Μόρφωμα

Aσφαλώς και αναγνώρισες την εικόνα από την ταινία. El laberinto del Fauno του Guillermo del Toro με πρωταγωνίστρια τη μικρή Ofelia. Ένα περίεργο παιδί που αφήνει τον σκληρό κόσμο του ισπανικού εμφυλίου και μπαίνει σε έναν Λαβύρινθο. Εκεί την περιμένει ο Fauno, ένα τρομακτικό πλάσμα, το οποίο την καλεί να ζωντανέψει έναν θρύλο. Αυτόν που ήθελε την Ofelia να είναι πριγκίπισσα.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να περάσει τρεις δοκιμασίες: θάρρος, εγκράτεια, αυτοθυσία. Τρεις δοκιμασίες που μοιάζουν να είναι τα τέλεια αντίδοτα στο φόβο.
Όπως είχε πει και ο ίδιος ο Del Toro, o φόβος που φορά τη μάσκα του κάθε φασισμού είναι πάνω από όλα η διαστροφή της αθωότητας. Είναι ένα τέρας που σε καταβροχθίζει, κομμάτι-κομμάτι.
Πάντα επίκαιρη η ταινία του Del Toro και μια από τις αγαπημένες μου, το ξέρεις. 
Αξίζει να την ξαναδείς. Ειδικά τώρα που πέφτουν όλοι από τα σύννεφα. Που ανακαλύπτουν και πάλι την Αμερική, που σαστίζουν επειδή γύρω τους υπήρχε ένα «νεοναζιστικό μόρφωμα». Που υστεριάζουν στα κανάλια, που αναλαμβάνουν -λέει- θεσμικές πρωτοβουλίες.
Που συναγωνίζονται για το ποιος θα αρπάξει πιο γρήγορα τη ρομφαία του αγγέλου για να τσακίσει τους φασίστες.

Να με συμπαθάς, αλλά πότε προσγειώθηκαν όλοι στην παράγκα μας; Χθες; Είχανε καλή πτήση; Τους καθυστέρησαν στο Τελωνείο; Εκείνη την κρέμα max factor θυμήθηκαν να την φέρουν;
Because, last time I checked, το «μόρφωμα» αντιμετωπίζονταν ως καλαμπούρι με ολίγη από lifestyle: το δαχτυλίδι της κυρά τέτοιας, οι κοιλιακοί του κλαρινογαμπρού, ο κατρουλής, το τζέρτζελο στη Βουλή, ο έτσι και ο αλλιώς. Θέαμα με nachos τίγκα σε αυτό το απαίσιο τυρί, ανάθεμα τη χοληστερίνη του.
Κουτσοβολεύονταν όλοι, μην νομίζεις. Τάχα μου ξύπνησε μέσα τους ο Γλέζος στα 19 που κατέβαζε σβάστικες. Ο ένας επειδή έκοβε ψήφους από εδώ, ο άλλος επειδή έκοβε ψήφους από εκεί, ο τρίτος γιατί είχε να λέει. Η ώρα να περνάει, δεν έχει και ελληνικές σειρές στα κανάλια, είναι και ο κόσμος θυμωμένος, ας ξεσκάσει και λίγο.
Ξέρεις καλά ότι όλα είναι θέμα Παιδείας. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στην παρέα, στη συναναστροφή, στα social media (τρομάρα τους), στα δελτία των 8, ακόμα και στα μπουζούκια φτιάχνονται συνειδήσεις και «μορφώματα». Καλοί, κακοί, δράκοι, άγγελοι, «σακάτηδες» σαν τον Σόιμπλε, «ευλογημένοι σαν Έλληνες» και άλλα χαριτωμένα. Κάπως έτσι γεννιέται (ή πέθαίνει) το τέρας που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Κάθε φορά που βλέπεις τον Fauno να αγγίζει την Ofelia, να θυμάσαι μια λεπτομέρεια: την αποκαλούσε alteza (υψηλοτάτη). Όσο τρομακτικός και αν ήταν, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να τσαλαπατήσει την αθωότητά της. Δεν είχε ποτέ σκοπό να την κάνει να φοβηθεί, αλλά να την κάνει να νικήσει το φόβο.
Με κόπο.