ότι στην πατρίδα μόνο να κλωτσάμε μια μπάλα ξέρουμε και να τσακωνόμαστε μεταξύ μας (οι περονιστές).
Το Oscar καλύτερης ξένης ταινίας κέρδισε για δεύτερη φορά μια ταινία από την Argentina. Τίτλος της El secreto de sus ojos του Juan José Campanella με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μου Ricardo Darín.
Αν διαβάσεις την υπόθεση θα την πεις αστυνομικό θρίλερ, από εκείνα που το flash back δίνει και παίρνει. Kαι είναι λογικό, αφού ο ήρωάς μας (κάτι μεταξύ βοηθός εισαγγελέα και ντετέκτιβ) προσπαθεί να εξιχνιάσει μια δολοφονία που έγινε πριν από καμιά 20αριά χρόνια.
Σιγά την υπόθεση θα μου πεις. Και ο γερο-Μάτλοκ με το γυαλιστερό γκρίζο κοστούμι τα ίδια έκανε.
Έλα όμως που δεν σου έχω πει τα καλύτερα. Διότι μια μέρα στο γραφείο σκάει μύτη η νέα εισαγγελέας. Θα την έλεγες και πλουσία με σπουδές στα εξωτερικά, κόντρα διπλώματα και παπλώματα. Αλλο επίπεδο η μανδάμ. Και ωραία γυναίκα. Και ο ήρωάς μας -πιο ταπεινής καταγωγής- με το που την βλέπει σου δίνει τον ορισμό της καψούρας. Που μια χαρά μας τον έδωσε και η λατρεμένη μου Κατερίνα σε εκείνο το post, αλλά εδώ το βλέπεις και σε εικόνα. Τρελή καψούρα. Διαχρονική. Κάτι σαν τον περονισμό.
Και πώς την καταλαβαίνεις; Το μυστικό είναι στα μάτια, όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας.
Εξιχνίαση εγκλήματος και καψούρα πάνε παρέα στην ταινία. Και τα χρόνια περνάνε, οι ζωές αλλάζουν, οικογένειες ανοίγουν, δρόμοι διαφορετικοί χαράζονται. Και ο πρωταγωνιστής εκεί. Να αποδοθεί Δικαιοσύνη σε εκείνο το στυγερό έγκλημα διότι η Θέμις είναι τυφλή, αλλά να αποδοθεί Δικαιοσύνη και στο άλλο το ζήτημα, διότι και ο Έρως, κύριε πρόεδρε, εξίσου τυφλός είναι.
Μην σου πω τι γίνεται στο τέλος, δεν πρέπει. Δες την για απολαύσεις ωραία ατμόσφαιρα, παρεΐστικο κλίμα, χιούμορ, απογοήτευση, στεναχώρια, αγωνία και λύτρωση. Το μυστικό πάντα κρύβεται στα μάτια. Και αν είναι αρκετά δυνατό, αυτό που τελικά σου μένει είναι να κάνεις την υπέρβαση.