Θωμά είσαι σπίτι;

Διάβαζα τις προάλλες στο Βήμα της Κυριακής ένα μικρό σχόλιο μιας δημοσιογράφου (δεν θυμάμαι το όνομά της) για την Πρωτοψάλτη. Η δημοσιογράφος εξέφραζε την έκπληξή της για το γεγονός ότι το «Πάμε Χαβάη» έγινε επιτυχία από την Πρωτοψάλτη. Δεν μπορούσε να πιστέψει η καψερή ότι το είπε η Αλκηστις και όχι η Καλομοίρα ή κάποια άλλη.

Συμπλήρωνε δε ότι η Αλκηστις μπήκε στα χωρικά ύδατα ενός άλλου φτηνού κόσμου, που δεν της αξίζει. Ότι πρόκειται για ένα ακόμα σημείο των καιρών… μπλα μπλα μπλα μπλα….

(στο Διαδίκτυο μπορεί κάποιος να βρει το δημοσίευμα, συμπαθάτε με, αλλά βαριέμαι να μπω στον κόπο να σας βρω το link).

Προφανώς, ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει τη γνώμη του και να τραγουδάει όποιο τραγούδι θέλει.

Προσωπικά, έχω τη φρικτή υποψία ότι δύο σκασίλες έχει αυτή την περίοδο η Αλκηστις Πρωτοψάλτη: τι θα γράψει Το Βήμα και πώς δεν θα στιγματίσει την πορεία της η «Χαβάη».

Πώς το βλέπω εγώ; Υπάρχουν ωραία και άσχημα τραγούδια. Ανάλογα με τη διάθεση. Σημεία των καιρών υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Στην τελική, και ο καλλιτέχνης άνθρωπος είναι. Μπορεί να θέλει να κάνει το χαβαλέ του. Να χαλαρώσει λίγο, να περάσει καλά με ένα (ας πούμε) τραγουδάκι και να μας καλέσει να περάσουμε και εμείς καλά. Πού είναι το πρόβλημα;

Θυμάστε τον «Αδωνη» που τραγουδούσε μια φορά και έναν καιρό η Αλκηστις; «Πάμε στον Αδωνη για καφέ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά και αράζουνε και αθλητές. Και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά Κυριακή να της φύγει το στρες». Μήπως και αυτό δεν ήταν μια «Χαβάη» της εποχής του; Δεν χαλαρώσαμε όλοι; Δεν γελάσαμε; Δεν κοροϊδέψαμε τη «νευρικιά χοντρή του Αδωνη»;
Να θυμίσω το «Bongo Bongo» που είπε πρόσφατα η Δήμητρα Γαλάνη; Ή την «Σερενάτα» που τραγούδαγε η γλυκιά μου η Αρλέτα;

Μου προκαλεί θλίψη και πονηρά γέλια η μανία ορισμένων ανθρώπων να βάζουν την ταμπέλα: Εδώ ποιότητα, εκεί σκουπίδι. Και κάθονται και σκοπιά μην τυχόν και κανένας ποιοτικός περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο και πώς θα το αντέξουν. Και στον ύπνο τους βλέπουν την Πέγκυ Ζήνα να τους τραγουδά «Ματώνω» και πετάγονται επάνω μούσκεμα στον ιδρώτα. Και τρέχουν στο σαλόνι να βάλουν λίγη Casta Diva στο γραμμόφωνο να έρθουν στα καλά τους.

Χαλαρώστε λίγο ρε παιδιά. Προφανώς, υπάρχουν και σκουπίδια. Αλλά να πεθάνεις με το άγχος του κουλτουριάρη, ούτε ο Αγιος Πέτρος δεν το αντέχει.

Εκτός αν θέλετε να με πείσετε ότι αν ερχόταν ο «Θωμάς» από τη «Χαβάη» με τη μηχανάρα να σας πάρει λίγο μακριά από όλα όσα ζούμε, θα τον στέλνατε από εκεί που ήρθε με αποσπάσματα από τη «Βαλκυρία» του Βάγκνερ…