Celeste

Mέσα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, ήρθε και μια ευχάριστη είδηση: Μην μπερδεύεσαι με τα παιδιά δίπλα. Δεν είναι Έλληνες που πανηγυρίζουν τα αποτελέσματα της Συνόδου και το «Σχέδιο Μάρσαλ». Είναι orientales, δηλαδή Uruguayos, οι οποίοι πανηγυρίζουν την κατάκτηση του Copa América. Σκεπασμένη από μια σημαία που μοιάζει με τη δική μας και έναν ήλιο που επίσης μοιάζει με τον δικό μας.
Το σήκωσαν με λίγα λόγια και με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι αυτό που λέμε ήρεμη δύναμη.
Χωρίς τα (πολύ) ακριβά αστέρια στην ομάδα, σαν τα δικά μας τα ψοφίμια -μιλάω για τους Argentos- και προφανώς χωρίς την αντίστοιχη πίεση από τους φιλάθλους, πήραν το καραβάκι, διέσχισαν τον Río de la Plata, έφτασαν στο Buenos Aires, έπαιξαν μια συμπαθητική μπάλα, απέκλεισαν τα δικά μας τα ψοφίμια, πήραν την Κούπα, ξαναπήραν το καραβάκι, διέσχισαν εκ νέου τον Río de la Plata και γύρισαν σπίτι. Απλά πράγματα...
Σε περίπτωση που είχες απορία για το ποιους νίκησαν στον τελικό, ιδού φυσιογνωμίες. Πρόκειται για οπαδούς της Paraguay, οι οποίοι ετοιμάζονται να φορέσουν τη μαύρη πλερέζα. Υπήρχε και μια πολύ διάσημη οπαδός, η οποία έβγαινε φωτογραφίες με τα βυζιά έξω και αυτό υποτίθεται ότι ήταν χαριτωμένο... No further comment. Στη φωτογραφία, πάντως, επάνω δεν υπάρχει τίποτα το χαριτωμένο. Μόνο οι πολύ γνωστές (για όσους έχουν βρεθεί στο Buenos Aires) πλαστικές καρέκλες, οι οποίες εκεί είναι χορηγία της Coca Cola. Όπως κατάλαβες, ο τελικός ήταν Uruguay-Paraguay και το σκορ 3-0. Πρόσεξε τώρα λεπτομέρεια. Τα ονόματα των δύο χωρών προέρχονται από τη γλώσσα Guaraní, η οποία στην Paraguay είναι επίσημη μαζί με τα ισπανικά. Uruguay=ποταμός των πολύχρωμων πουλιών. Paraguay=ο ποταμός που γεννά μια θάλασσα (σύμφωνα με μια εκδοχή).
Ποταμός, ξε-ποταμός, την έφαγαν άσχημα οι guayos...
Και εδώ οι νικητές με την κούπα στο χέρι. Πριν από ένα χρόνο δάκρυσαν που έχασαν και την τρίτη θέση -στο Mundial- φέτος όμως δικαιώθηκαν. Ενημερωτικά, η εθνική ομάδα της Uruguay είναι οι celeste (γαλάζιοι), ενώ τα δικά μας τα ψοφίμια είναι οι albiceleste (γαλανόλευκοι).
Το γνωστό πούλμαν της επιστροφής, διασχίζει τους δρόμους του Montevideo. Έπεσε τρελό ξενύχτι σε μια πόλη μελαγχολική, αλλά με ευγενέστατο κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα σου αρέσει το Montevideo, αν προηγουμένως έχεις βρεθεί στο Buenos Aires. Εμένα όμως είναι στην καρδιά μου.
Υπόψη ότι οι τροπαιούχοι γλίτωσαν τη συγκέντρωση σε αντίστοιχο Καλλιμάρμαρο και φυσικά τις εμετικές ομιλίες τράγων και άλλων «επισήμων». Όπως είχε συμβεί στη δική μας παράγκα το 2004.
Η μόνη ευχάριστη είδηση των ημερών...