Colectivo

Τι μαγεία που είναι να κυκλοφορείς με τα νέα λεωφορεία (colectivo, αργεντινιστί). Χθες ήμουν τυχερός να μπω σε ένα και καταρχήν έχω να παρατηρήσω ότι περισσότερο κρύο έκανε εκεί μέσα, παρά στη Γη του Πυρός που είχα πάει. Μιλάμε το κλιματιστικό σκότωνε και ελέφαντα. Μην πω και συνταξιούχο, να ανασάνει και λίγο η Funny Πάλλη που βλέπει τα ασφαλιστικά ταμεία άδεια.
Αλλά η πραγματική μαγεία ήταν να κάθεσαι στη θεσούλα σου και να χαζεύεις από το παράθυρο τις αφίσες στο δρόμο. Καταρχήν πρώτο τραπέζι πίστα το τρομακτικό δίλημμα της Φεβρωνίας: «Λαϊκισμός ή Υπευθυνότητα;» Ξέρετε, εκείνη η αφίσα που θυμίζει εισιτήριο: στην ακρούλα το απόκομμα πράσινο και το υπόλοιπο μπλε. Μην με ρωτήσετε ποιο είναι το πράσινο και ποιο το μπλε, ρωτήστε τη Φεβρωνία. Εγώ ξέρω ότι εμείς οι θεατές πάντα με το απόκομμα του εισιτηρίου μένουμε.
Πας παρακάτω και βλέπεις τον Γιώργο να ατενίζει το μέλλον του. Μπερδεύτηκα προς στιγμήν, καθότι ακριβώς δίπλα είχε μια αφίσα του Μάικλ Μπολτον. Ποιος είναι ο Μάικλ Μπόλτον; Είναι ένας καψουρο-τραγουδιστής που ήταν νέος και ξανθός με μαλλί σγουρό και τώρα γέρασε και είναι πάλι ξανθός, αλλά με ίσιο μαλλί και με ένα κούτελο πιο μεγάλο από το δικό μου. Φτυστός ο Γιώργος, χωρίς μουστάκι.
Αλλά το μπέρδεμα έγινε ακόμα μεγαλύτερο γιατί στο προφίλ ο Γιώργος έμοιαζε με την αφίσα της monika, που τραγουδά στο Θέατρο Βράχων.
Και πάνω που τα έβαλα σε μία τάξη και ξεχώρισα τη monika, τον Μάικλ και τον Γιώργο, τσουπ πετάγεται το θρίλερ: «Τόσα χρόνια σε φοβίζουν, τώρα φόβισέ τους εσύ. Δυνατό ΚΚΕ». Η αλήθεια είναι ότι άμα στείλεις τέτοιες μουτσούνες στην Ευρωβουλή, μια τρομάρα θα την πάρουν. Αλλά μόνο μία, μην το χοντρύνουμε.
Είπα χοντρύνουμε και τι να δω: από τις Πύλες του Ανεξήγητου πετάγεται η absolut αφίσα: ο γνωστός Πλιάτσικας παρέα με την Sinead O' Connor. Ε, θα έπαιρνα όρκο ότι αυτή την αφίσα τη βλέπω και πέντε μήνες τώρα. Εν τω μεταξύ, η Sinead, για καθαρά προσωπικούς λόγους, φοράει μια κουβέρτα στο κεφάλι. Ελπίζω να την βγάλει για να τραγουδήσει, αν αντέξει δηλαδή από τη ζέστη και τα πικροτράγουδα του έτερου καλλιτέχνη. Μιζέρια.
Κάπου εκεί με διέκοψε ένα σκηνικούλι μέσα στο λεωφορείο-καταψύκτη: η γνωστή γριά έχει κατσικωθεί πάνω από δύο πιτσιρίκους που κάθονταν. Σου λέει, θα με δουν από πάνω τους, ενδεχομένως ακούσουν και τα σιχτίρια που ρίχνω μέσα μου και να σηκωθούν.
Τα πιτσιρίκια έπαιζαν με τα κινητά, αλλά το ένα πήρε πρέφα τη γριά και σηκώθηκε. Παίρνει γραμμή και το άλλο, κλείνει το κινητό και σηκώνεται. Δύο θέσεις άδειες για τη γριά και εκείνη άρχισε τα «όχι, μην σηκώνεστε, μα καθήστε, μα δεν υπάρχει λόγος». Στο τέλος, έκατσε βέβαια. Τι τα θες, μανίτσα μου, τα μονόπρακτα; Κάτσε να τελειώνουμε και έχουν φτάσει οι Οικολόγοι-Πράσινοι στο 15%. Θέλεις πάλι να βγει δεύτερο κόμμα το ΠΑΣΟΚ και να τρέχει ο Βενιζέλος στο Ζάππειο;
Με σύγχυσε η γριά, αλλά το μάτι έπεσε έξω σε νέα αφίσα: κάτι τύποι με κλαρίνα τραγούδαγαν (λέμε τώρα) σε ένα τελευταίο μαγαζί στην Αχαρνών, που έτσι και περάσεις από έξω, μπορεί και να τη βρεις από kalasnikov. Και ακριβώς δίπλα, ο ΛΑΟπρόεδρος Γιώργος με ρίγα στο πουκάμισο, νεύρο στο χέρι και μπριγιαντίνη στο μαλλί να σε καλεί να τον στείλεις και πάλι στην Ευρωβουλή. Βρε μανία...
Και δίπλα ακριβώς (γιατί οι μάγκες που κρεμάνε τις αφίσες έχουν χιούμορ) νάτο το παλλικάρι με τη μάσκα και τον αναπνευστήρα να διαφημίζει ΣΥΡΙΖΑ. Και δίπλα μια τύπισσα του ίδιου κόμματος με ράστα το μαλλί. Α ρε Αλέκο, καλά τα έλεγες. Όλη η νεολαία μαζί σου. Η νεολαία και ο Λάκης ο ξυνούλης.
Με χάλασε βέβαια που είδα στο φανάρι κάτι Πακιστανούς να δίνουν φυλλάδια κάποιου οικολογικού κόμματος. Δεν μου φάνηκε και πολύ «οικολογικό» όλο αυτό.
Κάπου εκεί πήρα μάτι και τη Cesaria Evora να έχει κρυμμένο το πρόσωπό της και να κοιτά στο πάτωμα. Λογικό το βρίσκω. Με τόσα που είδαν τα μάτια της στους δρόμους της Αθήνας.
Καλή η μαγεία των νέων λεωφορείων, αλλά με τη θερμοκρασία στους -15C, μας έπιασαν οι βιολογικές μας ανάγκες (όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν τι περίπτωση είμαι) και κατέβηκα.
Βέβαιος πλέον ότι η αποχή δεν είναι λύση. Ανακούφιση...