Διπλανός

«Tους γείτονες δεν τους διαλέγεις», είναι η φράση-κλειδί στον τίτλο της αργεντινής ταινίας El hombre de al lado (O διπλανός).
Γυρισμένη στην αγαπημένη μου πόλη La Plata, η ταινία έχει ως αποκλειστικό σχεδόν σκηνικό τη μοναδική κατοικία Le Corbusier στη Νότιο Αμερική, γνωστή ως «La Casa Curutchet». Εκεί μένει ο σούπερ trendy και πετυχημένος αρχιτέκτονας Leonardo με την οικογένειά του: μια αντιπαθέστατη σύζυγο και ένα χαζοχαρούμενο κοριτσάκι, το οποίο ονειρεύεται να γίνει Patty. Όλα στο σπίτι του (και στη ζωή του) είναι μοντέρνα και πρωτοποριακά, όπως οι αρχιτεκτονικές καινοτομίες του Ελβετού Le Corbusier: η πιλωτή, οι γραμμές, τα παράθυρα, το άπλετο φως, ο «αρχιτεκτονικός περίπατος» στο εσωτερικό. Και από έξω οι τουρίστες κόβουν βόλτες για να βγάλουν φωτογραφίες. Και οι φοιτητές χτυπούν το κουδούνι για ένα «ιδιαίτερο» στην αρχιτεκτονική και το design.
Καλά ως εδώ; Μια χαρά. Έλα όμως που στο διπλανό διαμέρισμα σκάει μύτη ο Victor, ένας περίεργος τύπος, τόσο περίεργος που αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να βρέθηκε σε μια οικία Le Corbusier. Αλλά έτσι είναι: τους γείτονες δεν τους διαλέγεις. Ρώτα και μένα που έχω από κάτω μια γριά, βασίλισσα της κουφαμάρας και κάθε Πέμπτη παρακολουθούμε μαζί το «Πάμε Πακέτο». Ποιο είναι το πιο δυνατό σε volume που διαθέτει η TV? Το 50? Ε, στο 50 την ακούμε τη Βίκυ Χατζηβασιλείου και κλαίμε όλοι μαζί.
Και επειδή λοιπόν τους γείτονες δεν τους διαλέγεις, ο Victor αποφασίζει να αλλάξει λίγο τα αρχιτεκτονικά σχέδια: αρχίζει να γκρεμίζει έναν τοίχο για να ανοίξει ένα ωραιότατο παράθυρο με θέα την ιδιωτικότητα του πετυχημένου γείτονα.
«Χρειάζομαι λίγο φως από αυτό που εσένα περισσεύει» τού εξήγησε σε μια στιγμή με το σφυρί στο χέρι.
Και ξαφνικά ο Victor, «ο διπλανός» (όπως λέει και ο τίτλος), γίνεται πρόβλημα. Μέρα-νύχτα ο αρχιτέκτονας με την αντιπαθητική σύζυγο ψάχνουν πώς θα κλείσουν αυτό το ρημάδι το παράθυρο που άνοιξε φάτσα στη ζωή τους, υποκύπτοντας ενίοτε στη γοητεία της αδιακρισίας που τους προσφέρει. Γιατί ένα παράθυρο, μανίτσα μου, είναι «αδιάκριτο» και από τις δύο πλευρές: μπορεί να με κοιτάς εσύ, αλλά μπορώ να σε κοιτάω και εγώ.
Και ψάχνουν trendy τρόπους να πείσουν τον γείτονα να το κλείσει: με το καλό, με το λιγότερο καλό, με τη συζήτηση, τα ψέματα, την απειλή. Τρόπους που τους χαρακτηρίζει η δειλία.
Αλλά και ο Victor ψάχνει less trendy τρόπους να το κρατήσει: με το καλό, με το ακόμα πιο καλό, με τη συζήτηση, με την οικειότητα. Τρόπους που τους χαρακτηρίζει μια ενοχλητική «ντρομπροσύνη».
Ένας «πόλεμος» είναι όλη η ταινία μεταξύ δύο lifestyle. Mε φόντο έναν Le Corbusier στην μοναδικά πράσινη πόλη της La Plata. Το ορμητήριό μου, όταν πάω στην πατρίδα.
Αν δεις το τρέιλερ, θα βγάλεις αμέσως συμπεράσματα: για τους «καλούς» και τους «κακούς».
Ακόμα και αν δεν δεις το τρέιλερ, φτάνει η αφίσα παραπάνω: τις κόβεις τις φάτσες.
Δεν θα σου πω το τέλος, για να την ψάξεις και να την δεις. Αλλά σε προειδοποιώ: Σε όλη τη διάρκειά της θα αλλάζεις στρατόπεδα. Εσύ, οι «καλοί» και οι «κακοί». Και θα στριφογυρίζει στο μυαλό σου το περίφημο ερώτημα αν το νόμιμο είναι και ηθικό.

Η ταινία ξεχώρισε στην Argentina και κέρδισε αρκετά βραβεία σε διεθνή κινηματογραφικά Φεστιβάλ του 2010.
Για την ιστορία, η Casa Curutchet στην πόλη της La Plata είναι σήμερα έδρα της Ένωσης Αρχιτεκτόνων και είναι επισκέψιμη.