Αξιοπρέπεια 2

Ποια ακριβώς είναι η δουλειά της Αστυνομίας; Εκατό ανθρώπους να ρωτήσεις θα σου δώσουν εκατό διαφορετικές απαντήσεις. Ο ΛΑΟπρόεδρος Γιώργος θα σου πει ότι οι αστυνομικοί πρέπει να κυκλοφορούν όπως οι transformers (τους ήξερες; Εγώ πρόσφατα τους ανακάλυψα) ή τα χελωνονιντζάκια (αυτά τα ήξερα). Και ο θεός να βάλει το χέρι του.
Αν ρωτήσεις τον Αλέκο θα σου πει ότι οι αστυνομικοί πρέπει να αφοπλιστούν και να κόβουν βόλτες, φορώντας μόνο το άρωμά τους. Αντε να κάνουν την υπέρβαση περνώντας καμιά γριά στο πεζοδρόμιο. Ξέρεις τώρα: τα χαριτωμένα του Αλέκου.
Αν ρωτήσεις τη λατρεμένη μου Αλέκα, η οποία πρόσφατα είχε ταχθεί υπέρ του Τείχους του Βερολίνου, υποθέτω ότι θα εκφράσει προτίμηση σε κάτι τύπου Stazi ή Securitate. Καθαρές δουλειές.

Τα κόμματα του ευρωμονόδρομου πάλι την έχουν δει πιο πρακτικά: οι αστυνομικοί υπάρχουν για να υπηρετούν τα ίδια. Να ξεμπλοκάρουν τον υπουργό από την κίνηση, να αλλάξουν το λάστιχο του τάδε επώνυμου, να βοηθήσουν την κυρά του βουλευτή που γυρίζει με τις σακούλες από τα Carrefour, να συνοδεύουν τους φιγουρατζήδες υφυπουργούς στις εκλογικές τους περιφέρειες και πάει λέγοντας. Αγγαρείες με ωράριο και επίδομα.

Εμένα πάλι άμα με ρωτήσεις, θα σου πω ότι απλά παραδέχομαι τον αστυνομικό στη Βρετανία ή στην Ισπανία. Έχει μια δουλειά να κάνει και κατά κανόνα θα την κάνει σωστά. Τον κόβεις και καταλαβαίνεις ότι είναι επαγγελματίας, άρα ακόμα και αν δεν γουστάρεις όσα αντιπροσωπεύει, τελικά τον σέβεσαι. Το ίδιο και εκείνος.

Θα μου πεις, χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας για να ξέρεις ότι η υπηρεσία δεν σου έδωσε αυτό το ρημάδι το baygon για να ψεκάζεις τον άλλο στη μούρη; Πόσο μάλλον αν έχει άσπρα μαλλιά. Τι διάολο; Θέλει ειδικό μάθημα η χρήση κοινού νου;

Όχι, δεν με αφορά αν ο αστυνομικός ξέρει ποιος είναι ο Γλέζος. Και γιατί να τον ξέρει δηλαδή, αφού στην τηλεόραση μόνο την Τζούλια Αλεξανδράτου δείχνουν. Να δεχθώ ότι δεν τον ξέρει. Αλλά τα βλέπεις βρε μανίτσα μου τα 80φεύγα χρόνια του. Τι θα σου κάνει δηλαδή; Μπου;

Να σου πω κάτι; Χαίρομαι που στη ζωή υπάρχει ένας Γλέζος. Όπως κάποτε υπήρξε ένας Παναγούλης. Έκαναν θόρυβο με τον πιο ήσυχο τρόπο. Χωρίς απαιτήσεις για αξιώματα, τίτλους και τιμητικές συντάξεις. Είναι αυτή η αξιοπρέπεια που λέγαμε. Την οποία -το φανταζόσουν;- ένας αστυνομικός ψέκασε με το baygon που του έδωσε η υπηρεσία.

Παραλίγο να το ξεχάσω. Σύντροφοι (όχι δικοί μου, ευτυχώς): μην στριμώχνεστε να βγάζετε ανακοινώσεις για τον Γλέζο. Δεν τις έχει ανάγκη. Εσείς τις έχετε.

Περαστικά, abuelo. Σας αφιερώνω αυτή τη φωτογραφία που τράβηξα πριν δύο καλοκαίρια. Ξέρετε εσείς από πού είναι. Και τώρα που την κοίταγα, κάπως μελαγχόλησα: ελάχιστες οι καρέκλες στο καφενέ. Σχεδόν όσες και οι άνθρωποι με αξιοπρέπεια.
ΥΓ Σε άκουσα που ψιθύρισες αυτό που φανταζόμουν: «τι δουλειά έχει ένας ηλικιωμένος σε διαδήλωση». Ακου, amoroso: ο συγκεκριμένος «ηλικιωμένος» είχε cojones (ΑΡΧΙΔΙΑ στα ελληνικά, να τελειώνουμε) να κατεβάσει τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Και το έκανε για όλους μας. Εσύ έχεις cojones να πας να τον ρωτήσεις ευθέως αυτό που μόλις ψιθύρισες;