Eπιστροφή

To λες και τρελή πίκρα αυτό που γυρίζεις πίσω. Με τι κουράγιο να πάψεις να αντικρίζεις αυτή την εικόνα, ας ήξερα. Και άντε πάλι να τρέχεις στα αεροδρόμια και η ζωή να τραβά την ανηφόρα για το βόρειο ημισφαίριο. Ένα θα σου πω: στο αεροπλάνο, δίπλα, μού έτυχε γριά. Αλλά καμία σχέση με τις πολεμοχαρείς των ΕΛΤΑ. Διέκρινα βέβαια μια κουλαμάρα, καθότι δεν μπορούσε να ανοίξει το τραπεζάκι του καθίσματος, δεν μπορούσε να ανοίξει το βούτυρο, την αρωματική πετσετούλα, την coca cola και επίσης δεν μπορούσε να κόψει το ψωμί. Καλά το τελευταίο το αφήνω, διότι η αλήθεια είναι ότι αυτό το ψωμί μόνο με ηλεκτρικό πριόνι άνοιγε. Κατά τα άλλα, πάλι καλά που δεν την τάισα.
Τρελή πίκρα που γυρίζεις πίσω, αλλά και μεγάλη ικανοποίηση για τα όσα ωραία είδαν τα ματάκια μου. Και εσύ για μια ακόμα φορά, δεν ήρθες. Τα σημειώνω εγώ.

Και επειδή post χωρίς αναφορά στο Cristinάκι δεν γίνεται, πάρε εδώ να έχεις. Όλη η χώρα γεμάτη τέτοιες ταμπέλες. Έργα, όχι αστεία. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ ταμπέλες είδα. Τα έργα μάλλον κάπου είχαν πάει διακοπές. Αλλά δεν βαριέσαι. Και εδώ σου έφτιαξαν κοτζάμ Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, αλλά τολμάς να περάσεις με τα 12 ευρώ διόδια; Για αυτό σου λέω, Cristinάκι και ξερό ψωμί. Αλλωστε στο κάτω μέρος της μακέτας, στο λέει καθαρά: Argentina somos todos (είμαστε όλοι). Αδικο έχει;
Και επειδή σου είχα αφήσει σε εκκρεμότητα τη φλυαρία, ρίξε μια ματιά στα προηγούμενα post για την Mar del Plata και την Patagonia.

Επίσης φωτογραφίες και εδώ.

Καλώς σε βρήκα.

ΥΓ Σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό, πρέπει να κατανάλωσα 50 κιλά κρέας, 40 κιλά γλυκά και τρεις τόνους mate. Καλά δεν είναι;