Σήμερα είδα και πάλι μία από τις αγαπημένες μου ταινίες: Ο Λαβύρινθος του Πάνα (El laberinto del Fauno) του Μεξικανού Guillermo del Toro. Καταρχήν, το Μεξικό έχει βγάλει «τέρατα» στο χώρο της τέχνης: Σκηνοθέτες (Cuaron, Inarritu), ζωγράφους (Frida Kahlo, Diego Rivera), συγγραφείς (Juan Rulfo, Carlos Fuentes, Octavio Paz). Σχεδόν όλοι τους έχουν καταφέρει να συνδυάσουν το ρεαλισμό με το μαγικό-φανταστικό. Ας διαβάσει κάποιος το εκπληκτικό βιβλίο του Juan Rulfo με τίτλο Pedro Paramo (Πέδρο Πάραμο) και θα με θυμηθεί.Για να ξαναγυρίσω στην ταινία: με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που την είδα. Τοποθετημένη λίγα χρόνια μετά το τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου, καταπιάνεται με το φασισμό. Ο ίδιος ο Del Toro λέει: Ο φασισμός είναι πάνω απ' όλα μια μορφή διαστροφής της αθωότητας και της παιδικότητας. Αντιπροσωπεύει τον απόλυτο τρόμο και είναι ένα ιδανικό θέμα μέσω του οποίου μπορείς να διηγηθείς ένα παραμύθι για μεγάλους.
Και αυτό κάνει στην ταινία. Αφηγείται ένα παραμύθι, που κινείται παράλληλα με τον αληθινό κόσμο του εμφυλίου. Στον αληθινό κόσμο, ο λοχαγός Vidal προσπαθεί να επιβάλει τη νέα τάξη πραγμάτων. Απέναντί του ένα κορίτσι –πάλι ένα παιδί σε ταινία του Del Toro- μπαίνει σε έναν λαβύρινθο, όπου ο Fauno τo καλεί να περάσει τρεις δοκιμασίες: θάρρος, εγκράτεια, αυτοθυσία.
Τέρατα στον αληθινό κόσμο, τέρατα και στο λαβύρινθο.
Ο καθένας μπορεί μόνος του να συνειδητοποιήσει πού ακριβώς κατοικούν τα αληθινά τέρατα.
Φανταστική ταινία, πανέμορφη (και 100% εύστοχη) αλληγορία.
ΑπάντησηΔιαγραφή'Οσο για τα τέρατα, ξεκινούν από δω - για να εξαπλωθούν παντού.
Χμ... την κατέβασα την ταινία και ακόμα δεν την έχω δει... Έχω μια αντίληψη...για την οποία σίγουρα θα με κατακρίνεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ισπανόφωνη ε; Πλην αγγλόφωνων (άντε και μερικών γαλλικών) δεν έχω δει ταινίες άλλης εθνικότητας... Δεν ξέρω... ίσως επειδή δεν ξέρω τη γλώσσα να μη μου κάνει αίσθηση...
Πάντως το θέμα που πραματεύεται, με ενδιαφέρει. Θα την δω τελικά :)
Καλημέρα Άπο!
Δεν κρίνω κανέναν για να μην κριθώ που έλεγε και ο Αναστημένος (και το οποίο ο φίλος σου ο μακαριστός μάλλον δεν το είχε ακούσει ποτέ στη σύντομη ζωή του). Η γλώσσα ασφαλώς δημιουργεί ένα θέμα με ταινίες. Και εγώ για παράδειγμα, δύσκολα βλέπω γερμανικές ταινίες. Ο Ισπανικός Εμφύλιος έχει γίνει θέμα δεκάδων σπουδαίων ταινιών. Αν ενδιαφέρεσαι, μπορώ να σου δώσω μερικούς τίτλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ελεγα ποια δεν εχω δει,ποια δεν εχω δει.Να σαι καλα ρε apos που εμμεσως μου το θυμησες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπεριζω σε αρχοντα.
By the way,μπορω να βαλω την φωτο με την albiceleste στο Facebook?U ll get the credits.
Μωρέ και δεν την βάζεις. Μην με αναφέρεις, όμως. Είμαι Low profile ψώνιο. Μόνο μην ρίξεις από πάνω κανά God Save the Queen και δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήEkpliktiki tainia! Thymamai psoo vourkwmenos imoun sto telos tis tainias, an den eixa ton boyfriend dipla standard tha evaza ta klamata kai tha ginomoun rompa:-) Kai den me pianei syxna se tainies, ews katholou. Assylipti ypothesi!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ musicbug: Την επόμενη φορά που θα είσαι μόνος και θα θέλεις να βάλεις ταινία και να πλαντάξεις στο κλάμα (αλλά να το φχαριστηθείς όμως), νοίκιασε το 'Ιστορίες Παπουτσιών' (Piedras).
ΑπάντησηΔιαγραφή