7 ώρες

Πώς να τα χωρέσεις όλα σε ένα post; Όταν μάλιστα έχεις χάσει και μιά μέρα στο γυρισμό: ξημέρωσε η Κυριακή χωρίς ποτέ να με ρωτήσει, χωρίς να με αφήσει να ζήσω το Σάββατο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, με άφησε αϋπνο να βασανίζομαι μέχρι να ξημερώσει η Δευτέρα των υποχρεώσεων. Αυτές οι 7 ώρες διαφορά.
Δύσκολο να τα χωρέσεις σε ένα post: από τη στιγμή που έφυγες, έφτασες, στάθηκες μπροστά σε έναν αυστηρό (ή ψαρωτικό) Αμερικανό αστυνομικό στον έλεγχο διαβατηρίων, χάθηκες στην αγκαλιά των ξαδελφιών σου και έζησες ξανά την ίδια μέρα. Αυτές οι 7 ώρες διαφορά.
Μετά χάθηκες στο χιόνι του Πάρκου για γίνεις παιδί, να βγάλεις φωτογραφίες για σένα, να δεις τον Χειμώνα.
Ύστερα, γιόρτασες οικογενειακά Χριστούγεννα με δώρα που ο Santa είχε φέρει και για σένα. Λες και το ήξερε ότι θα είσαι εκεί. Και ας είναι 7 ώρες διαφορά.
Ταξίδεψες και πιο βόρεια, σε μια πιο ευρωπαϊκή και παγωμένη Αμερική. Μπήκες σε μουσεία, είδες Πανεπιστήμια, περπάτησες με -17C και θυμήθηκες πόσο καλά έκανες τότε στην Παταγονία που αγόρασες ισοθερμικά.
Γύρισες ξανά στο Big Apple, για να βγάλεις και άλλες φωτογραφίες για σένα, για σένα και για σένα που τόσο τις εκτιμάς.
Έκλεισες πονηρά το μάτι σου σε αυτό το πλάσμα, την ώρα που έκανες τον Santa για λογαριασμό της μαμάς του. Χαμογέλασες που μια τεράστια θέση παρκαρίσματος σε περίμενε ακριβώς στην πόρτα του καταστήματος και με πληρωμένο το παρκόμετρο. Και ας είναι 7 ώρες διαφορά.
Πήγες σε θέατρα, υποδέχθηκες το Νέο Έτος και τη Νέα Δεκαετία διακριτικά, έκοψες πίτα, έμαθες τον νικητή του φλουριού, έφαγες μελοκαμάρονα.
Και το χιόνι, που όσο έλειπες πιο βόρεια είχε σταματήσει να πέφτει, έκανε και πάλι την εμφάνισή του. Δεν ήθελε να σε απογοητεύσει. Γιατί όπως είπες και εσύ, ο «άνθρωπος με τη βαλίτσα» ξέρει να εκτιμά. Και ας είναι 7 ώρες διαφορά.
Και στο τέλος, βρήκες το δρόμο να γυρίσεις. Έγινες η σκιά της φωτογραφίας, που αφήνει την πόλη στη φασαρία της και τρέχει να καλύψει τις 7 ώρες διαφορά.

ΥΓ Στον μαγικά αλλόκοτο κόσμο του, ο Δημιουργός είχε ένα ακόμα δώρο για μένα τον άπιστο: το νέο header του blog. Πόσο δίκιο έχουν στα Τρίκαλα Κορινθίας όταν λένε «all good things in life come to those who wait».