Οξυγόνο

Με το που γύρισα από το Μιλάνο και άνοιξα την τηλεόραση (λάθος κίνηση) έπεσα πάνω στον Τελάκη να λέει ότι δεν παραιτείται. Λογικό το βρίσκω. Και το να μην παραιτείται και το να πέσω πάνω στον Τελάκη. Αυτό ενδιαφέρει σε αυτή τη χώρα, γιατί έτσι αποφάσισε η Όλγα με το παρεάκι της. Εγώ τι λόγο έχω;
Μετά βέβαια άκουσα και ένα ρεπορτάζ για το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Η γνωστή Αλέκα πλαισιωμένη από κάτι δυσοίωνες μουτσούνες μάς καλούσε λέει να τιμωρήσουμε τον δικομματισμό.
Και εκεί κάπου έπεσα για ύπνο ανακουφισμένος που όλα πάνε καλά σε αυτή τη χώρα. Αμα ο Τελάκης δεν παραιτείται και η Αλέκα μας καλεί να τιμωρήσουμε τον δικομματισμό, τι άλλο να ζητήσεις; Νερό στον Αρη;
Και εκεί πάνω μου ήρθε η τρελή ιδέα, που ίσως οφείλεται στο ότι ο εγκέφαλός μου έλαβε περισσότερο οξυγόνο τώρα που ήμουν στη Λομβαρδία: για να τελειώσει κάποτε αυτή η μπαρούφα περί δικομματισμού που περιφέρει η (λέμε τώρα) Αριστερά: να φτιάξουμε ένα εκλογικό σύστημα που θα δίνει στο πρώτο κόμμα 200 έδρες και στο δεύτερο 100 έδρες. Ο πρώτος θα κυβερνά και ο δεύτερος θα κρατά επαφή με το «χώρο». Σαν επιφυλακή που λέγαμε και στον Στρατό.
Οι υπόλοιποι ας πάνε στις πρωινές εκπομπές να περιφέρουν τη μπαρούφα και τη διαμαρτυρία τους. Πλατό υπάρχουν για όλους: ο πρόεδρος Γιώργος να πάει στον Γιωργάκη τον Αυτιά που του ταιριάζει και στο στυλ, η Αλέκα στον Γιώργο Παπαδάκη (που είναι και κολλητός της Λιάνας) και ο Αλέξης στη Ράνια Θρασκιά που «κοιτάει μπροστά». Ταιριάζουν και τα χαμόγελά τους.
Να τελειώνουμε, παίδες. Αφού και εσείς κάνετε ό,τι μπορείτε να ψηφίζει ο κόσμος τα «μεγάλα κόμματα», μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας. Μεγαλώσαμε.
Γιατί, πάλι μεταξύ μας, ο «μέσος άνθρωπος» (υπάρχει, μην ακούτε τη διαφήμιση) που θέλει δουλειά και ρουσφέτι, πού θα πάει; Δύο πόρτες έχει η ζωή: την πράσινη και την μπλε. Δηλαδή συγγνώμη, αν εσείς θέλατε δουλειά, θα πηγαίνατε ποτέ να χτυπήσετε την πόρτα του Χαλβατζή; Έλεος.
Πάμε παρακάτω: Αν το πρώτο κόμμα πάρει 200 έδρες, λύνεται ταυτόχρονα το άγχος της κυβέρνησης. Δεν λέω διακυβέρνησης, γιατί έτσι κι αλλιώς όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Βρυξέλλες. Λέω κυβέρνησης με την έννοια να έχουμε έναν για μόστρα. Γιατί να κάθεται ο χριστιανός να αγχώνεται; Θα πάρουν και οι υπουργοί τα οφίτσια, θα κάνουν τις περιουσίες τους, θα βολέψουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, η πρωθυπουργάρα θα βλέπει άνετα τα DVD και τη συνέχεια της «Τόλμης και Γοητείας» στην ΕΤ-3 και δεν θα χρειάζεται να περιφέρεται αριστερά και δεξιά σε γελοίες περιοδείες με κλακαδόρους να λέει ανοησίες.
Και θα γλιτώσουμε και από όλους αυτούς τους μωροφιλόδοξους που βγαίνουν σε ραδιόφωνα και blogs και παριστάνουν τους «διαφωνούντες» και τους «ανεξάρτητους» βουλευτές.
Γιατί, μανίτσα μου, αν θέλεις να είσαι «ανεξάρτητος», κατέβα με πανό που να λέει «ψηφίστε με να είμαι ανεξάρτητος». Και αν σε ψηφίσουν, είσαι μάγκας. Να σε φάω στη μάπα. Αλλιώς είσαι ένας ακόμα ασήμαντος απατεώνας. Σόρρυ, αλλά χορτάσαμε. Βρείτε άλλη δουλειά.
Και όλοι εμείς δεν θα έχουμε πλέον κανένα λόγο να διαμαρτυρόμαστε, αφού θα έχουμε ακριβώς αυτό που μας αξίζει. Γιατί τώρα δεν το έχουμε. Τώρα απλά πουλάμε δυσαρέσκεια εκ του ασφαλούς.
Αυτή η σατανική ιδέα κατέβηκε στο μυαλό μου τώρα που ήμουν στη Λομβαρδία. Μήπως να αρχίσω να πίνω νερό με όζον;